دو بانوی ملی‌پوش اسکی جانبازان و معلولان اخیرا موفق به کسب مدال‌های زرین بازی‌های جهانی شدند
قهرمانی در پیچ‌وخم اسکی
سعیده مرادی
«نسیم حسنوند» و «صدیقه روزبه» ازجمله بانوان موفقی هستند که با وجود معلولیت، در رشته ورزشی اسکی خوش درخشیده و در میادین بین‌المللی برای کشور افتخارآفرین شده‌اند. آخرین موفقیت آنها به همین آبان ماه امسال برمی‌گردد که در مسابقات کاپ آسیا به میزبانی کشور «امارات» برگزار شد، مدل خوشرنگ و طلایی این رقابت‌ها را تصاحب کردند و بر گردن آویختند. گفت‌وگوی ما را با این بانوان ورزشکار موفق از دست ندهید.
نسیم حسنوند
کارشناسی‌ارشد روابط بین‌الملل
متولد 1370
عضو تیم ملی اسکی جانبازان و معلولان کشور، فعالیت در رشته‌های ورزشی شطرنج و بدمینتون پیش از اسکی، کسب ۴مدال طلا در مسابقات برون‌مرزی و چند تندیس در کشور، کسب مقام سوم در مسابقه‌های شهرنشینان تهران در سال ۹۹؛ مسابقه‌ای که در آن هیچ معلولی حضور نداشت.
صدیقه روزبه
کارشناسی‌ارشد مدیریت بازرگانی
متولد ۱۳۶۱
متأهل و مادر، عضو تیم ملی اسکی جانبازان و معلولان ایران، قهرمان و مدال‌آور رشته اسکی، کسب ۳مدال طلا در مسابقه‌های بین‌المللی و ۲ مدال نقره در مسابقه‌های کاپ آسیا.
آیا شروع فعالیت ورزشی‌تان با رشته اسکی بود؟
روزبه: دوران دبیرستان رشته‌های والیبال و کوهنوردی را دنبال می‌کردم اما پس از ازدواج اسکی را آغاز کردم. در ابتدا همسرم «صادق کلهر» به‌دلیل آشنایی با آسیب‌های ورزشی این رشته، با حضورم در مسابقه‌ها مخالفت می‌کرد اما در نهایت وقتی علاقه و موفقیت‌هایم را دید من را برای رسیدن به اهدافم کمک کرد.
حسنوند: روحیه ورزشی من در خانواده شبیه پدر کوهنوردم است. من قبل از اسکی، در دوره دبیرستان رشته‌های شطرنج و بدمینتون بازی می‌کردم و حتی در شطرنج، مقام‌های کشوری نیز به‌دست آوردم. اما از سال1397خیلی جدی رشته اسکی را شروع کردم. در آن سال بدون مشورت با اطرافیان به فدراسیون جانبازان و معلولان رفتم و از مسئولان و کارشناسان آنها خواستم رشته‌ای را باتوجه به شرایط جسمانی من، معرفی کنند. 5سال پیش اسکی را با پیشنهاد آنها شروع کردم و امیدوارم بتوانم عنوان‌های قهرمانی بیشتری بگیرم.
تاکنون همراهی و حمایت‌های خانواده چه تأثیری در موفقیت‌هایتان داشته است؟
روزبه: از بچگی معلولیت داشتم و خوشبختانه در خانواده‌ای بزرگ شدم که همیشه و در همه مراحل زندگی به من انگیزه داده‌اند. برخلاف بسیاری از خانواده‌ها که فرزندان خود را محدود می‌کنند، خانواده به من اعتماد به نفس بخشیده و شرایطی را مهیا کردند که بتوانم در عرصه‌های مختلف پیشرفت کنم و موفق باشم. بعد از ازدواج هم همسرم بزرگ‌ترین مشوقم بود. کمک‌‌های بسیار و حمایت‌های او در این سال‌ها، باعث پیشرفتم در تحصیل و شغل و ورود به دنیای حرفه‌ای ورزش شده و به کمک او فهمیدم ورزش می‌تواند بهترین و مؤثرترین راه برای افزایش انگیزه و روحیه افراد باشد.
حسنوند: مشوق اصلی من در مسیر زندگی، تحصیل و ورزش، پدرم است و بعد سایر اعضای خانواده. حمایت‌های آنها تأثیر بسزایی در موفقیت‌هایم داشته است که قدردانم.
