در سال 93که روحانی برای نخستین بار در قامت رئیس‌جمهور پیشنهاد همه‌پرسی درباره مسائل مهم کشور را طرح کرد چهره‌هایی مثل محمدرضا خاتمی، حمیدرضا جلایی‌پور از یک سو و حسین شریعتمداری از سوی دیگر در صف موافق و مخالف نشستند.
جلایی‌پور در آن زمان گفته بود: شاخص توسعه‌یافتگی در دنیا از چندین دهه پیش، میزان رجوع به آرای عمومی است. این ظرفیت در قانون اساسی ما هم وجود دارد و البته بلااستفاده مانده است. هم‌اکنون هم در کشور مسائلی بنیادین وجود دارد که به‌نظر می‌رسد وفاق عمومی و ملی بر سر آنها دچار خدشه جدی شده است. به‌عبارتی معلوم‌نبودن نظر عمومی جامعه نسبت به این مسائل بستری ایجاد کرده تا هر گروهی بتواند به اسم مردم در این موارد اظهارنظر و البته درباره برخی اعمال نظر کند و بقیه را اقلیت بنامد.
حسین شریعتمداری هم با برشمردن 2 نوع رفراندوم که در قانون اساسی آمده است ،گفته بود: نوع اول، رفراندوم تقنینی است که موضوع اصل 59قانون اساسی است. این نوع از رفراندوم اِعمال قوه مقننه است و از طریق مجلس صورت می‌پذیرد. با این توضیح که اصل 59تصریح می‌کند در مسائل بسیار مهم اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی می‌توان اِعمال قوه مقننه را از راه همه‌پرسی و مراجعه مستقیم به آرای مردم انجام داد و همین اصل تأکید دارد درخواست مراجعه به آرای عمومی (رفراندوم تقنینی) باید به تصویب دوسوم مجموع نمایندگان مجلس شورای اسلامی برسد. بنابراین برخلاف آنچه رئیس‌جمهور محترم اعلام کرده‌اند، با این نوع از رفراندوم نمی‌توان مجلس را دور زد.
