گفت وگو
در شرایط سخت، پای تئاتر ایستادیم
علیرضا بهرامی از نمایش «سگک» می‌گوید
سبا حیدرخانی- روزنامه نگار
«شاهرخ ضرغام پشت علامت طیب گم می‌شود... و مادرش هنوز منتظر است»؛ این خلاصه‌ای یک خطی از نمایش «سگک» است که بهار امسال در تماشاخانه ایرانشهر اجرا شد؛ نمایشی به کارگردانی رضا بهرامی و براساس متنی از کهبد تاراج،که برای تولیدکنندگانش 6جایزه در زمینه‌های کارگردانی، طراحی صحنه، بازیگری زن، بازیگری مرد، طراحی لباس و طراحی گریم از جشنواره تئاتر مقاومت به همراه داشت. این اثر، روایتگر زندگی شهید شاهرخ ضرغام است که از او به‌عنوان حُر انقلاب یاد می‌کنند؛ پرتره‌ای از کسی که قبل از انقلاب «لات» بود، اما متحول می‌شود و در جنگ به شهادت می‌رسد.
رضا بهرامی درباره تولید این تئاتر در اوایل سال99 و در روزهای اوج کرونا، گفت: آن روزها در شرایط خیلی سختی بودیم؛ به‌دلیل اینکه نه واکسنی بود، نه داروی تثبیت‌‌شده‌ای برای درمان بیماری کرونا. آن روزها حتی از یک دقیقه بعد خودمان خبر نداشتیم؛ اینکه یک دقیقه بعد، مملکت به تعطیلی می‌خورد یا شما مریض می‌شوی یا هر اتفاق دیگری که اصلا نمی‌توانستی راجع به آن فکر یا پیش‌بینی‌اش کنی. ما در چنین شرایطی پای هنر تئاترمان ایستادیم و کار کردیم.
این نویسنده و کارگردان تئاتر ادامه داد: بدون هیچ کمک‌هزینه‌ای، بدون حمایت هیچ‌سازمانی و به‌صورت مستقل سعی کردیم با ارائه تئاترمان، چراغ این هنر را در حد خودمان روشن نگه داریم. در کنارمان چند گروه دیگر با اهدافی نزدیک یا مشابه ما هم بودند؛ همگی کار کردیم تا جشنواره تئاتر مقاومت با هر سختی‌ای که بود، به دبیری آقای حمید نیلی برگزار شد؛ کسی که به‌نظر من، یکی از مهم‌ترین و بهترین مدیریت‌های تئاتری را در آن شرایط بحرانی توانست نشان دهد و جشنواره را با کیفیتی مناسب و درخور برگزار کند.
بهرامی خاطرنشان کرد: در آن جشنواره ما 6جایزه گرفتیم و به‌طور مستقیم به جشنواره تئاتر فجر معرفی شدیم، اما متأسفانه نه آن کار و نه نمایش «جوادیه» که سال99 اجرا کرده بودم، در آن سال وارد جشنواره نشدند.
وی ادامه داد: پس از تعطیلی‌های طولانی‌مدت تئاتر به‌دلیل کرونا، در نخستین دوره‌ای که در سالن‌های نمایشی روی تماشاگرها باز شد، ما و گروه‌مان جانمان را کف دست‌مان گذاشتیم و در مجموعه تئاترشهر روی صحنه رفتیم. آن روزها کمتر کسی از اهالی تئاتر، تن به اجرا می‌داد که جای گلایه هم دارد. البته بعضی‌ها دلایلی منطقی مثل بیماری‌های زمینه‌ای یا هم‌خانه بودن با پدر و مادرهای مسن و بیمارشان را داشتند و برای همین بیرون آمدن از خانه را خطرناک و تهدیدی برای سلامت عزیزان‌شان می‌دانستند که منظور من هیچ‌کدام از این عزیزان نیست.
کارگردان نمایش «سگک» ادامه داد: هنرمندان مورد اشاره من، همکارانی هستند که تماما شعار بودند، شعار هستند و خواهند بود و هنر تئاتر را برای شعار و ارضای بخشی از کمبودهای خودشان در دست گرفته‌اند. می‌خواهند از این طریق، کمبودهایشان را با شعار، خودنمایی و برون‌ریزی‌هایی به‌صورت ناهنجار جبران کنند، اما اگر آن دوستان واقعا اهل هنر تئاتر بودند، باید در آن دوران سخت به جای بیانیه دادن و به جای صحبت‌های بیراه، دست به عمل می‌شدند و کاری اندک و درخور انجام می‌دادند؛ از اجرای فیلم تئاتر یا اجرای آنلاین تا هر چیز دیگری که به ذهن خلاق دوستان می‌توانست انجام شود.
بهرامی با تأکید بر اینکه «اما ما و گروه‌مان ایستادیم، تئاتری به صحنه بردیم و در جشنواره هم شرکت کردیم.» گفت: بعد از جشنواره و در اسفندماه سال99 قرار بود نمایش «سگک» را در تماشاخانه ایرانشهر و سالن سمندریان اجرا کنیم که به‌دلیل شرایط کرونایی متأسفانه سالن‌ها دوباره تعطیل شد و ما در یک آماده‌باش قرار گرفتیم تا اینکه در فروردین و اردیبهشت امسال که دوباره سالن‌ها باز شد، توانستیم این نمایش را به صحنه ببریم و بعد هم در فراخوان جشنواره چهلم تئاتر فجر ثبت‌نام کردیم و پذیرفته شدیم و اکنون آماده اجرا در جشنواره هستیم.
در همینه زمینه :
