گزارش
رودخانه مرگ
بیشترین میزان غرق‌شدگی در کهگیلویه و بویراحمد مربوط به رودخانه بشار است
ظاهر غلط‌‌اندازی دارد. وقتی از بالا نگاهش می‌کنی، آرام است، اما زمانی که با شیرجه به استقبالش می‌روی، تو را هم با خودش می‌برد.
به گزارش ایرنا، در کنار رشته‌کوه‌های بلندقامت دنا، نزدیک شهر یاسوج و در امتداد جاده اصفهان رودخانه‌ای وجود دارد که بنا بر گزارش‌ها بیشترین آمار قربانیان شنا را به خود اختصاص داده است؛ رودخانه «بِشار» که از بویراحمد علیا سرچشمه می‌گیرد و در آخر به کارون می‌ریزد. بر پایه اعلام رئیس اورژانس کهگیلویه و بویراحمد، بیشترین آمار غرق‌شدگی امسال استان به همین رودخانه مربوط بوده است.
سرپرست مرکز مدیریت حوادث و فوریت‌های پزشکی کهگیلویه و بویراحمد آمار غرق‌شدگی منجر به فوت در این استان در سال جاری را ۱۷ مورد اعلام و بیان کرد: رودخانه‌های مارون در کهگیلویه و نیز زهره در گچساران از جمله دیگر رودهای پرخطر استان محسوب می‌شوند.
«محسن جلیل» با بیان این‌که در سال گذشته ۲۷ مورد غرق‌شدگی داشته‌ایم گفت: این رقم تا پایان مرداد سال جاری ۳۱ مورد بوده که ۱۷ مورد از آنها فوت کردند و ۱۴ مورد نیز نجات پیدا کردند که نسبت به سال گذشته ۵۸درصد افزایش داشته‌ایم. وی با اشاره به این‌که شناگر بودن ملاک پریدن در آب نیست افزود: بیشتر افرادی که غرق شدند شناگر ماهر بودند. در نتیجه، توجه به علائم هشداردهنده در حاشیه رودخانه‌ها و آگاهی از عمق آب از ضرورت‌هایی است که هر فردی باید به این نکات توجه کند.
جای خالی علائم هشدار
آنچه اهمیت دارد این است که بخشی از مشکل به نبود علائم هشداردهنده در کنار رودخانه‌های خطرزا مربوط می‌شود. آمار نشان می‌دهد بیشترین غرق‌شدگان مربوط به رودخانه‌ها به‌خصوص بستر رودخانه‌هایی است که عمق زیادی ندارند، ولی جریان آب در آنها بسیار پرتلاطم و سریع است.
تا جایی که شاید در نگاه مردم عادی، جریان آب سریع به نظر نرسد، ولی هنگامی که شخص در میان جریان قرار گرفت، متوجه می‌شود در برابر فشار آب قدرت ایستادگی ندارد، چراکه امواج پرفشار در لایه‌های زیرین رودخانه عبور می‌کنند و هر مانعی را در سر راهشان با خود همراه می‌کنند. بسیاری از کارشناسان می‌ویند اگر علائم هشداردهنده در کنار این نوع رودخانه‌ها نصب شود، شاید تلفات کمتر باشد.
به طور مثال، اگر در حاشیه رودخانه بشار علائم هشداردهنده مناسب وجودداشته باشد، افراد مناطق امن و ایمن‌سازی شده رودخانه برای شنا را می‌شناسند و از آنجا برای تفریح و شنا استفاده می‌کنند. وقتی در مکانی علائم هشدارهنده خطر نصب شود، بیانگر موقعیتی است که به صورت بالفعل خطرناک است و به طور آنی و غیرمنتظره می‌تواند به مرگ یا صدمات شدید و بسیار جدی افراد منجر شود. گفته می‌شود در نقاط پرخطری که چندین قربانی گرفته باشد متولیان هم مقصر هستند، زیرا باید با اطلاع‌رسانی مناسب زمینه تکرار حوادث را از بین ببرند.
سرقت تابلوها
معاون سابق حفاظت و بهره‌برداری شرکت آب منطقه‌ای کهگیلویه از منابع آب تاکید می‌کند: از ۱۰ سال پیش، تابلوهایی در کنار رودخانه‌ها نصب کرده‌اند که برخی از آنها به‌خصوص در نقاط حادثه‌خیز همچنان وجود دارد و برخی نیز به سرقت رفته‌اند و برخی نقاط حادثه‌خیز نیز فنس‌ها را برای شنا پاره می‌کنند. «رسول فرهادی» افزود: برای نصب تابلوهای هشداردهنده در کنار رودخانه‌های استان حدود ۸۰میلیارد ریال اعتبار نیاز داریم که تامین نشده است.
