نسبت فلسفه و سینما

کتاب «فلسفه سینما» که به تازگی منتشر شده، بر محور مجموعه‌ای از پرسش‌های فلسفی درباره سینما سامان یافته است و این سؤال را پاسخ می‌دهد که آیا می‌توانیم از فیلم‌ها چیزی بیاموزیم؟ کتاب فلسفه سینما با گردآوری و ویراستاری تامس وارتنبرگ و آنجلا کارن با ترجمه محمدرضا اسمخانی و هانیه‌سادات‌سرکی چاپ شده است. این کتاب شامل ۳ بخش است: بخش اول: آیا به‌نظریه فیلم نیازی داریم؟ بخش دوم: فیلم چه ماهیتی دارد؟ بخش سوم: آیا فیلم‌ها مؤلف دارند؟ بخش چهارم: فیلم‌ها چگونه احساساتمان را درگیر می‌کنند؟ بخش پنجم: آیا فیلم‌ها باید راوی داشته باشند؟ بخش ششم: آیا فیلم‌ها می‌توانند منتقد اجتماعی باشند؟ بخش هفتم: از فیلم‌ها چه می‌توانیم بیاموزیم. در پشت جلد این کتاب آمده است: فلسفه سینما، منتخبی از متون و نوشتارهای مبنایی از حوزه‌های فلسفه، مطالعات سینما و نقد فیلم است. این اثر که بر محور مجموعه‌ای از پرسش‌های فلسفی درباره سینما سامان‌یافته است، می‌کوشد با عرضه دیدگاه‌های مختلف و متعارض، تصویری روشن و گویا از مسائل کلیدی این قلمرو به نمایش بگذارد: ارزش نظریه فیلم، سرشت فیلم، مناقشات درباب نظریه مؤلف، ماهیت روایت فیلم، درگیری احساسی ما با سینما، سینما و نقد اجتماعی و در نهایت این مسئله که از سینما چه درس‌هایی می‌توان آموخت.