به‌نظر شما معلولیت، محدودیت به همراه دارد؟
روزبه: این وضعیت جسمی، محدودیت‌هایی را ایجاد می‌کند، اما باید به این نکته توجه کرد که خداوند توان برای مبارزه با معلولیت را نیز به افراد می‌بخشد. ورزش، بهترین راه برای رهایی از استرس‌های معلولان است. وقتی فرد معلول وارد ورزش حرفه‌ای می‌شود باید بپذیرد آسیب‌هایی هم دارد، اما انگیزه‌هایی به فرد می‌بخشد که زندگی را فعال می‌کند. به هر حال باید از فرصت زندگی نهایت استفاده را ببریم.
حسنوند: 2سالگی بر اثر یک حادثه دست راستم آسیب دید و با نظر پزشکان به ناچار قطع شد. این نقص و تفاوت اندام را اوایل حس نمی‌کردم، اما به‌تدریج شرایطم را درک کردم. از بروجرد برای ادامه تحصیل در دانشگاه علامه طباطبایی به تهران آمدم. با اینکه سال‌ها در محیط دانشگاه و کار بودم اما شرایط جسمی‌ام را نپذیرفته بودم، از پروتز استفاده و حتی گاهی دستم را از دیگران پنهان می‌کردم. با شناخت ورزش افراد دارای معلولیت و توانمندی‌هایی که در اسکی‌بازان دیدم، نگاهم به محدودیت‌های جسمی، خودم و آینده فرق کرد. حالا به‌نظرم دختری هستم با توانایی‌های خاص. تاکنون موفق به کسب مدال طلا در رقابت‌های کشوری و بین‌المللی شده‌ام. دیگر مثل گذشته به پروتز وابسته نیستم و تفاوت اندام‌ام را پنهان نمی‌کنم. به هیچ عنوان معلولیت مانعی برای رسیدن به آروزهایم نبوده، بلکه انگیزه‌ای برای رسیدن به خواسته‌هایم بوده است.
بزرگ‌ترین آرزوی شما چیست؟
روزبه: همیشه آرزو داشتم مدال پارالمپیک را کسب کنم. کسب این مدال به‌دلیل وجود کمبودها بسیار سخت است. هدف من حضور در المپیک و پارالمپیک و کسب مقام است.
حسنوند: طوری تمرین می‌کنم که در رقابت‌های برون‌مرزی به آرزویم، یعنی ایستادن روی سکو برسم.
چه توصیه‌ای به افراد دارای محدودیت جسمانی دارید؟
روزبه: به تمام افراد به‌ویژه بانوان چه سالم و چه معلول پیشنهاد می‌کنم در تمام مراحل به خدا توکل کنند و اینکه به‌صورت حرفه‌ای یا تفریحی وارد دنیای ورزش شوند تا تغییر شرایط روحی را احساس کنند. من هم بارها ناامید شدم، اما هیچ وقت نخواستم ورزش را کنار بگذارم. همه سختی‌ها را به جان خریده‌ام تا به جایگاهی که به آن فکر می‌کنم برسم.
صدیقه روزبه
وقتی هم مادر هستی و هم ورزشکارحرفه‌ای
بسیار سخت است که هم مادر باشی هم ورزشکار. ورزشکارانی مانند من که تشکیل خانواده داده‌اند و همسر و فرزند دارند، کار برایشان مشکل است. من به‌عنوان یک مادر باید به فکر تهیه غذای خانواده باشم. از سوی دیگر باید به درس و مشق فرزندانم رسیدگی کنم. بعد از پرداختن به امور خانواده، فرصت باقی‌مانده تمرین کنم. حتی گاهی وقت‌ها هم کم می‌آورم، اما این اصل را آموخته‌ام که مبارزه کنم و خود را با شرایط تطبیق دهم و هم مادر خوبی برای فرزندانم باشم و هم ورزشکار خوبی در عرصه‌های ورزشی.
نسیم حسنوند
خاطره تلخ
ماندگارترین خاطره من جزو تلخ‌ترین خاطره‌هایم است. من 4سال خود را برای مسابقات برون‌مرزی که قرار بود سال گذشته در کشور هلند برگزار شود، آماده کرده بودم. برای شرکت در این مسابقات و گرفتن ویزای هلند باید تست کرونا می‌دادم، اما متأسفانه جلوی در آزمایشگاه با یک موتورسوار تصادف کردم و از مسابقات بازماندم و همه تلاش‌هایم بی‌نتیجه ماند.
