عارف دولاب

محمد اسماعیل دولابی، عارف وارسته‌ای بود که کرامات بسیاری داشت. سال‌ها جلسات هفتگی او محفل گرم ترویج اخلاق و معارف الهی بود. او  با زبانی امروزی انسان‌های بسیاری را  به‌سوی  زندگی مؤمنانه دعوت می‌کرد. از این‌رو مشتاقان بسیاری در میان خانواده‌ها و جوانان داشت. حاج محمد اسماعیل دولابی در سال۱۲۸۲ در روستای دولاب از توابع تهران که اکنون یکی از محلات جنوب‌ شرق پایتخت است، به دنیا آمد. در جوانی به  کشاورزی اشتغال داشت. در عین حال به‌صورت آزاد به دانش‌اندوزی در جلسات علمای دینی معاصر مانند سیدمحمد شریف شیرازی، محمدعلی شاه‌آبادی، محمدتقی بافقی و محمدجواد انصاری همدانی می‌پرداخت. درباره سرگذشت عرفانی حاج آقا دولابی در کتاب مصباح‌الهدی به قلم شاگردش مهدی طیب، آمده که او در ایام جوانی همراه پدرش به نجف رفت و به امام علی(ع) متوسل شد تا در آنجا مشغول تحصیل علوم دینی شود. اما به توصیه علمای نجف و به‌دلیل کمک به پدر به ایران بازگشت. در مسیر بازگشت به کربلا و زیارت امام حسین(ع) رفت. احساس کرد که آن التهاب تحصیل در نجف فرو نشسته و آرام شده است. اسماعیل دولابی پس از این سفر وقتی به ایران بازگشت  در منزلش دچار مکاشفه‌ای شد. در آن لحظه خود را بالای سر ضریح امام حسین(ع) دید. به‌گفته خودش   در این حال به او ‌فهماندند که هر آنچه می‌خواستی از حالا به بعد بگیر. او می‌گفت از همانجا شروع شد، آن اتاق تا ۳۰ سال عزاخانه امام حسین(ع) بود. می‌گویند حاج آقا دولابی در سلوک عرفانی، دیدگاه‌های جدیدی داشت. روش‌ها و آداب توصیه شده توسط او  ساده بودند و مشقی  برای رسیدن به چیزی تجویز نمی‌کرد. اعتقاد داشت از راه ائمه علیهم‌السلام می‌توان به مقصد رسید. اما راه امام حسین(ع) خیلی سریع انسان را به نتیجه می‌رساند. این عارف نامدار در ۹بهمن۱۳۸۱ در سن ۹۹سالگی درتهران درگذشت و در حرم فاطمه معصومه (س) به خاک  سپرده  شد.