غیرقابل پیش‌بینی بودن در ذات فوتبال است و اصلا همین مسئله، یکی از مهم‌ترین دلایل محبوبیت این رشته ورزشی به‌شمار می‌آید. بنابراین حتی در ساده‌ترین مسابقات هم وقتی سوت آغاز بازی زده می‌شود، دقیقا نمی‌دانیم چه چیزی انتظارمان را می‌کشد. با این همه، دلایلی وجود دارد که نشان می‌دهد لیگ بیست‌ودوم فوتبال حرفه‌ای در ایران، یعنی فصلی که حدود یک‌ماه دیگر آغاز خواهد شد، از هر نظر پتانسیل بیشتری برای سورپرایز کردن هواداران دارد. معادلات پیش‌فصل طوری رقم خورده که واقعا هیچ تصویری از برایند قدرت در فصل بعد نداریم. بیایید یک نگاه اجمالی به شرایط بیندازیم؛ شاید شما هم با ما هم‌عقیده شدید.
پرسپولیس؛ کهکشانی‌ها «لزوما» موفق نمی‌شوند
روی کاغذ شاید بتوان پرسپولیس را شانس اول قهرمانی در فصل آینده دانست. پرسپولیس تنها مدعی سنتی قهرمانی در لیگ است که سرمربی‌اش را عوض نکرده. به علاوه روند یارگیری این تیم طوری بوده که رسانه‌ها و حتی هواداران خودی ابایی از اطلاق صفت «کهکشانی» به این تیم ندارند. با این همه بارها و بارها تجربه نشان داده که تجمع ستارگان لزوما نمی‌تواند به‌معنای موفقیت یک تیم باشد. همین پرسپولیس فصل اول در دوران مدیریت محمد رویانیان کهکشانی بسته شد اما نتیجه نگرفت. شواهد نشان می‌دهد حداقل 60درصد از ترکیب اصلی پرسپولیس برای فصل بعد تغییر خواهد کرد، بنابراین ممکن است تطبیق یافتن این نفرات با هم و با شرایط باشگاه قدری زمان ببرد.
استقلال و سپاهان؛ شما را نمی‌شناسیم
استقلال به‌عنوان قهرمان فصل قبل و سپاهان به‌عنوان دیگر مدعی مهم بالقوه، فصل را با تغییر کلی کادر فنی آغاز خواهند کرد؛ از ایرانی به خارجی. هر دو باشگاه سرمربی پرتغالی آورده‌اند. ریکاردو ساپینتو هیجانی‌تر، ارزان‌تر و خوش‌تیپ‌تر است، اما کارنامه ژوزه مورایس بسیار چشمگیرتر به‌نظر می‌رسد. هر دو باشگاه در نقل‌وانتقالات تا حدی از پرسپولیس عقب افتاده‌اند. سپاهان که اصلا 3مهره مهمش یعنی ولسیانی، دانیال اسماعیلی‌فر و سروش رفیعی را تقدیم پرسپولیس کرد. استقلال هم مشکلات زیادی دارد که بخشی از آن مربوط به داستان‌های وریا غفوری و امیرحسین حسین‌زاده می‌شود. شرایط این دو تیم خیلی وابسته به کم و کیف یارگیری و نیز کیفیت عملکرد کادرفنی است. اگر قرار باشد در این لحظه حس خودمان را بگوییم، باید عرض کنیم فعلا به سپاهان خوش‌بین‌تر هستیم.
تراکتور؛ هیچ‌کس نمی‌داند
سریال بی‌پایان تغییر مربیان در دوران مالکیت محمدرضا زنوزی به اینجا رسیده که فصل آینده قربان بردیف ترکمن روی نیمکت سرخپوشان تبریزی خواهد نشست؛ یک مربی مولف که توانایی‌های زیادی دارد، اما در موردش می‌گویند خلقش تنگ است و شاید تاب تحمل شرایط را نداشته باشد. اگر بتوانند بستر را برای کار او آماده کنند شاید تراکتور به روزهای خوبش برگردد، اگر هم اتفاقات عجیب و غریب در مسیر کارش به‌وجود بیاورند، شاید زودتر از حد تصور ول کند و برود. راستی کدام مربی را دیده‌اید که بیشتر از چند‌ماه با زنوزی کار کرده باشد؟
فولاد و گل‌گهر؛ خزنده و مرموز
در معادلات قدرت هرگز نباید این 2تیم را نادیده گرفت؛ بالانشینان فصل قبل که کادرفنی خود را هم حفظ کرده‌اند و دور از هیاهو مشغول کار هستند. فولاد با جواد نکونام باتجربه‌تر شده و اعتمادبه‌نفس بیشتری هم پیدا کرده است، گل‌گهر هم سومین فصل همکاری با امیر قلعه‌نویی را آغاز خواهد کرد و اگر تحفه گابنی رو نکند و باز 7امتیاز از این تیم کم نشود، می‌تواند مدعی باشد. خلاصه که خیلی لیگ عجیب و غریبی پیش رو داریم.
عجب فصل پیچیده‌ای!
در همینه زمینه :
