گروه چهل شاهد

سال۱۳۶۱، در جواب تصمیم ستاد تبلیغات جنگ برای مستندسازی رخدادهای خطوط مقدم رزم، ده‌ها نوجوان ساکن اهواز، داوطلب شدند تصاویر مناطق جنگی را در قاب فیلم و عکس ثبت کنند. بچه درسخوان‌های دبیرستان‌های دکتر شریعتی، آیت‌الله طالقانی و شهدای اهواز؛ یاد گرفتند چطور با دوربین‌های فیلمبرداری سوپر ۸ و دوربین‌های عکاسی با حلقه فیلم‌های ۲۴ تایی و ۳۶ تایی کار کنند. ۴۰ نفر بودند آن نخستین گروه؛ ۲۰ گروه دو‌نفره که روانه اندیمشک و هور و خرمشهر و آبادان و کانال ماهی شدند. گروهی که برای ثبت حقیقت با دوربین‌هایشان وارد صحنه شدند و رشادت‌های رزمندگان را به تصویر کشیدند. یک سال بعد ماهنامه فیلم در شماره پنجمش در مهر ۱۳۶۲ ماجرای گروه چهل شاهد را با انتشار تصویری از آنها اینگونه روایت کرد؛«اینان عضو بسیج سپاه پاسداران و چند تن از گروه چهل نفره‌ای هستند که سال گذشته، هر کدام دوربین هشت میلی‌متری به‌دست گرفتند و به جبهه‌های جنگ تحمیلی رفتند. در یکی از حمله‌های بزرگ آغاز سال ۶۱، آنها که برخی‌شان برای نخستین بار بود که کار با دوربین را می‌آزمودند، لحظه‌های پرشکوه جنگ را ثبت کردند. فیلم «چهل شاهد» که حاصل کار آنها بود، در دومین سالگرد جنگ از تلویزیون به نمایش درآمد. در این نخستین تجربه، مهم نیست که فیلم از نظر هنری چقدر موفق است، آنچه اهمیت دارد، ضرورت دست زدن به چنین تجربه‌هایی برای ثبت رویدادهای جنگ است.»