رضا رجب‌زاده/ شهردار منطقه ۲۱
صنایع در مسیر مسئولیت‌های اجتماعی
منطقه ۲۱ از دیرباز به «محدوده صنعت و سکونت» شهرت دارد. ساخت واحدهای متعدد صنعتی در دهه‌های ١٠ تا ٦٠، اگرچه سنگ بنای توسعه شهری در غرب تهران بود، اما در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ و به‌ویژه ۶۰، روند مسکونی شدن این محدوده به شکل تصاعدی رشد داشته و در حقیقت این بخش مسکونی بوده که مهمان و به قول برخی مزاحم بخش صنعت شده است. به سبب نبود درک و تعریف درستی برای سند همجورای صنعت و سکونت، برخی از شهروندان، بخش صنعت را به‌عنوان تهدیدی برای منطقه ۲۱ تلقی می‌کنند که بخش سکونت را تحت تأثیر خود قرار داده است که موضوع‌هایی همچون آلودگی هوا و مشکلات زیست‌محیطی، تردد خودروهای سنگین و ترافیک و سروصدا از آن جمله هستند.
با توجه به مسئولیت مدیریت شهری به‌عنوان یک حوزه میان بخشی که عهده‌دار ایجاد هماهنگی بین گروه‌های ذینفع است، شهرداری منطقه ۲۱ «دبیرخانه مشترک مسئولیت‌های اجتماعی» را تأسیس کرده است تا در قالب فعالیت‌های مشترک و بنیادین، به‌ویژه در حوزه‌های گردشگری، اشتغال، آسیب‌های اجتماعی، فرهنگی و هنری، آموزش‌های شهروندی، سلامت و محیط‌زیست این تهدید را به فرصت تبدیل کند و موجبات بهگشت محیط زندگی شهروندان را فراهم آورد. از جمله اینکه طی چند ماه گذشته، شهرداری منطقه۲۱ با عقد تفاهمنامه‌ای، امکان همکاری متقابل از ظرفیت‌های خاص صنایع و شهرداری را در زمینه مدیریت بحران منطقه فراهم آورده است و درحال‌توسعه این مهم برای بهره‌مندی شهروندان از این امکانات هستیم.
یکی از ظرفیت‌های شرکت‌های صنعتی واقع در منطقه، توان علمی بالا و ذخیره دانشی کم‌نظیر آنها است. یکی از ایده‌های مطرح در پروژه «شهر موزه صنعتی ایران» که طرحی غیرمتمرکز و مجازی و کالبدی توأمان خواهد بود، استفاده از این توان است. به‌گونه‌ای‌که این منطقه با تکیه بر این توانمندی بتواند به محلی برای ایده‌پردازی و نوآوری و شکوفایی جوانان تبدیل شود و محلی برای بروز خلاقیت‌های آنان در حوزه صنعت، تلفیق صنعت، هنر و فرهنگ برای «اجتماعی شدن صنعت» و پاسخ به مطالبات مصرف‌کنندگان و رقابت با نمونه‌های خارجی در حوزه‌های بسته‌بندی و فرم‌دهی به تولیدات آنان بشود. امیدواریم که بتوانیم بخشی از این شهر موزه را به ایجاد جاذبه‌های «سفر نخبه‌گی» و به‌نوعی سازگار با ظرفیت‌های منطقه‌ای کنیم که همزمان این مجموعه، کارکرد یک پارک «فن‌آوری‌های نوین و یک مرکز «ایده‌پردازی نوین» را هم پیدا کند و با انتفاع شهروندان از توسعه مشاغل کسب‌وکار خانگی، الگوهایی بدیع از سوی کارخانه‌ها و شهروندان در این اندازه ایجاد شود. از سوی دیگر، ساخت شهر موزه، امکان ایجاد و پیوند بین‌بخشی موزه‌های غیرمتمرکز را نیز فراهم خواهد کرد.
