تقویم / سالروز/ دلقک صامت

«من همیشه یک دلقک بوده‌ام و فقط هم یک دلقک باقی خواهم ماند.» این جمله یکی از کلیدی‌ترین توصیف‌هایی است که سر چارلز اسپنسر چاپلین جونیور یا همان چارلی چاپلین خودمان در وصف جایگاه دست نیافتنی‌اش در عالم هنر گفته است. اما باید این را هم درنظر داشت که او برای به‌دست آوردن یک لقمه نان دست به دلقک بازی نمی‌زد. اصلا همیشه این حرف ورد زبانش بود که روزی که در آن نخندی، روزی بر باد رفته است. برای همین هم بود که تمام سعی خودش را می‌کرد تا تراژدی‌های زندگی روزمره را در لفاف شیرین دلقک بازی هایش، با آن لباس مندرس، کلاه، عصا، کفش‌های بزرگ و سبیل، بدون حرف و صدا بپیچد و جلوی چشمان ما بچیند. خودش در این‌باره ایده جالبی دارد:« زندگی در نمای بسته تراژدی اما در نمای باز، کمدی است». فیلم‌هایش را هم دقیقا به پیروی از این جمله ‌ساخت.
دلقک بزرگ نخستین بار در سن 5سالگی روی صحنه رفت و جلوی چشم تماشاگران برنامه اجرا کرد. مادرش مریض بود و چارلی کوچک باید جور او را هم می‌کشید. همین پسر کوچولوی صحنه تئاترهای دوره گرد، سال‌ها بعد به یکی از پایه‌گذاران یونایتدآرتیستز مبدل شد و توانست با ساخت تعدادی از بهترین‌های تاریخ سینما، نام خود رادر دنیای هنر جاودانه کند.
چارلی چاپلین متولد ۱۶آوریل۱۸۸۹ در انگلستان بود. تا سال1952هم در آمریکا کار و زندگی می‌کرد و پس از حواشی‌های دوران مک کارتیسم بود که سوئیس را برای زندگی انتخاب کرد. او در سال1972 و در 83سالگی بار دیگر به آمریکا آمد تا جایزه اسکار افتخاری یک عمر فعالیت‌های ارزشمند هنری در صنعت سینما را دریافت کند. در همین مراسم بود که حاضران در سالن رکوردی تاریخی به نام خود ثبت کردند؛ آنها 5دقیقه به افتخار چاپلین ایستادند و دست زدند.