ترس استالین از پرواز بهانه بود؟
صابر محمدی
لابد تا حالا در جریان عکس سفرای روسیه و انگلیس و یک صندلی خالی و شائبه بازنمایی کنفرانس تهران با این عکس قرار گرفته‌اید. داشتم برایش از این می‌گفتم که نمی‌دانم چرا بعد از ابراز تأسف سفیر روسیه از انتشار عکس جنجالی‌اش با سفیر انگلیس در ایران، هیچ‌کس ذره‌ای به او که می‌گفت سوءتفاهم شده است، حق نداد و منطقش را بررسی نکرد. چند گزاره توضیحی در ستایشِ تساهل هم به 2پرسش پیشین افزودم و بعد، او شروع کرد:
- می‌دونی چه سالی بود ماجرای اون کنفرانس تهران؟
- دقیق نه، اما خب مربوط بود به جنگ جهانی دوم.
- می‌دونی که ایران در همون روزی که چرچیل و روزولت و استالین اومدن به سفارت شوروی و اون عکس معروف ثبت شد، این3 سیاستمدار، کجای معادلات جهانی جنگ بودن؟
- خب معلومه دیگه رهبرهای 3قدرت اصلی متفقین در جنگ بودن.
- و این‌رو هم می‌دونی که ایران در اشغال کدوم نیروهای جنگ بود؟
- همین متفقین.
- این‌رو هم بپرسم که می‌دونی اساساً چرا تهران برای برگزاری این کنفرانس انتخاب شد؟
- یه جایی خوندم یا شنیدم که استالین از سفر طولانی با هواپیما می‌ترسید...
بعد، مثل این کسانی که کارشان تحلیلِ داده‌های حاصل از نظرسنجی است، شروع کرد براساس پاسخ‌های خودم، به من بگوید چرا ما هیچ توضیحی را مبنی بر «بروز سوءتفاهم» در این‌باره نمی‌پذیریم: «چون همه‌‌چیز اون عکس، مبتنی بر ذلته. ترس از هواپیما کجا بود؟ اون‌ها اومده بودن تهران، چون هیچ جای دنیا نمی‌تونستن بدون اطلاع دولت این‌قدر با خیال راحت بشینن چایی بخورن. منافع ملی، شوخی‌بردار نیست رفیق.» خب، ظاهرا بدموقع از تساهل دم زده بودم. نگاهی به صندلی شاگرد انداختم که شاسی‌اش فشرده شد و عقب رفت تا او بقیه مسیر را تخت بگیرد بخوابد.
