فیلم کلیدی برتولوچی
«دنبالهرو» فیلم کلیدی کارنامه برتولوچی است؛ کارگردانی که پیش از این فیلم، «ملکالموت» (1962)،«پیش از انقلاب» (1964) و «استراتژی عنکبوت» (1969) را کارگردانی کرده. او به عنوان فیلمسازی چپگرا به شهرتی نسبی رسیده بود. با موفقیت انتقادی- تجاری دنبالهرو، برتولوچی به نامی مهم در عرصه فیلمسازی تبدیل شد؛ فیلمی که باعث شد او از کارگردانی جویای نام به فیلمسازی صاحب سبک تبدیل شود. برتولوچی در گام بعدیاش، «آخرین تانگو در پاریس» (1972) را کارگردانی کرد که یکی از جنجالیترین فیلمهای دهه70 است. «1900» (1976)، «آخرین امپراتور» (1987)، «آسمان سرپناه» (1990)، «زیبایی ربوده شده» (1996)، «در محاصره»(1998) و «رویابینها» (2003) از فیلمهای مهم این کارگردان هستند. آخرین امپراتور با بردن 9 جایزه اسکار، از جمله اسکار فیلم و کارگردانی موفقترین فیلم کارنامه برتولوچی است. جنسیت، روانکاوی و سیاست دلمشغولی برتولوچی در مهمترین آثارش است. این کارگردان ایتالیایی سال 2018 در 77 سالگی از دنیا رفت.
اصل جنس
ژان لویی ترنتینیان، انتخاب اول برتولوچی برای ایفای نقش مارچلو بود. تناسب چهره و پرسونا با نقش مارچلو، بازی در دنبالهرو را به شاخصترین فیلم کارنامه ژانلویی ترنتینیان تبدیل کرد؛ بازیگری که قبل از همکاری با برتولوچی با حضور در «یک زن و یک مرد» (کلود للوش) به شهرت رسیده بود. برتولوچی علت انتخاب ترنتینیان را شباهت فراوان او به کاراکتر مارچلو دانست و اینکه او به شکل توامان ترحمانگیز و خبیث به نظر میرسد.
از بریژیت باردو تا دومینیک ساندا
برای بازیگر نقش آنا، برتولوچی گزینههای زیادی داشت که مهمترین آنها بریژیت باردو بود. برتولوچی با باردو مذاکره هم کرد و درحالیکه انتخاب او قطعی بهنظر میرسید، تماشای «زن آرام» (روبر برسون) نظر برتولوچی را تغییر داد. در زن آرام دومینیک ساندای جوان حضور داشت؛ بازیگر تازهکاری که پشت ظاهر وجیهش، نوعی سردی به چشم میخورد که او را مناسب نقش دختری بورژوا نشان میداد؛ دختری که شخصیت اصلی فیلم، ازدواج با او را در راستای پیشرفت شخصیاش میدید. زیبایی سرد، دلیل انتخاب ساندا از سوی برتولوچی بود.
آقای فیلمبردار جوان
توصیه معمول به کارگردانهای جوان انتخاب مدیر فیلمبرداری با تجربه است. مثال تاریخ سینماییاش هم همکاری اورسن ولز جوان با گرگ تولند با تجربه در «همشهری کین» است. ظاهرا برتولوچی ۲۸ ساله خیلی اعتقادی به این کار نداشت و ویتوریو استراروی جوان را که در فیلم «قبل از انقلاب» دستیار فیلمبردار بود و بهتازگی مدیر فیلمبرداری شده بود برای حضور در پشت دوربین دنبالهرو برگزید. کار استرارو در رنگ و نور و حرکتهای استادانه دوربین در دنبالهرو، او را به یکی از مهمترین فیلمبرداران اروپا تبدیل کرد. همکاری پر ثمر برتولوچی و استرارو در فیلمهایی چون ۱۹۰۰، «ماه»، آخرین امپراتور و آسمان سرپناه ادامه یافت.
نویسنده ضدفاشیست
فیلم دنبالهرو اقتباسی از رمانی به همین نام نوشته آلبرتو موراویاست. نویسنده شاخص ایتالیایی که داستانهایش بارها دستمایه آثار سینمایی قرار گرفت. مثل «دو زن» که ویتوریا دسیکا براساسش فیلمی با بازی سوفیا لورن ساخت. و در ایران هم مخملباف، اپیزود اول فیلم «دستفروش» را براساس یکی از داستانهای مجموعه «داستانهای رمی» ساخت. رمان دنبالهرو اوایل دهه 50میلادی منتشر شد و شهرت و اعتبار فراوان برای نویسندهاش به ارمغان آورد؛ موفقیتی که دلیلش جز توانایی در قصهگویی، به مضمون ضدفاشیستی رمان نیز بازمیگشت. برتولوچی جوان نزدیک به 2 دهه پس از انتشار رمان، دنبالهرو را نوشت و کارگردانی کرد. برتولوچی، هم روایت خطی داستان را بر هم زد و هم پایانش را تغییر داد. با این همه موراویا بهشدت از فیلم برتولوچی رضایت داشت. رمان دنبالهرو سال ۷۴ به ترجمه شهریار بهترین و توسط نشر روزنه کار منتشر شد.
فیلم کلیدی برتولوچی
در همینه زمینه :
جامپ کات