شهر در رسانه‌ها

تهران در بن بست اقتصادی

هفته‌نامه «حمل‌ونقل» با یک کارشناس شهرسازی گفت‌وگو کرده و به نقل از وی نوشته که تهران در بن‌بست اقتصادی گیر افتاده و پیداکردن راه نجات آن به‌سادگی امکان‌پذیر نیست. سهراب مشهودی با اشاره به ریشه مشکلات کنونی شهر تهران، می‌گوید که برای عبور از مشکلات، تهران به یک استراتژی اقتصادی نیاز دارد. وی بزرگ‌ترین بن‌بست مدیریت شهری در اداره شهر تهران را به حوزه تأمین منابع از جنس درآمدهای پایدار مربوط می‌داند و بر این باور است که آینده شهر در دوره‌های قبلی به فروش رفته است: «مطابق با آمار هم‌اکنون حدود یک‌میلیون و صد هزار پروانه ساختمانی بیش از سقف پیش‌بینی‌شده در طرح جامع صادرشده و هنوز به مرحله ساخت نرسیده است به همین دلیل از فعل گذشته استفاده کردم چراکه حتی اگر شهرداری در دوره جدید بخواهد همچنان تراکم‌فروشی کند و از این محل از بزرگ‌ترین بن‌بست اداره شهر خارج شود در تهران چنین پتانسیلی وجود ندارد.» 


تغییرات ریز در پیک ترافیک

روزنامه «دنیای اقتصاد» از تغییرات ترافیکی شهر تهران، 4روز پس از اجرای طرح ترافیک جدید گزارش داده و نوشته که تغییرات ریز در حجم تردد خودروها دست‌کم در بازه زمانی اوج ترافیک محسوس بوده است. به گزارش این روزنامه، در چند روز گذشته از میزان ازدحام خودروها در ساعات پیک ترافیک قدری کاسته شده و این کاهش ترافیک در بازه پیک عصرگاهی محسوس‌تر بوده است. در عین حال تغییرات ترافیکی در ساعات اوج آن‌قدر ریز بوده که به‌نظر می‌رسد بیش از اینکه از کاهش قابل توجه حجم تردد با خودروی شخصی صورت گرفته باشد، به تغییرات در بازه زمانی پیک بازمی‌گردد. به نوشته دنیای اقتصاد، در چند روز گذشته ترافیک به‌ویژه در بعدازظهر در بازه زمانی وسیع‌تری توزیع شد و این موضوع به کاهش ازدحام خودروها در ساعات پیک و در نتیجه کاهش میانگین زمان سفر شهروندان انجامید.


تمرکزگرایی؛ توقع اصلی از شهردار

احمد مسجدجامعی در یادداشتی در روزنامه «شرق» درباره توقعات شورای شهر و شهروندان تهرانی از شهردار آینده نوشته است؛ به نوشته این عضو شورای شهر، نخستین توقع، تمرکززدایی است: «شهر تهران در چنبره مدیریت متمرکز شهری گرفتار شده است. این امر نیز سابقه‌ای دیرین دارد. دست‌کم می‌توان به بوذرجمهری در زمان پهلوی اول اشاره کرد که نه‌تنها نظامی بود بلکه با قوای نظامی به شهرداری آمد.» به اعتقاد نویسنده، چنبره تمرکز امور شهر در دست مدیریت شهری، باید با مشارکت شهروندان به حداقل برسد و بسیاری از امور مردم به‌خودشان سپرده شود. شاید به یاد داشته باشید که زمانی شهرداری کسبه را موظف کرده بود کرکره مغازه‌ها را به رنگی که تعیین کرده بود، درآورند. چنین مدیریتی ناکارآمد است. مسجدجامعی، «یک‌شکل‌انگاری شهر تهران» را از مشکلات ناشی از تمرکزگرایی دانسته و می‌نویسد «نمی‌توان برای تمام شهر نسخه‌ای یک‌شکل پیچید؛ اما وقتی مدیریت متمرکز شهری تمام امور را در دست خود می‌گیرد، آن‌وقت نسخه‌های یکسان می‌پیچد.»


انتخاب شهردار، فراتر از یک شهر

روزنامه «اعتماد» یادداشتی با عنوان «شهردار تهران» به قلم عباس آخوندی، وزیر راه و شهرسازی منتشر کرده است؛ آخوندی انتخاب شهردار تهران را فراتر از یک شهر دانسته و می‌نویسد «این انتخاب در تنظیم نگاهی ملی به آینده توسعه شهری در ایران تأثیر فراوانی دارد.» به اعتقاد نویسنده، انتظار ما از شهردار به تلقی ما از شهر بازمی‌گردد: «یک وقت است که ما شهر را یک سازمان اجتماعی قلمداد می‌کنیم و کالبد شهر را ظرفی برای تأمین امنیت، ایمنی، رفاه، سرزندگی و مبادلات اقتصادی و... مردم می‌دانیم، در این صورت در پی شهرداری که شهر و روح شهر را بفهمد و از توسعه شهری تلقی ارتقای کیفیت زندگی داشته باشد، خواهیم رفت. در مقابل، دیدگاهی وجود دارد که شهر را یک بافت کالبدی می‌داند و برترین تصویری که برای مدیریت شهرداری ارائه می‌کند، یک کارگاه بزرگ عمرانی است، در این صورت شهردار باید یک مدیر پروژه عمرانی باشد.»


شکست نهضت پیاده‌راهسازی در تهران

وبسایت «تیترشهر» در گزارشی به این سؤال پرداخته که چرا نهضت پیاده‌راهسازی در شهر تهران به جایی نرسید؟ این گزارش با اشاره به دو تجربه پیاده‌راهسازی در تهران، می‌نویسد «‌پیاده‌راهسازی اگرچه درمنطقه 12شهرداری کم و بیش مورد استقبال گرفت اما در منطقه 17شهری تهران با یک شکست کامل روبه‌رو شد و باعث مشکلات و حواشی زیادی شد. پیاده راهی که سبب متضرر شدن کسبه منطقه 17تهران شد بعد از 5سال از سمت خیابان صفا به میدان شهدا باز شد تا ماشین‌ها باز به جای آدم‌ها بازگردند.» در بخشی از گزارش درباره شکست طرح‌های پیاده‌راهسازی آمده است: «عدم‌بررسی‌های کارشناسانه و بی‌توجهی به پیوست‌های اجتماعی و سیاسی فرهنگی سبب شده است که طرح پیاده‌راهسازی جز اتلاف هزینه‌های مادی و معنوی نتیجه‌ای برای شهروندان نداشته باشد.»