از «عاشقانه‌های مکتبخانه‌ای» تا «استمرار»

معمولا گزارش‌هایی که درباره نمایشگاه‌های هنرهای تجسمی در رسانه‌ها منتشر می‌شود به نمایشگاه‌های تهران خلاصه می‌شود؛ چراکه برای نوشتن از آثار تجسمی باید به گالری‌ها رفت و طبیعی است که امکان پرداختن به گالری‌های شهرستان‌ها برای اغلب رسانه‌های پایتخت مهیا نیست. همین موضوع باعث شده که هنرمندان ساکن شهرستان و آثارشان به‌رغم کیفیت درخور توجه، کمتر مورد توجه قرار گیرند. به همین منظور در «همشهری» قصد داریم از این پس بیشتر به گالری‌های شهرهایی غیر از تهران توجه کنیم و به معرفی آثار هنرمندان آن بپردازیم. در نخستین قدم، 2نمایشگاه را برای معرفی انتخاب کردیم که زمان زیادی تا پایان‌شان باقی نمانده، اما آنقدر جذاب و بدیع هستند که توصیه می‌کنیم تا فرصت باقی است به تماشای آنها بروید.

 نمایشگاه انفرادی حجم
عاشقانه‌های مکتبخانه‌ای؛ پرده اول: بهرام و گل‌اندام
علی بهارلو
گالری:‌ گذار
زمان: تا پایان هفته از ساعت 17تا 21
نشانی: اصفهان، خیابان حکیم نظامی، کوچه سنگ‌تراش‌ها، نبش بن‌بست سعدی، پلاک 15

در استیتمنت این نمایشگاه درباره متریال کارهای بهارلو و منبع الهام او آمده: «عقل گوید نرو که نتوانی/ عشق گوید هر آنچه بادا باد. آثار این مجموعه ابتدا بدون تکیه بر موضوعی محوری و در مسیر نخستین برخوردهای جدی علی بهارلو با اندام و پرتره انسانی، با به‌کارگیری متریال پاپیه‌ماشه (خمیر کاغذ) و با الهام از مجسمه‌های مفرغی و سفالی ایران باستان و نقاشی‌های ظروف سلجوقی و همینطور مجسمه‌های سنگی قبایل آفریقایی و آثار بدوی شکل گرفته است. این تجربه‌ها به مرور در قالب داستانی از داستان‌های مکتبخانه‌ای به ثمر نشسته است. داستان بهرام و گل‌اندام، عاشقانه‌ای مکتبخانه‌ای است که سرچشمه اصلی آن سنت قصه‌گویی شفاهی بوده است. مجسمه‌های این مجموعه 11قاب از این داستان کهن را به تصویر می‌کشند که به سیاق نقالان، در هرکدام دخل و تصرف‌هایی-گاه به نفع مجسمه و گاه بنا به سلیقه و تخیل سازنده - صورت گرفته‌است.» در ادامه این استیتمنت، به حالات درونی‌ای که در مجسمه‌های بهارلو عیان است، اشاره شده: «جدا از جای گرفتن مجسمه‌ها در فرازهای این روایت، تلاش در بیان حالات درونی از طریق میمیک چهره‌ها (رویکرد اکسپرسیو) در این آثار دارای اهمیت است. حالاتی که هنرمند بر آن بوده که تلاطم ذهن و روح شخصیت‌ها را در وضعیت‌های مختلفی چون نبرد، ایثار، عشق، فراق، وصال، نخوت و فروتنی بازنمایی کند و شاید همین خصلت وجه تمایزی باشد میان این آثار و آثار نمادین و کاربردی‌ که بهارلو در ابتدای مسیر هنری‌اش از آنها الهام گرفته است.»

 نمایشگاه انفرادی نقاشی
استمرار
الهه سلیمانی
گالری: تام
زمان: تا پایان هفته از ساعت 16تا 20
نشانی: اصفهان، خیابان حکیم نظامی، کوچه کلیسا وانک، روبه‌روی دانشگاه هنر، پلاک ۲، طبقه اول

الهه سلیمانی درباره عنوان نمایشگاه‌اش به ایمنا گفت: «عنوان نمایشگاه با تکیه بر معنای لغت‌نامه، از گذشتن و رفتن پیوسته صحبت می‌کند و واژه استمرار نیز نشان‌دهنده پیوستگی است و من در نقاشی‌های خود در این نمایشگاه می‌خواهم بدانم که در کدام نقطه قرار دارم و به مسیر نگاه می‌کنم.»
در این نمایشگاه، تعداد ۲۵ اثر به نمایش درآمده که موضوع آنها نگاه مجدد و موشکافانه توأم با جست‌وجوگری به عکس‌های دهه‌های ۴۰، ۵۰ و ۶۰ است. به اعتقاد سلیمانی، رویدادهای این 3دهه با دقت و ظرافت توسط عکاسان ثبت شده است. این عکس‌ها مانند متن خوانده شده و تصاویری از افراد می‌سازند. سلیمانی درباره کاری که روی این عکس‌ها انجام داده، گفت: «عکس‌هایی که من روی آنها پرداخت انجام دادم متعلق به رویدادهای ایرانی یا خارج از ایران است و در آنها نوع نگاه اهمیت بسیاری دارد. جریان‌های پیوسته، انسان‌ها را ساخته و اهمیت وجودی با تصاویر تجلی یافته است و قاعدتاً بخشی از واقعیت به‌صورت ناخودآگاه پنهان می‌ماند. من این نقاشی‌ها را با استفاده از راپید و روان‌نویس و روی مقوا تصویر و از رنگ بسیار کم استفاده کردم. در خلق تصاویر خیال‌پردازی و حس شاعرانه وجود ندارد، بلکه امور عینی، گفته شده و بخشی از نقاشی‌ها نیز با نوع نگاه و تفکر من پرداخت شده است و در واقع ترکیبی از فکر و واقعیت‌های عینی هستند.»
الهه سلیمانی متولد سال ۱۳۶۳ و نمایشگاه استمرار، نخستین نمایشگاه انفرادی اوست. وی از سال 1394در نمایشگاه‌های گروهی متعددی مشارکت کرده است.