ای مرغک خرد زآشیانه پرواز کن و پریدن آموز

محمود برآبادی- نویسنده داستان‌های کودکان

بیست‌وپنجم اسفند زادروز یکی از شاعران بنام ایران است. او اندیشه‌های نو و مضامین بدیع را به شیوه‌ای استادانه در قالب‌های شعری کهن ریخت. مضمون اشعارش بیشتر اخلاقی و عرفانی و با رویکرد طرفداری از محرومان و ستمدیدگان است.
از ویژگی‌های شعری او جان‌بخشی به ‌اشیا و آفریدن شخصیت‌های تمثیلی از گیاهان و جانوران و مناظره میان آنان است. زبانش ساده و روان و لحنش صمیمی و دلنشین است و همین ویژگی، بسیاری از اشعار او را مناسب مخاطب کودک کرده ‌است تا آنجا که در کتاب‌های درسی و پیش از آن در مکتب‌خانه‌ها از اشعار او برای آموزش کودکان استفاده می‌شد؛ هرچند که او اشعارش را خاص این گروه سنی نسروده است.
پروین اعتصامی در 1285 خورشیدی در تبریز به ‌دنیا آمد. پدرش یوسف اعتصام الملک از ادبای دوره قاجار بود. پروین در سال1291 همراه پدر به ‌تهران آمد و در مدرسه آمریکایی دختران، زبان و ادبیات انگلیسی آموخت. ادبیات فارسی و عربی را نیز نزد پدر فراگرفت. پروین از نوجوانی به ‌سرودن شعر پرداخت و در محافلی که با حضور ادبای زمان در خانه‌ها تشکیل می‌شد، شرکت می‌کرد.
در سال1313 ازدواج کرد، اما این پیوند دیری نپایید و یک سال بعد از همسرش که به‌کلی با دنیای شاعرانه و پراحساس او بیگانه بود، جدا شد. در سال1315 با سمت کتابدار در دانشسرای عالی استخدام شد، اما عمرش چندان طولانی نبود و در فروردین1320 و در غوغای سیاسی آن سال، در سی‌وپنج سالگی بر اثر ابتلا به ‌بیماری حصبه در تهران درگذشت.
دیوان اشعار پروین که نخستین‌بار سال1314 با مقدمه محمدتقی بهار منتشر شد، یکی از پرخواننده‌ترین دیوان‌های شاعران معاصر است و هنوز هم تجدید چاپ می‌شود.پروین با عاطفه‌ای زنانه و نگاهی مادرانه - هرچند فرزندی از خود نداشت - به‌ کودکان ارج می‌نهاد و با نشان دادن صحنه‌هایی از زندگی آنان، گوشه‌ای از واقعیت ‌جامعه زمان خود را می‌نمایاند. اشعار پروین گواه توجه و دلبستگی او به کودکان فرودست جامعه است؛ توجهی که در کمتر شاعری پیش از او می‌توان سراغ گرفت.