مصیبت‌های نسلِ خمینی ندیده

محمدامین فرج‌اللهی- روزنامه‌نگار

حالا 30ساله‌ها هم پس از رحلتش به دنیا  آمده‌ و او را ندیده‌اند. این بچه‌های 10ساله تصاویر پیروزی انقلاب، حالا پنجاه و چند ساله‌اند. «انقلاب، امام و جنگ» که خاطرات زیست این مردم بودند کم‌کم در حال تبدیل به «تاریخ نادیده» آنها هستند. پدر و مادر ما هربار در جواب سؤالاتمان از انقلاب، برایمان «خاطره» می‌گفتند، از دوران شاه، از پیروزی انقلاب، از امام، از 8 سال دفاع. اما نسل ما برای فرزندانمان باید «تاریخ انقلاب» بگوییم.
همان‌قدر تفاوت که جبهه را از زاویه «روایت فتح» آوینی ببینی یا پای تحلیل‌های مغرضانه برخی‌ها بخواهی چرتکه بیندازی که چقدر در فلان عملیات اشتباه کردیم یا نکردیم!
بگذریم، از سختی امام ندیدگی‌مان می‌گفتم. مقام معظم رهبری که حالا او تنها باقیمانده‌ شورای انقلاب است، حق بزرگی به گردن ما «نسل امام ندیده» دارد. انصافا خوش‌به‌حال ما که «امام» را از پنجره «آقا» شناختیم. دیدیم که در همه دیدارهایش عکس امام پشت سرش و دغدغه‌اش ادامه راه امام است و هر سال 14‌خرداد برایمان از «مکتب امام» می‌گوید. حکایت نسل ما و او، حکایت ماهی و آب است که چون غرق در اوست قدرش را خوب درک نمی‌کند...
بگذریم، از امام می‌گفتم.تاریخ تجربه کرده که اگر «حضرت علی ‌علیه‌السلام» هم باشی و در محراب مسجد کوفه حین نماز شهیدت کنند، «تحریف و تبلیغ اموی» می‌تواند کاری کند که یک نسل پس از تو فکر کنند خدا آیه تطهیر را در شأن این خاندان ابوسفیان نازل کرده و سؤالشان این باشد که «مگر علی نماز هم می‌خوانده؟»  خلاصه هرچه از یک اسطوره در بستر زمانی دورتر شویم توصیف واقعی‌اش سخت‌تر است، خصوصا اینکه موج تحریف داخلی و تخریب خارجی هم علیه‌اش زیاد باشد. کار ما سخت است، خیلی سخت. ما امام ندیده‌ها باید امام و انقلاب را بدون تحریف و با همه ابعاد فکری و ایدئولوژیک و سیاسی و فرهنگی‌اش، به فرزندانمان منتقل کنیم.