«پرویز ناتل خانلری» شاعر بود، مترجم بود، مصحح بود، مؤلف بود، استاد دانشگاه بود، مدیر فرهنگی بود، روزنامه‌نگار بود، نمایشنامه‌نویس بود، سیاستمدار بود و البته افزون بر همه اینها، زبان‌شناس هم بود که اگر نبود «زبان‌شناسی و زبان فارسی»، «تاریخ زبان فارسی»، «دستور زبان فارسی» و «فرهنگ تاریخی زبان فارسی» را طی سال‌های ١٣۴٣تا١٣۵٧ به رشته تحریر درنمی‌آورد.