حراج خنده

مسعود میر ـ روزنامه نگار

«مردم در این شرایط به خنده نیاز دارند.» این جمله را سال‌هاست می‌شنویم و با همین استدلال است که در اکثر روزهای سال، سالن‌های اجرای تئاترکمدی صندلی‌های خود را با بلیت نه چندان ارزان‌قیمت در اختیار مخاطبان قرار می‌دهند. حتی این روزها هم که کرونا کمر تئاتر را شکسته، اوضاع و احوال فروش بلیت در سالن‌های اجرای تئاترهایی که با شلیک خنده مخاطب سرپا هستند، رو‌به‌راه است. تئاترهای کمدی در روزهای بی‌رونقی تئاتر دخل و خرج می‌کنند و البته این موضوع محل بحث نیست؛ چون خنده و تئاتر و رونق گیشه در نهایت به مقصد موفقیت ختم خواهد شد. بهانه نوشتن این متن اما شیطنت‌های اهالی تئاتر کمدی در حوزه نامگذاری‌های آثارشان است؛ موضوعی که با مرور نام‌ تئاترهای کمدی در حال اجرا در تهران جلب توجه می‌کند و البته در سال‌های گذشته هم ردپای این شیطنت‌ها در نامگذاری تئاترها به چشم می‌خورد.

کشتن گربه و فریاد آبکی
 زمانی که فیلم سگ‌کشی بهرام بیضایی بر پرده سینماهای شهر بود تئاتری کمدی در تهران روی صحنه رفت با نام گربه‌کشی. از آن سال‌ها زمان زیادی گذشته اما وقتی به سایت‌های خرید بلیت تئاترهای کمدی سر می‌زنید باز هم شیطنت‌های کلامی در نامگذاری‌ها را درخواهید یافت. سینما و فیلم‌های پرآوازه انتخاب اول برای این دستکاری‌های طنزآلود هستند. نتیجه اینکه فریاد زیر آب به‌عنوان نامی که به گوش مردم آشناست بدل شده به فریاد زیر خاک و علاقه‌مندان می‌توانند با بلیت 50هزار تومانی در یکی از سالن‌های پردیس سینمایی کورش به‌جای اثر ماندنی سیروس الوند تئاتری به کارگردانی احسان کریمی را با نام فریاد زیر خاک تماشا کنند.









درباره کی؟
 نام درباره الی برای عشاق سینما از آن نام‌های فراموش ناشدنی است اما بد نیست بدانید که این شب‌ها در سینماجوان (بولینگ عبده) می‌توانید بلیت تئاتر درباره لیلی را با قیمت 45هزار تومان بخرید و مهمان یک اجرای تئاتر شوید. خیالتان راحت باشد که اصلا خبری از تعلیق و اضطراب فیلم اصغر فرهادی در این اجرای آقای خزلبانی نیست.











متری چند؟
 بی‌تردید یکی از جنجالی‌ترین فیلم‌های سال گذشته سینمای ایران دومین ساخته سعید روستایی- متری شیش و نیم- بود. حالا اما در روزهای کرونایی در محله زعفرانیه تهران می‌توانید در ساعت 9شب با بلیت ناقابل 50هزار تومانی یک تئاتر پربازیگر را به تماشا بنشینید که هیچ ربطی به مواد‌مخدر و رضا ژاپنی و صمد ندارد. اصلا مگر در زعفرانیه می‌توان تئاتر تماشا کرد و به جز ویلای ناصر خاکزاد در متری شیش و نیم به چیز دیگری فکر کرد؟

میم و دیگران
 زندگی خصوصی آقا و خانم میم را در سال 1390روح‌الله حجازی ساخت. حالا در محله دزاشیب می‌توانید بنرهای تئاتر کمدی آقای میم را بیابید. نام مطرب و مارمولک هم که یادآور 2 فیلم طنز پرمخاطب سینمای ایران هستند حالا روی 2 تئاتر کمدی خودنمایی می‌کنند که در میدان بهمن و خیابان دماوند روی صحنه می‌روند. اگر اهل فیلم غیرایرانی هم هستید بدانید که به‌جای روزی روزگاری در آمریکا یا روزی روزگاری هالیوود حالا تئاتر روزی روزگاری در آنتالیا در پیکی از سالن‌های پردیس سینمایی مگامال روی صحنه می‌رود. هنرمندان تئاتر کمدی البته به نام سریال‌ها در شبکه نمایش خانگی هم رحم نکرده‌اند و همزمان با توزیع سریال شبکه نمایش خانگی آقازاده، تئاتری با این نام را در سرای محله زرگنده اجرا می‌کنند.

خنده دارد؟
 خبر اوضاع و احوال خراب سالن‌های تئاتر به‌خصوص در بخش خصوصی هر روز منتشر می‌شود. کرونا نفس سالن‌داران را گرفته و اجراهای جدی تئاتر با کمترین تعداد مخاطب روی صحنه می‌روند. تئاترهای کمدی البته فعلا گلایه‌ای ندارند و با توجه به همان استدلال همیشگی که مردم در این شرایط به خنده نیاز دارند، فعلا با بحران نداشتن مخاطب مواجه نیستند.