تا یک دهه قبل، قضاوت یک داور زن ایرانی در مسابقات مردان برای اهالی ورزش غیرقابل باور بود اما این اتفاق افتاد و گلاره ناظمی به نخستین بانوی ورزش ایران که در مسابقات مردان سوت زده بدل شد.
این مطلب، درباره مسنترین انسانهای کره زمین است. در زندگی همین چند نفر بهراحتی میتوان اتفاقهای سادهای را یافت که غیر از زندگی سالم، عمری طولانی هم برایشان رقم زده.
شاید اگر آقای ستایش، معلم ادبیات هنرستان صنعتی شیراز که به هیچ هنرجویی نمره کامل نمیداد، آن نمره 20 را پای برگه انشای علیاصغر شیرزادی نوجوان نمینوشت، سرنوشت یکی از نویسندگان مطرح روزگار ما طور دیگری رقم میخورد.
در تاریخ ایران و البته نزد شهروندان ایرانی، از سورنا همیشه به نیکی یاد میشود؛ سردار بزرگ ایرانی در دوره اشکانیان که هم آدم خردمندی بوده، هم در جنگاوری و شجاعت رودست نداشته است.
اگر استانبول شهر «سرو»هاست و توکیو شهر درختان «گیلاس»، اگر پاریس را با کافههایش میشناسند و آمستردام را با گلهایش، اگر لندن شهر «مه» است، فلورانس شهر «زنبق»ها، سیدنی شهر «بندر»ها و پراگ شهر «برج»ها، بیشک تهران ما شهر چنارهاست. واقعیت این است که چنارهای بلندبالا و تنومند با برگهای پنجهای، یکی از نمادهای طبیعی تهران بهحساب میآیند و بهنوعی شناسنامه پایتخت هستند؛ چنارهایی که برخی از آنها حتی عمری بیشتر از پیدایش پایتخت دارند و سالهای سال است که لقب کهنسالترین موجودات زنده تهران را یدک میکشند!
یکی از شعرای مطرح امروز کشورمان را، باید گروس عبدالملکیان بدانیم؛ شاعری که شعرها و تخیلش، توانسته مخاطبان و علاقهمندان زیادی را به سمت و سوی شعرهایش بکشاند.
کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به روزنامه همشهری می باشد . ذکر مطالب با درج منبع مجاز است .