برخلاف آنچه تصور می‌شود بحران و فقدان بخشی از زندگی روزمره انسان است و همه کم‌وبیش در برهه‌ای از زندگی با شرایط استرس‌زا روبه‌رو بوده‌ایم. کودکان نیز از این قاعده مستثنا نیستند. آنها هم مثل ما با بحران‌هایی مثل مرگ و بیماری عزیزان، طلاق، بلایای طبیعی و... غافلگیر می‌شوند، احساسات مختلفی را تجربه می‌کنند و نیاز به آگاهی و برقراری آرامش در این شرایط دارند. بحران ابتلا به بیماری، کودک‌آزاری، افت تحصیلی و... نیز مستقیم آنها را درگیر می‌کند و تعادل زندگی‌شان را برهم می‌زند. پرداختن به احساسات کودکان، کمک به برقراری نظم و تعادل دوباره در زندگی و اقدامات حمایتی فوری در بحران باعث می‌شود کودکانمان رنج کمتری را تحمل کنند، سازگاری بهتری داشته باشند و دچار آسیب‌های جسمی، ذهنی و اختلالات روان‌پزشکی کمتری شوند. همچنین زمانی که بحران و شرایط استرس‌زا وجود ندارد، انجام کارهایی مثل برقراری روال منظم در زندگی، آموزش مهارت‌هایی مثل حل مسئله ویژه کمک می‌کند فرزندان در شرایط سخت، تاب‌آوری و سازگاری بهتری داشته باشند. در بخشی از این کتاب آموزشی آمده است: «در شرایطی که کودک یک مراقب مهم مثل مادر یا پدر از دست می‌دهد، اطرافیان به‌دلیل ترحم دلسوزی به همه خواسته‌های او تن می‌دهند و قانون‌های قبلی را رعایت نمی‌کنند. یادمان باشد اگر کودک را موظف به اجرای قانون کنیم، به احساس امنیت او کمک می‌کند. گاهی قانون‌ها با توجه به شرایط جدید به بازنگری یا تعدیل نیاز دارند، اما باید از کودک بخواهیم قانون‌ها را مثل سایر روال زندگی‌اش رعایت کند و... .»
استرس، بحران و فقدان در کودکان و نوجوانان
در همینه زمینه :
