نگاه
قرق‌های اختصاصی مرکزی برای شکارفروشی است
اسماعیل کهرم؛ بوم‌شناس
کارشناسان قدیمی محیط‌زیست همگی مخالف قرق‌های اختصاصی هستند. افرادی چون بیژن دره‌شوری، اکبر همدانیان و بنده مخالف توسعه قرق‌های اختصاصی هستیم. قرق اختصاصی به‌معنای بستن یک منطقه توسط یک عده افراد ثروتمند است که چیزی از شکار و شکاربانی نمی‌دانند و دور یک زیستگاه و منطقه را فنس می‌کشند و اجازه ورود به هیچ فردی هم نمی‌دهند و بعد حیات‌وحش را به میل خودشان تربیت و تعدادشان را زیاد می‌کنند و در آخر هم 50هزار دلار از یک خارجی می‌گیرند و جواز شکار به او می‌فروشند که بیاید و مثلا قوچ البرز مرکزی را در قرق اختصاصی‌شان بزند؛ بنابراین مناطق قرق هیچ کمکی به حفظ زیستگاه و حیات‌وحش و محیط‌زیست نمی‌کند.
تاسیس قرق‌های اختصاصی به‌معنای تجارتی کردن زیستگاه‌های حیات‌وحش است و بیشتر در اختیار یک عده تاجر قرار می‌گیرد که هدفشان پول درآوردن است و اصلا به محیط‌زیست و مرتعداری و تکثیر حیات‌وحش و تاب‌آوری مناطق فکر هم نمی‌کنند؛ به همین دلیل است که کارشناسان محیط‌زیست صددرصد با تاسیس و توسعه قرق‌های اختصاصی مخالف هستند. سازمان حفاظت محیط‌زیست باید مراقب باشد تا عرصه‌های طبیعی و زیستگاه‌های حیات‌وحش دست یک عده تاجرمسلک بازاری که اطلاعی از حیات‌وحش و مدیریت زیستگاه‌ها ندارند، نیفتد.
قرق‌های اختصاصی بیشتر مراکز تجارتی هستند که با فنس کشی در یک منطقه اجازه ورود شکارچیان طبیعی مانند گرگ و پلنگ و... را برای طعمه‌یابی نمی‌دهند؛ بنابراین جمعیت کل، بز، قوچ و میش هم در چنین منطقه‌ای افزایش می‌یابد و در نتیجه گونه‌ای که قرق‌دار می‌خواهد به شکارچیان معرفی کند زیاد می‌شود و خب جواز شکار هم برایش صادر می‌شود و بدین‌ترتیب یک زیستگاه طبیعی تبدیل به یک منطقه پولساز برای مالک قرق می‌شود؛ درحالی‌که غرض از حفاظت محیط‌زیست این است که جانداران منطقه هر کدام وظیفه خود را انجام دهند؛ یعنی گرگ و پلنگ شکار خود را کنند و با این کار جمعیت حیوان شکارچی و طعمه به تعادل اکولوژیکی برسد؛ نه اینکه اجازه ورود حیوانات شکارچی داده نشود و جمعیت طعمه‌ها زیاد شود و بعد هم یک تفنگ دست شکارچی آمریکایی و اروپایی پولدار بدهیم و 50هزار دلار هم بگیریم تا بیاید و طعمه را بزند و با خود ببرد.
سازمان حفاظت محیط‌زیست نباید نقش سافاری کلاب‌های آمریکایی و اروپایی را ایفا کند. درصورت توسعه قرق‌های اختصاصی ظرف مدت 5سال محیط‌زیست طبیعی ایران تبدیل به محیط‌زیست تجاری و پرورشی می‌شود تا مثلا یک شکارچی خارجی بیاید و مثلا قوچ اصفهان و کل البرز مرکزی را در ازای پرداخت چند هزار دلار بزند و برود.
در همینه زمینه :
