کباب دنر یا ساندویچ خانگی؟

«گردشگری غذا» مدت‌هاست به یکی از ژانرهای سفر و گردشگری در سراسر جهان تبدیل شده و مسافران زیادی به قصد چشیدن طعم غذاهای مختلف و سرک‌کشیدن به راسته‌های غذا‌فروشی راهی شهرها و کشورهای مختلف می‌شوند. آنها برای چشیدن طعم غذاهای مختلف به شلوغ‌ترین خیابان‌ها می‌روند و روز متفاوتی را در خاطراتشان ثبت می‌کنند. یکی از این خیابان‌ها که از چند سال قبل در تهران میزبان مسافران و گردشگران از گوشه و کنار کشور و حتی گردشگران غیرایرانی است، خیابان سی تیر نام دارد که در گذشته یکی از گذرهای مهم تهران قدیم بود و این روزها هم یکی از معابر دیدنی و پررفت‌وآمد شهر است. در اینجا برای نخستین بار طرح پخت غذاهای خیابانی یا به قول فرنگی‌ها استریت‌فود به راه افتاد. وقتی وارد این خیابان شوید با تعداد زیادی دکه‌های غذافروشی مواجه می‌شوید که کمی دور‌تر از موزه ملی ایران با انواع غذاهای محلی مثل فلافل، حلیم بادمجان اصفهان، میرزا قاسمی و سایر غذاهای خوشمزه گیلانی و ساندویچ‌های خانگی آماده پذیرایی از رهگذران هستند. در میان آنها انواع پیتزا و همبرگر و دنر کباب هم در برخی دکه‌ها فروخته می‌شود و نوشیدنی‌های سرد و گرم هم در فصل‌های مختلف در دسترس مشتریان است. این خیابان برخلاف سایر استریت‌فودهای معروف دنیا که به‌عنوان خیابان‌های همیشه بیدار شناخته می‌شوند، از ساعت ۲۴ شب رو به خاموشی می‌رود و برای خوردن یک پرس غذای محلی در این خیابان باید دست بجنبانید. اگر هم فرصت کافی برای نشستن روی صندلی‌های رنگارنگ دکه‌های غذافروشی خیابان سی تیر را دارید و هوس خوردن پیتزای داغ کنید باید به ون پیتزایی‌هایی بروید که تنورهای داغی درون آنها تعبیه شده و در سراسر خیابان دیده می‌شوند.


خیلی‌ها معتقدند که آسیا سرزمین غذاهای خیابانی است و در خیابان‌های شهرهای کوچک آسیایی مثل خیابان سی تیر خودمان، می‌توان روایت‌‌های متفاوتی از خیابان غذا را مشاهده کرد و طعم‌های متفاوت را چشید. حتی در برخی شهرها مثل بمبئی، خیابان‌های غذا به جاذبه‌‌ای توریستی و ابزاری برای معرفی فرهنگ غذایی کشور هند تبدیل شده و کارکرد فرهنگی هم دارند. از بمبئی به‌عنوان پایتخت غذاهای خیابانی دنیا هم نام می‌برند. در این شهر چیزی حدود 250هزار دکه غذافروشی در خیابان‌های مختلف وجود دارد که بسیاری از آنها به‌خاطر رعایت‌نکردن اصول بهداشتی مجوز فعالیت دریافت نکرده‌اند و غیرقانونی فعالیت می‌کنند. مسافران و گردشگرانی که وارد بمبئی می‌شوند چند گزینه دارند که شهرت‌شان جهانی است. در خیابان راج وادکر و حوالی ترمینال مسافربری شیواجی، مملو از دکه‌های غذافروشی است که یک غذای محلی به نام«وادا پاو» می‌پزند و تخصص آشپزها در پختن این غذاست. مسافران خارجی برای مزه‌کردن یک غذای محلی دیگر به نام «پاوجی» سراغ غرفه‌های غذا‌فروشی کنار ساحل جوهو می‌روند. «پلپوریس» یکی دیگر از غذاهای سنتی مردم هند است که آشپزهای دستفروش ساحل چپاتی (چوپاتی) بهتر از هر کسی طرز پخت آنها را یاد گرفته‌اند. در همه دکه‌های اغذیه‌‌فروشی و در بساط دستفروشان خیابان‌های بمبئی یک نوشیدنی خاص به نام «آب نیشکر» هم یافت می‌شود که طعم مخصوصی دارد و نوشیدن آن به گردشگران خارجی توصیه می‌شود. بیشتر غذاهایی که در خیابان‌های بمبئی طبخ می‌شود ریشه گیاهی دارند؛ مثل «وادا پاو» که سیب‌زمینی سرخ شده است که لای نان سنتی می‌پیچند یا «پاو باجی» که نوعی سبزی کاری تند، همراه با نان کماج کره‌ای است.