چالش‌های همه پرسی

شاید اینطور تصور می‌شود که برگزاری همه‌پرسی در مورد موضوعات مختلف حتما و قطعا خوب است چون نظر مردم در آن لحاظ می‌شود. اما بررسی برخی همه‌پرسی‌ها در جهان و کشورهای به‌اصطلاح مترقی نشان می‌دهد، رجوع به آرای مردمی آن هم درهر زمینه‌ای نه‌تنها مفید نیست بلکه می‌تواند تبدیل به یک چالش برای آن جوامع تبدیل شود. سال 2009 ثابت شد که چگونه پیشنهاد یک حزب کوچک، می‌تواند الهام‌بخش یک ملت برای گرفتن تصمیمی غلط و اشتباهی عجیب‌وغریب باشد. پس از سؤال درباره ساخت وساز مناره‌ها در مساجد از سوی یک حزب راستگرا 57، 5درصد از رأی‌دهندگان سوئیسی متقاعد شدند به نفع ممنوعیت ساخت این سازه‌ها رأی دهند. درنهایت این ممنوعیت، به‌عنوان قانونی بیهوده و عقب‌مانده، وارد قانون اساسی سوئیس شد. در آن زمان 150مسجد در سوئیس وجود داشت و تنها 2 مسجد دارای مناره بودند!  درنمونه‌ای دیگر از همه‌پرسی‌های عجیب، در سال 2004، نمایندگان 25کشور اروپایی گرد هم آمدند تا قانون اساسی اروپا را به امضا برسانند با این امید که امضای این قانون اساسی پس از تصویب در کشورهای عضو، گامی مؤثر برای تحکیم روابط در سراسر این قاره باشد. اما سال بعد، رأی‌دهندگان فرانسوی و سپس هلندی‌ها اتحادیه را به شوک فرو بردند. آنها در رفراندوم برگزار شده پاسخ «نه» چشمگیری به این قانون اساسی دادند. این اتفاق بسیاری از کشورهای اروپایی را با چالش روبه‌رو کرد و در نهایت این کشورها را مجبور کرد تا پیمان لیسبون را امضا کنند.