نکته بازی

صد بار فیلم بازی را ببین
ظاهرا قرار نیست هیچ مسابقه‌ای در فوتبال ایران برگزار شود، بدون آنکه مسئولان 2 تیم بعد از پایان بازی با موچین دنبال بیرون کشیدن صحنه‌های داوری نباشند. الان هم همین اتفاق برای بازی پرسپولیس و فولاد افتاده و اهوازی‌ها عقیده دارند گل سیامک نعمتی آفساید بوده است. دلیل‌شان هم این است که بشار رسن در منطقه آفساید دید دروازه‌بان را مسدود کرده است. البته کارشناسان داوری این مسئله را تأیید نمی‌کنند و واقعا هم به‌نظر نمی‌رسد که دید گلر بسته شده باشد، اما حتی اگر اینطور هم باشد، فولادی‌ها به جای بهانه‌گیری باید دنبال دلیل افت تیم‌شان در نیمه دوم باشند. حسین کعبی که عضو کادرفنی فولاد است گفته: «صد بار صحنه گل پرسپولیس را دیدم؛ آفساید بود.» کاش اما او صد بار فیلم بازی را می‌دید تا بفهمد چرا با آغاز نیمه دوم ورق بازی برگشت.

میراث پاک عمو مرتضی
پیروزی پرسپولیس برابر فولاد، این تیم را به یک قدمی قهرمانی رساند. بعد از پایان این مسابقه، سرخپوشان در رختکن سرود قهرمانی سردادند و محمدحسین کنعانی‌زادگان هم فیلم این پایکوبی را منتشر کرد. جالب اینجاست که شعار پرسپولیسی‌ها در رختکن، همان شعر معروف به جا مانده از مرحوم مرتضی احمدی بود: «پرسپولیس قهرمان می‌شه، خدا می‌دونه که حقشه...» ستاره فقید سینما، تئاتر و تلویزیون ایران، چند دهه پیش این شعر را در وصف تیم مورد علاقه‌اش سرود و هنوز هواداران و حتی بازیکنان در چنین مناسبت‌هایی از آن استفاده می‌کنند. این یکی از پاک‌ترین و محترمانه‌ترین شعارهای تاریخ هواداری در فوتبال ایران است که با خیلی از کری‌خوانی‌های سخیف این روزگار قابل مقایسه نیست. این شعر نشان می‌دهد بدون بی‌احترامی به رقبا هم می‌توان به تیم خودی عشق ورزید. میراثی پاک، از یک آقای خوش‌قلب و دوست‌داشتنی.

روز باخت هم همین‌ها را می‌گویید؟
مربیگری فقط یک قانون دارد؛ اینکه تا وقتی می‌بری، حاشیه امنیت داری. هیچ قانون دومی و هیچ ماده و تبصره‌ای هم در کار نیست. همه جای دنیا همین است. حتی اگر تیمت بهترین فوتبال را هم بازی کند و برنده نباشد، مدتی تحملت می‌کنند و بعد باید بروی خانه. حالا داستان فرهاد مجیدی است که بعد از کلی فشار، یک برد خوب جلوی نفت در آبادان به‌دست آورده. همین مسئله باعث شده انبوهی از مصاحبه‌های حمایتی از او در رسانه‌ها انجام شود. نیکبخت واحدی می‌گوید باید 3 سال به فرهاد وقت بدهند، بهتاش فریبا می‌گوید این تیم دیگر نمی‌بازد، ادموند اختر می‌گوید با حب و بغض شخصی نباید فرهاد را آزرد و همینطور الی آخر. کاری به درست و غلط این حرف‌ها نداریم. فقط یک سؤال؛ خداوکیلی در روز باخت، چند نفر از این لشکر حامیان باقی می‌ماند؟