تغییر سیمای شهر

 حافظ روحانی 

برگزاری یک سمپوزیوم مجسمه‌سازی به شکل بین‌المللی در تهران فکر بزرگی بود؛ به‌خصوص که عمر مجسمه‌سازی ایران در سال‌های بعد از انقلاب کمتر از سایر شاخه‌های هنری بود و دوسالانه ملی مجسمه‌سازی هم دیرتر از سایر دوسالانه‌های ملی آغاز به‌کار کرده بود. با این‌حال سازمان زیباسازی شهرداری تهران که در طول 15سال پایانی قرن نقش مهمی در تغییر چهره شهر تهران داشت، تصمیم به برگزاری نخستین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران گرفت. هدف از برگزاری این سمپوزیوم فراهم ساختن شرایط مطلوب برای عینیت بخشیدن به ایده‌های هنری هنرمندان (مجسمه‌ساز) و بهره‌برداری از آثار به‌منظور تلطیف فضای شهری اعلام می‌شود. فکر اولیه برگزاری سمپوزیوم در بهمن‌ماه سال 1384توسط محمدحسین حلیمی، استاد دانشکده هنرهای زیبا به محمدمهدی عسگرپور ارائه می‌شود که در آن زمان معاون فرهنگی شهردار تهران است. سیدمحسن هاشمی مدیریت وقت هنرهای تجسمی سازمان فرهنگی هنری شهرداری در بهار 1385 طرح را به شکل اجرایی درمی‌آورند و سه موضوع علم، هنر و معنویت را برای‌ این سمپوزیوم درنظر می‌گیرند. دبیرخانه سمپوزیوم به شکل رسمی در 24خرداد اعلام موجودیت می‌کند. این سمپوزیوم در طول سه هفته، از اول تا 21اسفند‌ماه سال 1385با حضور 22هنرمند 6هنرمند از ایران و 16هنرمند خارجی در پارک چیتگر تهران برگزار می‌شود. احتمالاً مشهورترین اثر این سمپوزیوم مجسمه معما ساخته مجسمه‌ساز ایتالیایی، مارووینو لوکاست که در پارک دانشجوی تهران نصب می‌شود. این سمپوزیوم سرآغاز برگزاری سمپوزیوم‌های بعدی در تهران و شهرهای دیگر است و سرآغاز پذیرش این حقیقت که برای تغییر سیمای تهران باید مجسمه‌های متعدد ساخت؛ اتفاقی که در طول یک دهه بعد با وجود انتقادات گه‌گاه ادامه می‌یابد.