پنبه منابع آبی را نزنید

خشکسالی‌های دوره‌ای در سرزمین ایران شدیدتر و طولانی‌تر شده‌اند. در این میان، به‌واسطه بهره‌برداری نادرست و بی‌رویه از منابع آبی زیرزمینی، بحران‌هایی نظیر فرونشست زمین و بیابان‌زایی در دشت‌ها نیز به بحران آب اضافه شده است. غفلت بلندمدت در حوزه آموزش و ترویج کشاورزی از یک‌سو و اصرارهای دوره‌ای برای سیاستگذاری غیرکارشناسی در خودکفایی برخی محصولات کشاورزی، آفتی بود که طی سالیان متمادی زمینه را برای خراب‌ترشدن شرایط آبی سرزمین ایران مساعد کرده است. 
حالا اما، ابراهیم هزارجریبی، مجری طرح پنبه وزارت جهادکشاورزی می‌گوید: براساس برنامه طرح پنبه تا سال ۱۴۰۳ به‌خوداتکایی در تولید محصول پنبه خواهیم رسید. برنامه کشت پنبه امسال در سطح ۱۱۰هزار هکتار انجام می‌شود که انتظار می‌رود از محصول آن حدود 100هزار تن پنبه نصیب کشور شود. با توجه به اینکه ایران در شرایط فعلی به سالانه 150هزار تن پنبه نیاز دارد، بدون اصلاح الگوی کشت باید حدود 50درصد به سطح زیرکشت پنبه اضافه شود که این مستقیماً به‌معنای مصرف 50درصد آب بیشتر، برای این محصول و البته کمتر شدن تولید سایر محصولات کشاورزی است. جدای از اینکه مانند پیامدهای خودکفایی گندم در دهه 80، احتمال وابستگی کشور در سایر محصولات کشاورزی به خارج از کشور وجود دارد.  سؤال این است که چرا متولیان امر، سیاست خودکفایی در حوزه‌های آب‌بر را با سیاست‌های واردات آب مجازی تعویض نمی‌کنند تا لااقل در بحران کم‌آبی کنونی، بخش کشاورزی که متهم ردیف اول اتلاف آب معرفی می‌شود، با افزایش مصرف آب مواجه نشود.