هانیبال الخاص 1389– 1309
معلم بزرگ
شاید بتوان هانیبال الخاص را تأثیرگذارترین چهره روی نقاشانی نامید که در طول دوران انقلاب کوشیدند تا نقاشی را به ابزاری بیانی تبدیل‌کنند. سالها استاد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود و شاگردان متعددی را پرورش داد، اما بسیاری از شاگردانش در نیمه‌دوم دهه1350 به تأسی از او به سراغ نقاشی‌ای رفتند که میشد انقلابی نامید. این شاگردان هم از طیف نزدیک به جریانات چپگرا بودند و هم از طیف نقاشانی که بعدتر هسته مرکزی حوزه هنری را بنا کردند. به گفته بسیاری از این شاگردان، او نخستین‌بار کتابهایی را به آنها نشان داد که از آثار دیوارنگاری نقاشان مکزیکی منتشر شده‌بودند. در سالهای بعد از انقلاب به عضویت شورای نویسندگان و هنرمندان درآمد. با اینکه به حزب توده نزدیک بود ولی تا آنجا که میدانیم هیچگاه به عضویت این حزب درنیامد و کوشید تا جای ممکن هویت مستقلش را حفظ کند و رابطهاش با هر دو طیف از شاگردانش را نگه‌دارد. با اینحال اختلافات میان گروههای سیاسی دامن او را هم گرفت و در نهایت در جریان انقلاب فرهنگی از تدریس در دانشگاه منع شد. به سال1364 به آمریکا رفت، جاییکه در آن تحصیل و تدریس کرده بود. با اینحال در سالهای بعد بین ایران و آمریکا در رفتوآمد بود و تقریباً تا پایان عمر کار تدریس نقاشی را رها نکرد. نقاشی پرکار بود و تعداد زیادی اثر به شیوههای مختلف از خود به جا گذاشته است که در بسیاری مایههای اجتماعی و انتقادی به تأسی از نقاشیهای دیواری به چشم میخورند.
