آنها را از قطار انقلاب پیاده نکنید

دانیال معمار- سردبیر

متأسفانه در برخی گروه‌های جامعه ما کمتر حرف‌ها شنیده می‌شود. ما عادت داریم بیشتر آن چیزی که دوست داریم را بشنویم و بقیه را نه. فتنه۸۸ محصول بذر توطئه‌ای بود که دشمنان قسم‌خورده این مرز و بوم کاشته بودند و برخی از عناصر داخلی هم عامدانه یا از روی سهو به آن پر و بال دادند.
عده‌ای می‌دانستند که در زمین دشمن بازی می‌کنند و کلیت نظام را زیر سؤال بردند. گروهی اما با بی‌تدبیری و تنگ‌نظری آسیب‌هایی وارد کردند که البته بعد‌ها، حتی به‌دنبال این بودند که این بی‌تدبیری را غنیمتی در مقابل سهم‌خواهی‌های سیاسی قرار دهند. باید افسوس خورد که متأسفانه این همه فرصت و هزینه‌ صرف شد تا کشور آرامش پیدا کند. مسئولان وقت خیلی بهتر از این هم می‌توانستند حوادث را اداره کنند. بالاخره برای بخشی از مردم واقعا شبهه‌هایی در پی سم‌پراکنی سران فتنه ایجاد شده بود. وظیفه شفاف‌سازی‌ باید اینجا در کنار وظیفه آرام‌سازی‌ محقق می‌شد که اینگونه نشد. کسانی که تا قبل از اغتشاش و آشوب و تخریب اموال عمومی به خیابان‌ها آمدند، همین مردم بودند، چرا نباید این عده را جزو نظام بدانیم؟
وقتی رهبری نظام در خطبه‌های نمازجمعه روز ۲۹خرداد سال۸۸ و همچنین در سخنرانی‌های دیگر تأکید می‌فرمایند بر اینکه همه ۴۰میلیون نفری که رأی دادند، جزو خط انقلاب هستند، چرا ما به‌دنبال محدود کردن این جبهه باشیم؟ واقعا چه نفعی برای کشور و نظام وجود دارد که ما دایره علاقه‌مندان به این نظام را محدود کنیم؟ مگر رهبری در ‌ماه رمضان‌‌ همان سال۸۸ که هنوز فتنه ادامه داشت، از گفتمان جذب حداکثری و دفع حداقلی سخن نگفتند؟ رهبری این اصل را برای چه کسانی گفتند؟ به راستی رهبری چه خطری را پیش‌بینی کردند که لازم دیدند از این گفتمان سخن بگویند؟ مگر ما مخاطب سخنان رهبری نیستیم؟ چرا با فرمایشات ایشان برخورد دو‌گانه داریم و شیوه «نؤمن ببعض و نکفر ببعض» را در پیش می‌گیریم؟ این طریق خیانت به امام(ره) و انقلاب و شهدا و رهبری و همه آرمان‌های نظام است. متأسفانه برخی با کوته‌نظری بر سر شاخ نشسته و نمی‌بینند که بن می‌برند. همه عظمت انقلاب به حضور مردم است و فتنه۸۸ را هم مردم در ۹دی خاموش کردند؛ اما عده‌ای این میان به‌دنبال این هستند که نمدی برای کلاه خودشان بسازند.
همیشه و در همه بزنگاه‌های تاریخی که خطری نظام را تهدید کرده، مردم به میدان آمده و کار را تمام کرده‌اند. این امر هم اتفاقی نیست، چون ماهیت گفتمان انقلابی حضرت امام بر این استوار بود که حضور مردم اصل است، یعنی مبنای نظام جمهوری اسلامی بر حرکت مردمی تعریف شده و همواره در همه مقاطع به آن متوسل شده است. این پشتیبانی مردمی را هیچ نظامی در جهان ندارد. مردم سرمایه اجتماعی جمهوری اسلامی هستند و هر تندبادی با حضور مردم آرام می‌شود. اساسا وحشت دشمنان این سرزمین در انتخابات۸۸ حضور ۴۰میلیونی مردم بود و این، اتفاق ساده‌ای نبود. آنها از همین رویدادی که منافع آنها را به خطر می‌انداخت، سعی کردند تهدیدی برای نظام ما ایجاد کنند که تا حدی هم موفق بودند اما بالاخره دوباره، همان سرمایه اجتماعی نظام نقشه دشمنان را نقش  بر آب کرد.
ما قطعا باید میان کسانی که در فتنه حضور داشتند و براندازانه در مقابل این نظام فعالیت می‌کردند، با گروه و تشکیلاتی که با سلیقه سیاسی متفاوت با ما، ولی در چارچوب نظام و قانون اساسی کنش سیاسی دارند تفکیک قائل شویم. نباید برخلاف نگاه رهبر معظم انقلاب با محوریت اصل جذب حداکثری و دفع حداقلی دائم تلاش کنیم افرادی را از قطار انقلاب پیاده کنیم.