استراتژی تجارت کرمانشاه و عراق

شهره امیری|  روزنامه‌نگار:


موقعیت سوق‌الجیشی و ژئوپلتیکی یک یا چند کشور، شاهرگ حیاتی آن کشور‌ها محسوب می‌شود. دو کشور ایران و عراق دقیقا دارای چنین ظرفیت اقتصادی و سیاسی‌ای در خاورمیانه هستند. کشور عراق به دلیل وزن ژئوپلیتیکی خاصش می‌تواند به‌درستی نقش تجاری را برای کشورهای پیرامون خود ایفا کند. 
این کشور بعد از سقوط رژیم بعث در سال ۲۰۰۳ میلادی شاهد تحولات نوین ژئوپلیتیکی در روابط سیاسی خارجی و ارتباط با همسایگانش شد. همین مساله سبب شد تا فرصت‌های راهبردی و در حوزه تجاری و سیاسی، فرهنگی و مذهبی برای کشور جمهوری اسلامی ایران با عراق فراهم شود. به نحوی که کشور عراق در جایگاه یک پل ارتباطی قرار می‌گیرد. تا میان ایران و کشورهای همسایه عراق از جمله مدیترانه و اروپا بسترهای مبادلات تجاری را فراهم سازد. 

گرچه در گذشته کشور عراق برای ایران یک بازار با جمعیتی برابر جمعیت کشور ایران بود اما سخن گفتن از این بازار دیگر جوابگوی اقتصاد امروز ایران نیست؛ چراکه قدرت رقابت تجاری در جهان روز به روز در حال تغییر مسیر است و نباید فراموش کرد عربستان سعودی یک رقیب استراتژیک ایران در منطقه است و کشورهای دیگری همچون ترکیه و ونزوئلا به دلیل دسترسی به تکنولوژی‌های روز و نداشتن تحریم‌های متعدد از جمله ال‌سی بانکی تمام شرایط به دست آوردن بازار عراق و منطقه را دارند و مسلما این کشورها هرگز رقیب تجاری کشور بزرگ چین نمی‌توانند بشوند؛ اما در رقابت تنگاتنگ با کشور ایران هستند.

وانگهی نباید فراموش کرد مردمان ایران و عراق در کنار سابقه تجارت دیرینه‌‌شان، شباهت‌های مذهبی و فرهنگی دارند. همین‌ها سبب شده است تا دولت‌های این 2 کشور در بخش‌های سیاسی و اقتصادی با هم تعامل داشته باشند. از طرفی دیگر، تحریم‌هایی که از جانب آمریکا ظالمانه بر ایران وارد شده است، شرایط تجارت را با کشورهای دور سخت کرده است. 

در نتیجه ایران برای توسعه و رشد اقتصادی نیاز به راهبردی‌هایی دارد و خیلی پیش از اینها باید راهبردها را انجام می‌داد. لذا از نظر رونق تولید و رسیدن به رشد اقتصادی نیاز به تولید داخلی و ملی بسیار ضروری است.  از نظر تولید داخلی به دلایل متعدد تحریم، بوروکراسی‌ داخلی، گرانی ارز برای تهیه مواد اولیه و تجهیزات صنایع و مشکلات سال‌های پیش شاید با تردید بگوییم، تولید داخلی بتواند رشد اقتصادی ایجاد کند. در نتیجه کشور نیازمند تولید ملی هم است؛ مساله‌ای که شاید تاکنون کمتر به آن پرداخته شده است.

 این امر در شرایطی است که شاهد کاهش حجم پول در گردش هستیم و اقتصاد کشور دچار تورم شده است.  توسعه اقتصادی تنها با کمک تولید ملی می‌تواند رشد اقتصاد داخلی را رقم بزند و این فرصتی است که با کمک کشور عراق سرمایه‌گذاران ایرانی صنایع تولیدی خود را در خاک این کشور برپا کنند و ضمن منفعت‌هایی که طی توافقات لازم بین 2 کشور رخ خواهد داد، اقتصاد ایران هم چند گام به سوی مبادلات و تجارت بین‌المللی نزدیک شود. از طرفی با وضع تحریم‌های کنونی و نیاز به کالا در داخل بهترین راه رساندن کالا همین توافقاتی است که در راستای تولید ملی و احداث صنایع در عراق در عوض مبادلات تجاری به‌ دست می‌آید.