گزارش
«زندگی برای همه» برگزیده داوران،«خداحافظ آشغال» انتخاب تماشاگران
درخشش‌جوانان، حضور چهره‌ها
چهل و دومین جشنواره فیلم کوتاه تهران با ترکیبی از با‌تجربه‌ها و استعدادهای نوظهور مورد توجه علاقه‌مندان قرار گرفت
ناهید پیشور| روزنامه‌نگار
اختتامیه چهل‌ودومین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران شامگاه جمعه برگزار شد و منتخبان این جشنواره معرفی شدند.
شعار این دوره «خردمحوری و اندیشه‌ورزی» بود و دبیری جشنواره را بهروز شعیبی برعهده داشت. جشنواره در مجموعه ایران‌مال برگزار شد که محمد خزاعی، رئیس وقت سازمان سینمایی در اختتامیه دوره سی‌وهشتم جشنواره، روی صحنه علنا از تبلیغات گسترده این مجموعه انتقاد کرده و به نشانه اعتراض مراسم را ترک گفته بود.
در اختتامیه جشنواره سال گذشته هم شهاب حسینی که از اعضای هیأت داوران بود نسبت به کیفیت فیلم‌ها و بازی‌های بازیگران حرفه‌ای اعتراض کرد. اما امسال اختتامیه جشنواره بدون اعتراض و انتقاد برگزار شد و جوایز پرتعداد این رویداد سینمایی در فضایی دوستانه به‌دست برندگان رسید.
«خداحافظ آشغال»
بازگشت شکوهمند برادران ارک
بهمن و بهرام ارک از چهره‌های مهم فیلم کوتاه در دهه90، پس از سال‌ها حضور در سینمای حرفه‌ای و ساخت فیلم بلند، امسال به عرصه سینمای کوتاه بازگشته بودند. «خداحافظ آشغال» فیلم محبوب تماشاگران جشنواره امسال، با انبوهی از موقعیت‌های خلاقانه، تجربه‌ای است ناب در عرصه تصویر و صدا؛ فیلمی که ایده جذابش را در مرحله اجرا و کارگردانی به تبلور در‌می‌آورد. «خداحافظ آشغال» فیلمی شخصی و ادای دین برادران ارک به مادربزرگشان است. فیلم درباره پیرزنی است که برای رهایی از فکر و خیال‌های آشفته، آنچه در ذهن دارد برای آب روان تعریف می‌کند و از اینجا به بعد برادران ارک تماشاگر را به ضیافتی از تصاویر بدیع و کار خلاقانه با صدا دعوت می‌کنند؛ جایی که در فضایی غریب و در بستری از جزئیات فکر‌شده، پیرزن تنهایی‌اش را با حضوری رفیقانه پر می‌کند که بعید است برای مخاطب قابل پیش‌بینی باشد. فقط این نکته را درنظر بگیرید که پیرزن به همذات‌پنداری با زباله‌ها می‌پردازد! توانایی اثبات‌شده برادران ارک در خلق تعلیق با عناصر بومی در این فیلم کوتاه هم کاملا مشهود است.
«زندگی برای همه»
ایده‌های فانتزی،موقعیت‌های جذاب
محسن اصدق پور در فیلم «زندگی برای همه» به موضوع چالش‌برانگیز خودکشی پرداخته است؛ سوژه‌ای که پرداختن به آن نیازمند ظرافت و حساسیتی است که خوشبختانه فیلمساز از آن بهره‌مند بوده است. فیلم که فضایی تخیلی دارد، ماجرای مردمانی را روایت می‌کند که از زندگی به ستوه آمده‌اند و قصد پایان‌دادن به زندگی‌شان را دارند ولی برای این کار آنها باید از اداره خودکشی مجوز دریافت کنند. این ایده جذاب در پرداخت، موقعیت‌هایی کمدی پدید آورده که مخاطب را کاملا با خود همراه می‌کند.
«زندگی برای همه» دور از آماتوریسم معمول فیلم کوتاه، ساختاری کاملا حرفه‌ای دارد؛ فیلمی که از ناامیدی شروع می‌کند و بی‌آنکه در ورطه شعار یا جعل واقعیت بیفتد به امید می‌رسد. لحن درست فیلم، نجات‌بخش فیلمساز در اثری است که می‌توانست زهرناامیدی را در کام تماشاگر بریزد ولی دقیقا در مسیری کاملا معکوس حرکت می‌کند.
در همینه زمینه :