توصیه به علاقه‌مندان به شنا
«مهدی پورابراهیم» مسئول غواصان پایگاه کوهستان دنا گفت: شنا در استخر با رودخانه و سد کاملا متفاوت است. در رودخانه و سد، اختلاف دمای آب و محیط بیشتر است که موجب ایست قلبی و فشارهایی در سیستم عروق می‌شود. وی افزود: مثلا فردی شناگر خوبی است، ولی چون بدن وی گرم است، بدون این‌که آب روی خود بریزد و اختلاف دما را کم کند، وارد آب می‌شود و بیهوش می‌شود.
این مسئول گفت: در رودخانه‌ها و سدها باید حتما جلیقه یا وسیله‌ای که شما را به سطح آب بیاورد بپوشید. جای امنی را برای شنا انتخاب کنید و برای این کار باید به علائم و تابلوها نیز توجه داشته باشید و در صورت نبودن تابلو، می‌توانید از مردم بومی منطقه اطلاعات بگیرید.
وی تاکید کرد: بارها مشاهده شده فردی در نقطه‌ای شنا کرده است که مردم بومی در مورد خطرناک بودن، جریان چرخشی یا مکشی داشتن رودخانه تذکر داده‌اند یا بیان کرده‌اند که قبلا کسی اینجا کشته شده است، ولی به دلیل توجه نکردن، حادثه‌ای که نباید رخ دهد افتاده است.
بی‌هوا برای کمک در آب نپرید
در سال جاری، بر اساس آمار ثبت‌شده در سامانه مرکز هدایت و عملیات بحران، ۱۵ درصد از فوتی‌های ناشی از غرق‌شدگی (۵۲ نفر) در حین کمک به افراد غرق‌شده در محیط‌های آبی جان خود را از دست داده‌اند.
«مهدی پورابراهیم» مربی و مدرس امداد نجات هلال احمر، در این زمینه تاکید دارد که حاضران در محل حادثه نباید خیلی احساساتی برخورد کنند. به گفته وی، برخورد احساسی حاضران در حادثه موجب غرق شدن افراد بیشتری می‌شود که می‌خواهند کمک کنند.
پورابراهیم توضیح داد: چند سال پیش، یک شهروند در رودخانه بشار غرق شد. برادرش که برای نجات رفته بود هم غرق شد. بعد برادر بعدی و در آخر پدرشان. یعنی ۴ نفر با هم غرق شدند. وی افزود: در این گونه حوادث زمان بسیار مهم است. به دلیل کمبود نیرو و مسافت طولانی، مردم باید برای ماشین‌های آتش‌نشانی و یا امداد نجات که در مسیر هستند راه باز کنند. این مسئول اضافه کرد: مشکل دیگر این است که به طور مثال شهروندان تعداد زیادی ماشین در محل حادثه پارک می‌کنند و اجازه ورود ماشین‌های امداد نجات را نمی‌دهند.
مربی و مدرس امداد نجات هلال احمر گفت: باید از تجمع در محل حادثه به دو دلیل خودداری کرد؛ اول این‌که جمع شدن مردم (شامل کودکان و نوجوانان) کنار رودخانه و لبه پرتگاه تمرکز نیروهای امدادی را از بین می‌برد، زیرا نیروی امدادی اولویت اولش حفظ جان افراد زنده است. دو این‌که وقتی فرد غرق‌شده پیدا شد، تجمع افراد امدادرسانی را مختل می‌کند. مثلا مورد چند روز پیش، هنگامی که غریق پیدا شد، هنگامی که می‌خواستیم عملیات احیا را انجام دهیم، تجمع بیش از اندازه اجازه این کار را نمی‌داد و ۱۰ دقیقه وقت ما را گرفت که بگوییم اگر به عقب نروید، نمی‌توانیم عملیات را انجام دهیم.
مسئول پایگاه کوهستان دنا گفت: این نکته خیلی مهم است که مردم باید مشاهدات خود و هر گونه اطلاعاتی را که دارند صادقانه و بدون اغراق بگویند. در همین حادثه چند روز پیش، خود مردم غریق را پیدا کردند و به ما نگفتند. اطلاعات را بین خودشان پخش کردند و روی صحنه رفتند. من خواهش می‌کنم مردم با نیروهای امداد همکاری کنند.
