روستا
کوچ جوانان«بیساران»
نبود سیستم آبیاری نوین، صنایع تبدیلی و امکانات ورزشی و تفریحی از مشکلات بیساران است
روحالله زرین| سروآباد -خبرنگار :
«بیساران» بزرگ‌ترین روستای شهرستان سروآباد است که با ۴ هزار نفر جمعیت در ۲۸کیلومتری آن قرار دارد. با این‌که قدمت این روستا به اوایل قرن هشتم هجری می‌رسد و ظرفیت‌های مختلفی در زمینه گردشگری، کشاورزی، دامداری، باغداری و صنایع دستی دارد، به دلیل کمبود امکانات و عدم توجه به زیرساخت‌های عمرانی شاهد مهاجرت ساکنان آن به شهر هستیم. این در حالی است که بیساران می‌تواند زمینه مهاجرت معکوس از شهر به روستا را فراهم کند و این مساله از طریق جذب سرمایه‌گذار و حمایت دستگاه‌های اجرایی امکان‌‌پذیر است.
معرفی روستا
دهیار بیساران می‌گوید: این روستا در ۲۸کیلومتری سروآباد قرار دارد. طبق شواهد به‌جامانده از قلعههای اطراف روستا، قدمت آن به اوایل قرن هشتم هجری شمسی بازمی‌گردد.
بیساران دارای هزار خانواده با ۴هزار نفر جمعیت است که جزو بزرگ‌ترین روستاهای سروآباد از نظر جمعیتی به شمار می‌آید. این روستا دارای ساختاری پلکانی با ساختمان‌های چندطبقه است و در چند سال اخیر ساخت و سازهای فراوانی در آن انجام شده است.
«سیوان پیره» ادامه می‌دهد: طرح هادی از ده‌ها سال قبل در بیشتر شهرهای استان به اجرا درآمده، اما این طرح توسعه روستایی در بیساران هنوز در حد مطلوبی برای رفاه مردم اجرا نشده است.
وی تصریح می‌کند: حدود ۸ کیلومتر از جاده روستایی به طور کامل تخریب شده است. به دلیل کوهستانی بودن و بارندگی در فصول مختلف سال شاهد بروز تصادفات متعدد در این محور هستیم. همچنین جاده فاقد شانه خاکی، علائم هشداردهنده راهنمایی و رانندگی، پارکینگ و استانداردهای راهسازی است.پیره می‌افزاید: به دلیل رشد جمعیت در این روستا شاهد ساخت و سازهای فراوانی هستیم که امکان دسترسی به امکانات در این زمینه محدود شده است. نمونه آن مشکل در توزیع برق خانگی است که هرازگاهی شاهد افزایش قیمت آن هستیم. ضرورت دارد برای رفع قطعیهای مکرر و رعایت حقوق مشترکان در قیمتگذاری، این مشکل از سوی اداره برق شهرستان پیگیری شود.
نبود امکانات رفاهی
یکی از اهالی بیساران می‌گوید: این روستا دارای ۴هزار هکتار اراضی ملی و ۳۵۰ هکتار زمین کشاورزی و باغی است. در واقع، علاوه بر وجود پوشش گیاهی طبیعی، انواع درختان میوه مانند گردو، زردآلو، توت، آلوچه، انگور، هلو و بادام در این روستا کشت شده است. «دانا فیضی» ادامه می‌دهد: با وجود ظرفیت‌های آبی و اراضی کشاورزی، همچنان باغداری و کشاورزی به صورت سنتی در این روستا انجام می‌شود، در حالی که با کشت مکانیزه و سیستم آبیاری نوین (قطرهای و بارانی) می‌توان میزان محصول را تا چند برابر افزایش داد.
وی می‌افزاید: سالانه مقادیر قابل توجهی گردو و توت فرنگی در بیساران تولید می‌شود. به دلیل نبود صنایع تبدیلی، فراوری و بازار فروش، شاهد خرید این محصولات با قیمت اندک از سوی دلالان هستیم.
