مکتبخانه میرزاعبدالله

معرفی:  شاید یکی از ماندگارترین خدماتی که استاد محمدرضا لطفی به فرهنگ و هنر ایران ارائه کرده، راه‌اندازی «مکتبخانه میرزاعبدالله» برای آموزش موسیقی اصیل ایرانی به شیفتگان هنر باشد. او در این مکتبخانه بخش بزرگی از انرژی و توانش را بی‌چشمداشت برای آموزش موسیقی به هنرجویان مستعد به‌کار گرفت که نتیجه آن ظهور و حضور هنرمندانی توانمند در صحنه موسیقی ایران بوده است.

یادگار استاد لطفی
در کوچه پسکوچه‌های حوالی پیچ شمیران، ساختمانی قدیمی و 3طبقه دیده می‌شود که تابلوی کاشی نیلی‌رنگی آن را از دیگر ساختمان‌های آن کوچه متمایز می‌کند. روی تابلو نوشته شده «مکتبخانه میرزاعبدالله»؛ نامی که از ورودی در ساختمان گرفته تا صندوق‌پستی و تابلوهای آویزان از در و دیوار با فونت‌های مختلف و در طرح و رنگ‌های گوناگون نظر مراجعان را جلب می‌کند. یک ردیف پلکان شما را به طبقه سوم و جایی که کلاس‌های آموزشی برگزار می‌شود، می‌رساند. چهارگاه، سه‌گاه، شور و نوا و... اسامی‌ای است که بر در کلاس‌ها نوشته شده است؛ هنرآموزها به شیوه مکتبخانه‌های قدیمی دور تا دور کلاس به پشتی تکیه‌زده و وسط اتاق با گلیم‌های زیبا مفروش شده است. تصاویری از استادان عرصه موسیقی ازجمله لطفی، درویش‌خان، میرزاعبدالله و جمعی از سرشناسان موسیقی دیوارهای کلاس‌ها را مزین کرده است. در این مکتبخانه ردیف میرزاعبدالله و شیوه آموزش شفاهی او، سرلوحه کار مکتبخانه شده است. در مکتبخانه میرزاعبدالله نه‌فقط برای هنرآموزان که به روی همه علاقه‌مندان به موسیقی باز است. اینجا فقط یک آموزشگاه نیست، بلکه پاتوق اهالی موسیقی است که دورهم جمع می‌شوند و دیدار تازه می‌کنند.

تولد آلبوم‌های موسیقی
مکتبخانه میرزاعبدالله جایی است که هنرجویان بسیاری را به‌خود دیده و نقش بزرگی در پرورش هنرمندان مختلف داشته است. لطفی با روحیه خستگی‌ناپذیر به پرورش نسل تأثیر‌گذاری از نوازندگان، خوانندگان و آهنگسازاني پرداخته كه بسیار تلاش كرده‌اند و آلبوم‌های درخورتوجهی با همکاری هنرجویانش مانند آلبوم «وطنم ایران»، «ای عاشقان» و «سایه جان» منتشر کرده است. این روزها که جای استاد لطفی در عرصه موسیقی کشورمان خالي است، در مکتبخانه میرزاعبدالله، جایگاهی برای زنده نگه‌داشتن نام و یاد استاد برپا شده است.