دستم به دستش نمی‌رسد اما دلم با اوست. لابد خود او هم می‌داند که یادش از یادم نمی‌رود، چون هیچ چهار فصلی بدون بهار نمی‌شود، حتی اگر کرونا دست ما را از لمس و تپش و تمنای بغل بوسه‌ها کوتاه کرده باشد یا زیر ماسک و گاه عینک با زلف پریشان و روسری آشفته ما را شبیه گمشده‌هایی کرده باشد که شب و روز خود را گم کرده باشند! نه، از یادم نمی‌رود یادت خانم شیرین و آقای فرهاد!