فیضی اضافه می‌کند: بیشتر ساکنان این روستا در زمینه پرورش زنبور عسل و دامپروری فعالیت دارند. آنها لبنیات، موم و عسل تولید می‌کنند که به صورت خرده‌فروشی در بازار شهرهای اطراف عرضه می‌شود. با وجود چنین ظرفیتهایی، به دلیل نبود اشتغال پایدار و درآمد مناسب شاهد مهاجرت جوانان به شهرهای مختلف کشور هستیم که به کارگری می‌پردازند.
این روستایی ادامه می‌دهد: اهالی این روستا در زمینه صنایع دستی مانند کلاشبافی، فرش‌بافی و گلیم‌بافی مهارت کافی دارند. اما به دلیل نبود تعاونی، این صنعت به صورت خانگی انجام می‌شود.
فیضی می‌افزاید: بیساران فاقد امکانات ورزشی و تفریحی است. در صورت حمایت مالی دستگاه‌های اجرایی، ساکنان آمادگی اهدای زمین برای ساخت سالنهای چندمنظوره ورزشی، پارک و نصب تجهیزات تفریحی را دارند.
وی تاکید می‌کند: این روستا دارای ۳ مسجد بزرگ تاریخی و مقبره شاعران و علمای مختلف است. ضرورت دارد برای معرفی این ظرفیت‌های فرهنگی، استراحتگاه و زیرساخت‌هایی برای جذب گردشگران احداث شود.
مشکلات آب
رئیس شورای اسلامی بیساران می‌گوید: به دلیل نبود لولهکشی استاندارد و منبع توزیع مناسب، ساکنان بیساران در طول روز یک ساعت آب آشامیدنی برای مصرف دارند. این در حالی است که این روستا چندین چشمه دارد که از طریق لولهکشی و هدایت آنها می‌توان مشکل کمبود آب را برطرف کرد.«داوود ذبیحی» ادامه می‌دهد: به دلیل عدم هدایت و کنترل فاضلاب خانگی، شاهد ورود پسابهای جمع‌شده روستا به تنها رودخانه این منطقه هستیم که علاوه بر ایجاد بوی نامطبوع، خطرات زیست‌محیطی و انقراض آبزیان رودخانه مانند انواع ماهی را در پی داشته است. نتیجه ورود این پسابها، کاهش ورود پرندگان مهاجر و آلودگی آب‌های سطحی است.
وی می‌گوید: با توجه به بافت روستا، اجرای طرح سپتیک و کنترل فاضلاب خانگی نیازمند اعتبار بیش از ۵۰۰ میلیون تومان است.
ذبیحی ادامه می‌دهد: فقط در کمتر از هزار متر از بافت روستا جدولکشی و سنگ‌فرش اجرا شده که اجرای آن ۵۰ میلیون تومان هزینه در بر داشته است.
وی می‌افزاید: در خیابانهای اصلی روستا به هزار متر آسفالت نیاز است. همچنین احتیاج به ایجاد جاده کمربندی وجود دارد. به دلیل بافت پلکانی روستا، تمام کوچه‌های بیساران با متراژ بیش از ۵ هزار متر باید سنگ‌فرش شوند، چرا که در زمان بارندگی در فصول سرد امکان تردد از آنها برای ساکنان امکان‌‌پذیر نیست.
کمبود امکانات درمانی
رئیس شورای اسلامی بیساران می‌گوید: بیساران دارای فضای آموزشی مناسب برای دانشآموزان است. اما تنها درمانگاه این روستا فاقد امکانات مناسب مانند دارو و تجهیزات درمانی است و فقط یک پزشک به وضعیت بیماران رسیدگی می‌کند. این شرایط با توجه به جمعیت روستا مناسب نیست. «داوود ذبیحی» ادامه می‌دهد: یک مطب دندان‌پزشکی با تجهیزات کامل و آزمایشگاه به همت محمدرئوف ذبیحی، نیکوکار این روستا احداث شده که تنها مشکل آن کمبود پزشک است. ضرورت دارد مسئولان شبکه بهداشت این کمبود را برطرف کنند.
