چشم بندی روایت زندگی روزمره

مسعود احمدی؛ روزنامه‌نگار

سریال «چشم‌بندی» تازه‌ترین مجموعه تلویزیونی شبکه سوم سیماست‌که روایت مخلوط شده چند خانواده و رابطه پر از نفع و منافع آنها با یکدیگر را با رگه‌هایی از طنز و ایضا مصایب و چالش‌های خدمات بیمه‌ای به تصویر می‌کشد.
اولین مکعب تصویری بیننده از «چشم‌بندی» به تابلو کارخانه «کاشانچی پلاست» ختم می‌شود و روابط شرکای آن با یکدیگر. همچین تعریف داستان از جایی برای مخاطب مشخص می‌شود که شاهد پیوند خوردن لا‌به‌لایه زندگی چند خانواده با موضوع آتش‌سوزی کارخانه‌هستیم.
موضوع آتش‌سوزی و بیمه همیشه در تیررس حدس و فرضیه‌های بی‌جان و هویدا بوده،‌کم نبوده اتفاقات شنیع و حیرت‌آور مرتبط با این مقوله. اما شاید بارزترین و شسته‌رفته‌ترین اتفاقی که «چشم‌بندی» خالق آن است، درمتن سناریوی آن خلاصه می‌شود که داستان را وقف موضوعات و چالش‌های بیمه‌ای نکردند و مخاطب با داستان لوزی شکلی مواجه می‌شود که هر کدام کشمکش‌های خانوادگی و شخصی خودشان را دارا هستند.«چشم‌بندی» نمایانگر بخش روشن و ملموس از زندگی روزمره است که ظاهر طنزآلود به‌خود گرفته و قصد دارد از گرفتاری‌ها و تأثیرات بیمه‌ای تصویرسازی کند؛ اتفاقی که کمتر نمونه مشابه آن در آثار نمایشی تلویزیونی و فراتلویزیونی مشاهده شده است.
شاهد احمدلو، کارگردان «چشم‌بندی» همچنان به مقوله مرگ، نگاه متفاوت در سینما و تلویزیون دارد، قصه‌هایی که روایت می‌کند، همگی با دارفانی استارت می‌خورند، همگی از افت و خیزهای بعد از مرگ جان می‌گیرند و تبدیل به یک اتفاق تراژیک می‌شوند.
حمید لولایی همچنان پای‌ثابت آثار احمدلو است؛ اما ترکیب و گلچین بازیگران‌«چشم‌بندی» هم قابل تامل است؛ سروش جمشیدی بازیگری که بعد از درخشش در «دورهمی»‌ چندان موفق ظاهر نشده بود در نقش کارشناس واحد ارزشیابی خسارت بیمه، چهره کاملا کمیک پیدا کرده؛ کارمند دفتر بیمه در قامت کارآگاه تیزبین و باهوش خودش را معرفی می‌کند ولی در واقع اینگونه نیست و با همه پرونده‌ها به شکل صحنه‌زنی و صحنه‌سازی‌ برخورد می‌کند و رئیس خود را عاصی و بانی خیلی از خنده‌های ریز و درشت شده است. «چشم‌بندی» گونه‌ای از کمدی‌ است که در تلویزیون تجربه جدی در آن نشده است. «کمدی کارآگاهی» که در واقع پارودی فیلم‌های پلیسی ا‌ست در سینما و تلویزیون چندان تجربه نشده و با وجود برخی ضعف‌ها، ریسک انتخاب چنین ژانری، که اتفاقا متناسب با بستر بیمه‌ای اثر هم هست قابل تقدیر است.
و در آخر؛ همین که تلویزیون و حتی جریان سرمایه‌گذار آن، موضوع بیمه، مصایب و مخاطرات آن را به سمت ساخت یک‌سریال نمایشی با حضور متنوع بازیگران بردند‌ گام رو به جلو محسوب می‌شود و باید دید این مسیر در آینده به کدام سمت رهنمون می‌شود.