تقویم / سالروز/رولفوی الهام بخش

شاید باور نکنید که کتاب پدرو پارامو، شاهکار «خوان رولفو»، منبع الهام گابریل گارسیا مارکز کبیر برای خلق رمان غبطه‌برانگیز صد سال تنهایی بود، ولی حقیقت دارد. مارکز بعد از خواندن این رمان که به اعتقاد خودش زندگی‌اش را زیر‌و‌رو کرده، 4سال دست به قلم نمی‌برد تا اینکه رمان مشهورش را می‌نویسد. مارکز معتقد است با آنکه رولفو نویسنده کم‌کاری است(مجموعه کارهای چاپی‌اش شاید بیش از 300صفحه هم نباشد) اما هم‌سنگ سوفوکل (یکی از 3 تراژدی نویس یونان باستان) است. ناگفته نماند که این «پدرو پارامو» در طول 4سال فقط 2هزار نسخه فروخت، ‌اما منتقدان رولفو را با همین 2 رمان لاغرش -پدرو پارامو و دشت مشوش- در کنار خورخه لوییس بورخس قرار می‌دهند؛ چرا که معتقدند رولفو تأثیر قابل ملاحظه‌ای بر ادبیات آمریکای لاتین داشته است. اصولا رولفو آدم عجیبی بوده. اولا تا سالیان سال مردم تاریخ دقیق تولدش را نمی‌دانستند. بعد یک روز تصمیم می‌گیرد که آن را که می‌شود ۱۶مه۱۹۱۷، رو کند. بعد هم منتقدانش اعتقاد داشتند که به‌شدت تحت‌تأثیر ویلیام فاکنر است اما بعد از آنکه در یکی از دانشگاه‌های معتبر مکزیک مقاله‌ای نوشته می‌شود و به این قضیه اشاره می‌شود، آقای رولفو عصبانی شده و به این ماجرا اعتراض می‌کند و می‌گوید که حتی یک خط از کارهای فاکنر را هم نخوانده است. منتقدان هم سعی می‌کنند موضوع را فراموش کنند اما از قرار معلوم نویسنده قصد داشته سر همه را شیره بمالد، چون چند سال پیش کتابی در مورد این نویسنده منتشر شد که نشان می‌داد رولفو در سال1954 مطلبی نوشته با عنوان دنیای واقعی «ویلیام فاکنر» و در این مطلب به جزئیاتی از کارهای او اشاره کرده و نشان می‌دهد که آنها را کاملا بلعیده بوده! جدای از اینها رولفو وقتی کار داستان‌نویسی را رها می‌کند و سراغ نوشتن فیلمنامه می‌رود، چنان کارهای عجیب و غریبی می‌کند که مارکز و کارلوس فوئنتس هم تشویق می‌شوند با او کار کنند و فیلمنامه مشترک بنویسند.