«استریت» دوچرخه‌سوار‌های دهه هشتادی

محمد سرابی ـ خبرنگار

تمام خط ویژه را پر کرده بودند. شاید 200 نفر یا بیشتر می‌شدند. اتوبوس‌های بی‌آرتی آرام حرکت می‌کردند یا می‌ایستادند. عابر‌ها با گوشی‌های تلفن‌ همراه فیلم می‌گرفتند.
روز جمعه سرد و ابری و خیابان ولیعصر خلوت بود. شهر زیر افسردگی موج چهارم  بیماری کرونا، خسته و بی‌حوصله هفته اول اسفند را تمام می‌کرد اما برای چند دقیقه، یک سیل شاد و جوان از شمال به سمت جنوب راه افتاد و شهر را بیدار کرد. تمام خط ویژه پر از نوجوان‌های دهه هشتادی شد. با دوچرخه، با دوچرخه بی‌ام‌ایکس، با کفش اسکیت و با اسکیت‌برد. بعضی‌ها ماهرتر بودند و سرعتشان را کم و زیاد می‌کردند. بعضی‌ها بیشتر احتیاط می‌کردند. یک دسته هم از پیاده‌رو غربی خیابان پایین می‌رفتند. شیب خیابان ولیعصر حرکت را برای همه راحت کرده بود. بعضی‌ها گروهی آمده بودند. حتی لباس‌هایشان هم شبیه هم بود. با هودی و شال و کلاه‌های‌پشمی قرمز، با عینک‌های گرد، با تیشرت‌های رنگی و کفش‌های سبز. همه جوان و نوجوان بودند. 15 تا 20سال یا کمی بیشتر.
3 نفر از پسر‌ها روی نیمکت‌های سنگی خیابان نشسته‌اند. یکی دوچرخه دارد و دو تای دیگر  اسکیت برد. منتظر چند نفر دیگر هستند که دیرتر آمده‌اند و الان می‌رسند. از برنامه امروز سؤال می‌کنم. می‌گویند دوستان برای امروز با هم قرار گذاشته‌اند و کم‌کم جمعیت زیاده شده. اسم قرارشان «استریت» است.
- هر هفته می‌آیید؟
- اکیپ خودمان که روز‌های تعطیل زیاد می‌آییم. هر بار هم یک جا قرار می‌گذاریم اما برنامه استریت کم اتفاق می‌افته. باید همه پایه باشن.
بقیه دور ما جمع می‌شوند. یکی می‌گوید همه‌‌چیز خودجوش بوده است. گروهی از جوان‌هایی که در شهر، سوار دوچرخه می‌شوند یا اسکیت دارند، دیروز در شبکه‌های اجتماعی با هم قرار گذاشته‌ بودند که ساعت12 از پارک وی به‌سمت جنوب حرکت کنند. یک برنامه شاد که نسل جوان پرشور آن ‌را ساخته‌اند. قبل از اینکه راه بیفتند به دوچرخه‌های بی‌دود که کنار پیاده‌رو پارک شده است، اشاره می‌کنند و می‌گویند:
- سوار شو بیا. داریم می‌ریم تئاتر شهر.
جمعیت دوچرخه‌سوار‌های جوان در هر قسمت از خیابان ولیعصر کم و زیاد می‌شود. مردم فیلم می‌گیرند و نگران هستند که حادثه‌ای در خط ویژه اتفاق بیفتد. کل برنامه 2 ساعت هم طول نمی‌کشد و شادی و نشاط با این گروه از میانه شهر عبور می‌کند. وقتی به مقصد نهایی می‌رسند چهارراه ولیعصر پر از دهه ‌هشتادی‌هاست. چند اسکیت‌باز که هنوز انرژی دارند در پارک دانشجو، اسکیت‌هایشان را به پرواز در می‌آورند. یاد ‌گفته شهردار می‌افتم که اعلام کرد سهم دوچرخه در حمل‌ونقل عمومی تهران آنقدر کم است که اگر به یک درصد برسد باز هم موفقیتی در این راه محسوب می‌شود. شاید نسل قدیمی که به ‌خودرو‌های شخصی غیراستاندارد، بنزین ارزان و ترافیک شدید عادت کرده‌اند میلی به دوچرخه‌سواری نداشته باشند اما اگر با نسل جوان شاد و پرانرژی همراهی کنیم و آنها هم از مسیر ویژه دوچرخه استفاده کنند، آینده دوچرخه‌سواری در این شهر بهتر از امروز خواهد بود.