مروارید سیاه فوتبال ایران

حامد یزدانی

در فوتبال ایران فقط چند نفر را می‌توان یافت که نامشان بعد از مرگ، جاودانه شد و محراب شاهرخی یکی از آنهاست؛ فوتبالیست سیه‌چرده و خوش‌تکنیکی که به‌واسطه شباهت غریبش به پله، فوتبالیست افسانه‌ای، به مروارید سیاه فوتبال ایران معروف شد اما در قامت مربی هرگز به آنچه استحقاقش را داشت نرسید. محراب شاهرخی یکی از معدود فوتبالیست‌هایی است که 30سال و اندی بعد از مرگش هنوز به‌عنوان مرد اخلاق و کسی که نماد مظلومیت در فوتبال کم‌مایه و پرهیاهوی ایران بود شناخته می‌شود. او سال‌ها به‌عنوان بازیکن در تیم‌های شاهین و پرسپولیس درخشید اما وقتی مربی پرسپولیس شد، طالعش برگشت و روی دیگر سکه فوتبال را دید. ستاره سال‌های دور فوتبال ایران در هر شرایطی به اصول و پرنسیپ‌های اخلاقی پایبند بود و به همین دلیل در مقام مربی روزهای پرتلاطمی را از سر گذراند. او عاقبت در زمستان سال‌1360 از فوتبال کنار گذاشته شد و یک‌دهه بعد در انزوای مطلق با دنیای فانی وداع کرد. قدیمی‌های فوتبال او را شبیه‌ترین فرد به پرویز دهداری می‌دانند؛ کسی که دست بر قضا با همین شیوه از فوتبال ایران رانده شد و حالا از این دو به‌عنوان «مرد‌اخلاق» فوتبال ایران نام می‌برند.