همذات‌پنداری با فلاکت جهانی

هوانگ دونگ هیوک، خالق «بازی مرکب» سریالش را حدیث نفس می‌داند. این کارگردان کره‌ای بعد از موفقیت همه‌جانبه بازی مرگ در مصاحبه‌ای چنین گفت: «وقتی با داستانی زندگی می‌کنی، طبیعی است که شخصیت‌هایی از آدم‌های دور و بر و دوستان و آشنایان هم به آن راه پیدا‌کنند. اسم شخصیت‌هایی مثل سئونگ گی هون (نفر اصلی بازی مرکب)، چوو سانگ وو (دوست دوران کودکی نفر اصلی که محل زندگی خودش را برای تحصیل در دانشگاه ملی سئول ترک کرده) و ایل نام (پیرمردی که در مرکز داستان قرار ‌دارد) از دوستان خودم گرفته شده است. سانگ وو اسم یکی از دوستان دوران کودکی‌ام است که با او در کوچه‌ها بازی می‌کردم. چندین مورد دیگر هم هست مثلا نام افرادی مثل هوانگ جون هو (افسر پلیسی که برای پیدا کردن برادرش وارد بازی مرکب می‌شود) و هوانگ این هو (برادر گمشده‌اش مشهور به مرد جلودار) هم از شخصیت‌های واقعی زندگی‌ام گرفته شده است. هوانگ جون هو نام دوست من است. اسم برادر بزرگ‌ترش هم واقعا هوانگ این هو است؛ درست مثل سریال. من به شکل ‌قابل‌توجهی سرشار از خصوصیات شخصیت‌‌های گی هون و سانگ وو هستم. من هم درست مثل گی هون، بعد از شکست فیلم‌ام بیچاره شدم و مادرم از من حمایت مالی می‌کرد. یک زمانی هم با رؤیای به‌دست‌آوردن پول زیاد وارد شرط‌بندی مسابقات سوارکاری شده بودم. البته به هیچ عنوان مثل گی هون از مادر دزدی نکردم. بخش‌هایی از این شخصیت شبیه به عمویم است که قبلا برای مادربزرگم کلی دردسر ساخته بود. من هم مانند این شخصیت‌ها در محله‌ای فقیرنشین در جنوب سئول بزرگ شده‌ام. خانواده‌ام در گذشته وضع مالی خوبی نداشتند. مادربزرگم به بازار می‌رفت و غرفه‌ای کوچک راه انداخته بود؛ مثل مادر سانگ وو در سریال.
دقیقا مثل سانگ وو به دانشگاه ملی سئول رفتم و آنجا درس خواندم. به اطرافیانم خیلی حسادت می‌کردم و انتظارات زیادی هم از خانواده‌ام داشتم. بنابراین، مادربزرگم، مادرم، خودم، دوستانم و داستان‌های محله‌ام، همه و همه در بازی مرکب هستند.» این کارگردان یکی از مهم‌ترین دلایل موفقیت سریالش را همراهی مخاطبان با فلاکت شخصیت‌های سریال می‌داند: «این روزها ما در جهانی زندگی می‌کنیم که عمیقا ناعادلانه و از نظر اقتصادی کاملا چالش‌برانگیز است. به‌ویژه پس از همه‌گیری کووید۱۹. منظورم این است که نابرابری اقتصادی، باعث رقابت بیشتر می‌شود و افراد زیادی هم به سمت فقر و گرسنگی رانده می‌شوند. فکر می‌کنم، بیشتر از ۹۰درصد مردم جهان وضعیت بد زندگی شخصیت‌های سریال «بازی مرکب» را درک و با آنها همدردی کنند. بیشتر از هر چیز دیگری، احتمال می‌دهم به همین دلیل است که این سریال توانسته به چنین موفقیت بزرگی در سراسر جهان دست یابد. مهم‌ترین دلیل توفیق سریال همین همذات‌پنداری جهانی با فلاکت شخصیت‌هاست.»