توسعه پوست مصنوعی با استفاده از واقعیت‌افزوده

 یک نوع پوست مصنوعی توسط دانشمندان توسعه یافته است که می‌تواند حس لامسه ایجاد کند. این پوست مصنوعی به استفاده‌کننده اجازه می‌دهد که دست یک دوست را در آن سوی دنیا در دست بگیرد یا نوازش کردن را احساس کند. این پوست مصنوعی که با عنوان سیستم epidermal VR توصیف شده است، یک صفحه نازک، نرم و انعطاف‌پذیر 39سانتی‌مترمربعی است که 32محرک ارتعاشی کوچک در آن تعبیه شده است. فرکانس و دامنه هر محرک می‌تواند به‌طور مستقل تنظیم شود تا حس لامسه‌ای مجزا و جداگانه در مناطق مشخصی از پوست ایجاد شود.
براساس گزارش پژوهشگران دانشگاه نورث‌وسترن، این پوست مصنوعی می‌تواند بدون باتری‌های بزرگ و سیم‌های دست و پا گیر به‌راحتی به سطوح کروی پوست بچسبد. با استفاده از این فناوری، علاوه بر بهره بردن از سرگرمی‌هایی که از راه دور امکان‌پذیر می‌شود، همچنین می‌توان پروتزهایی با بازخورد حسی تولید کرد و از راه دور با لمس کردن، امور مربوط به پزشکی را انجام داد. یونگانگ هوانگ، یکی از سرپرستان این پژوهش، می‌گوید: ما در حال گسترش مرزها و قابلیت‌های واقعیت مجازی و واقعیت‌افزوده هستیم. در مقایسه با چشم و گوش، پوست یک رابط حسی نسبتاً ناشناخته است که با مطالعه درباره آن می‌توانیم به میزان قابل توجهی به افزایش آموزه‌های‌مان کمک کنیم. یک فرد معلول به نام گرت اندرسون در آمریکا با استفاده از این پوست مصنوعی که روی بازوی او قرار گرفت، توانست با انگشتان پروتزی خود حس‌ها را دریابد.
اندرسون که اکنون هماهنگ‌کننده خدمات در مرکز کهنه‌سربازان در دانشگاه ایلینویز است، به ویلی‌میل می‌گوید: من الان می‌توانم تخم‌مرغ یا هر چیز شکننده‌ای را با انگشتان مصنوعی‌ام در دست بگیرم. اگر نتوانم شدت فشار را تنظیم کنم، ممکن است که تخم‌مرغ را بشکنم. من باید از میزان فشاری که وارد می‌کنم اطلاع داشته باشم تا به چیزی یا شخصی صدمه نزنم. او معتقد است که این دستگاه می‌تواند مغزش را به‌گونه‌ای فریب دهد که روح و روانش را هم تسکین دهد و به این ترتیب به او امکان می‌دهد تا با روشی جدید با فرزندان خود ارتباط برقرار کند. در آزمایشی دیگر، مادربزرگی این پوست مصنوعی را روی دست و بازوی خود نصب کرد و سپس با نوه‌اش تماس ویدئویی برقرار کرد و نوه او توانست با لمس صفحه نمایش موبایل خود، مادربزرگ را لمس و حس کند.
آزمایش سوم مربوط به شخصی بود که هنگام یک بازی جنگی ویدئویی چند تکه از این پوست مصنوعی را به بدن خود چسبانده بود. هنگامی که ضربه‌ای به قسمتی از بدن شخصیت داخل بازی وارد می‌شد، این پوست‌های مصنوعی شروع به حرکت می‌کردند. جان راجرز، مسئول این پروژه تحقیقاتی، می‌گوید: این قطعه نازک و بدون سیم، حس لامسه را به هر تجربه‌ای از واقعیت مجازی(VR) اضافه می‌کند. ترکیب این وسیله با هدست واقعیت مجازی، بازی‌ها را واقعی‌تر می‌سازد و بازیکن‌ها را بیشتر در بازی غرق می‌کند.
راجرز که یکی از پیشگامان زیست‌فناوری در دانشگاه نورث‌وسترن ایلینویز است، می‌گوید: مردم در گذشته به این مفهوم کلی فکر می‌کردند، اما این فکر، مبنای روشنی برای یک فناوری واقعی نداشت. طرح‌های پیشین شامل مجموعه‌ای از محرک‌ها، سیم‌ها، باتری‌ها و سخت‌افزارهای داخلی و خارجی بود. ما دانش خود را در حوزه الکترونیک کششی و انتقال انرژی بی‌سیم به‌کار گرفتیم تا بتوانیم یک دستگاه پوشیدنی با لایه پوستی طراحی کنیم که تقریباً بدون هیچ‌گونه مشکلی برای کاربر، مجموعه‌ای از قطعات، ازجمله محرک‌های مینیاتوری را در کنار هم قرار دهد. محرک‌ها 12تا 18میلی‌متر عرض، 2.5میلی‌متر ضخامت و فقط 1.4گرم وزن دارند. همچنین این پلیمر سیلیکونی متراکم بدون نیاز به نوار یا بند به پوست می‌چسبد. این ابزار از طریق همان فناوری ارتباط برقرار می‌کند که در تلفن‌های هوشمند برای پرداخت‌های الکترونیکی استفاده می‌شود. راجر اضافه می‌کند: با استفاده از این سیستم انتقال بی‌سیم انرژی، ما از باتری‌های سنگین، بزرگ، حجیم و دارای محدودیت عملکرد بی‌نیاز می‌شویم.