مهر تلخ دانش‌آموزان پلدختر

با گذشت 175 روز از سیل ویرانگر پلدختر، در برخی مناطق سیل‌زده اقدامات خوبی صورت گرفته و منازل زیادی تعمیر شده‌اند، اما بسیاری از سیل‌زدگان همچنان درگیر مشکلات متعدد هستند. به گزارش فارس، حدود 6 ماه از سیل فروردین امسال در لرستان می‌گذرد و مردم سیل‌زده پلدختر که شهرشان بیشترین آسیب‌ها و تخریب‌ها را در این سیل دیده است، هنوز به زندگی عادی پیش از سیل بازنگشته‌اند.

در این میان، دانش‌آموزان وضعیت بغرنج‌تری دارند زیرا 2 روز دیگر فصل بازگشایی مدارس و شروع درس و تحصیل است، اما خیلی از بچه‌های پلدختر هنوز نتوانسته‌اند وسایل مورد نیاز مدرسه را تهیه کنند. آنها می‌گویند نه کتاب و دفتر داریم، نه روپوش و نه آمادگی رفتن به مدرسه.

هرچند نیروهای جهادی، ارتش، سپاه، دولت و... تاکنون کمک‌هایی برای سرپا شدن مناطق سیل‌زده استان کرده‌اند و این تلاش‌ها همچنان ادامه دارد، اما هنوز خیلی از مناطق شهری و روستایی به زندگی عادی برنگشته‌اند و در کابوس سیلی هستند که 6 ماه پیش آمد و زندگی‌هایشان را با خود برد.


روزهای سخت

یکی از شهروندان میانسال پلدختر می‌گوید: در سیل فروردین‌ همه زندگی‌مان از دست رفت. حتی سند خانه‌ام با آب رفت. ما روزهای سختی را گذراندیم. «طاووس مرادی» ادامه می‌دهد: نیروهای جهادی و ارتش در تمام لحظات کنار ما بودند و سنگ تمام گذاشتند. اما مشکل ما در حال حاضر کمبود پول است چون تسهیلات پرداختی جوابگوی ساخت و تکمیل منزل به‌ طور کامل نیست. ما ناچار شدیم برای تعمیر خانه قرض بگیریم.


خوشحالم که به مدرسه می‌روم

فرزند 10 ساله طاووس می‌گوید: از این‌که خانه‌مان در حال تکمیل است و برای خودمان سرپناهی داریم، خوشحالم. اما بیشتر از هر چیزی از این خوشحالم که مدرسه‌ام بازسازی شده و اول مهر با خیال راحت سر کلاس حاضر می‌شوم و دوباره دوستانم را می‌بینم و درس می‌خوانم. «فاطمه مرادی» با شور و شوق از خرید کتاب، لوازم‌التحریر و لباس فرمش برای ما صحبت می‌کند و می‌افزاید: مدرسه من نزدیک خانه‌مان است و نگرانی ندارم. کتاب و لوازم‌التحریر را که تهیه کنم، با امید سر کلاس حاضر می‌شوم.


به پول نیاز داریم

یکی از اهالی منطقه سازمانی که پس از 6 ماه همچنان در چادر سکونت دارد، می‌گوید: مشکل ما در حال حاضر پول است چون تسهیلات پرداختی برای ساخت واحد مسکونی واقعا اندک است و نمی‌تواند کارها را آن‌طور که می‌خواهیم پیش ببرد. «یاسر کاکائی» با اشاره به این‌که پرداخت تسهیلات معیشتی کافی نیست، می‌افزاید: این رقم‌ها باری از دوش ما برنمی‌دارد. نکته دیگر این‌که از وسایل و لوازم خانگی که قرار بود به ما تحویل دهند، خبری نیست.


تسهیلات کافی نیست

یکی دیگر از اهالی منطقه هم که خانه‌اش در حال ساخت است، می‌گوید: خانه‌ام بر اثر سیل تخریب شد و همه وسایلم از بین رفت. همان‌طور که می‌بینید، الان در حال ساخت هستیم، اما تسهیلات پرداختی کافی نیست. این بانوی جوان ادامه می‌دهد: من 2 دختر دانش‌آموز دارم که مدرسه‌شان تخریب شده است و برای تهیه لوازم‌التحریر و لباس‌های فرمشان هم با مشکل مواجه هستیم. همسرم به دلیل مشکلات مالی شرایط روحی مطلوبی ندارد.

«گله‌دار» که نگرانی در چهره‌اش آشکار است، تاکید می‌کند: از مسئولان و افراد خیر انتظار کمک داریم، هم برای تهیه لوازم‌التحریر بچه‌ها و هم برای تکمیل خانه. او می‌گوید: همان‌طور که خودتان مشاهده می‌کنید، من در چادر زندگی می‌کنم و ناچار شدم دخترهایم را پیش عمویشان بفرستم‌. باور کنید زندگی در این شرایط خیلی سخت است.


زندگی چند خانوار در یک خانه

«ایران باجور سگوندی» از دیگر افراد سیل‌زده پلدختر است که دل پری از وضعیت نابسامان زندگی پس از سیل دارد. او می‌گوید: من در زمان جنگ 8 ‌ساله یک‌ بار زندگی‌ام را از دست دادم. حالا هم برای دومین بار همه‌ چیزم نابود شده است و من مانده‌ام و خانه‌ای ویران‌. دیگر توان هیچ کاری را ندارم. او ادامه می‌دهد: انتظار ما از دولت این است که برای ساخت خانه مبلغ بیشتری پرداخت کند. الان من ناچارم با 2 خانوار دیگر در یک جا زندگی کنم چون کرایه خانه بالاست. تقاضای ما این است که دولت و خیران به ما کمک کنند.


برای رفتن به مدرسه آمادگی ندارم

«یاشار باجولوند» دانش‌آموز کلاس سوم راهنمایی است، اما برخلاف فاطمه مرادی نه سرپناهشان درست شده و نه مدرسه‌شان. او می‌گوید: من برای رفتن به مدرسه اصلا آمادگی ندارم، نه کتاب‌هایم را خریده‌ام و نه لباس فرم تهیه کرده‌ام. او بیان می‌کند: با وضعی که خانه و مدرسه ما دارد، هیچ‌ شوقی برای اول مهر ندارم. من برای رفتن به کلاس درس باید 14 دفتر سیمی تهیه کنم که قیمت هر کدام 25 هزار تومان است. این پسر نوجوان می‌گوید: فکر کنم ناچار شویم برای تحصیل من به اندیمشک برویم. از مسئولان و خیران می‌خواهم حداقل برای تهیه لوازم‌التحریر و لباس فرم به ما کمک کنند.
***
آنچه از وضعیت سیل‌زدگان هویداست، این‌ است که با وجود تلاش‌های صورت گرفته و رفع بسیاری از مشکلات، هنوز بسیاری از سیل‌زدگان به نیاز کمک دارند. بنابراین می‌طلبد که خیران و نیکوکاران بار دیگر، در کنار کمک دولت، برای پایان دادن به مشکلات پای کار بیایند.