شورایاریها، پشت سد قوانین بالادستی
دومین نشست «روایت شورایاری؛ از گذشته به آینده» در سالن اجتماعات انجمن جامعهشناسی ایران برگزار شد
دومین نشست «روایت شورایاری؛ از گذشته به آینده» صبح دیروز به همت مرکز مطالعات و برنامهریزی شهر تهران و در سالن اجتماعات انجمن جامعهشناسی ایران برگزار شد.
به گزارش همشهری، در این نشست، حسین ایمانیجاجرمی، عضو هیأت علمی دانشگاه تهران با اشاره به چالشها و مشکلات شورایاریها در اداره محلهها، پیشنهادهایی را برای ارتقای جایگاه این نهاد اجتماعی ارائه کرد.
او گفت: مدل شورایاری مربوط به دهه 70 و نیازمند بهروزرسانی است وگرنه اداره محلات با چنین الگویی جوابگو نیست؛ چرا که مشکلات آن را حل نکردهایم و قانون هم این اجازه را برای این نهاد قائل نیست. به بیان دیگر، از یک سو اسناد بالادست این اجازه را به این نهاد نداده و از سوی دیگر، دولت مرکزی هم هیچ تمایلی برای ورود به این زمینه ندارد. ضمن اینکه از ناحیه دولتها معمولا برای انتخابات شورایاریها نیز مانعتراشی میشود. این در حالی است که همه باید برای روشن ماندن چراغ مدیریت محلی تلاش کنند.
ضرورت تقویت نهاد محلی شورایاری
ابوالفضل قناعتی، عضو دوره چهارم شورای شهر تهران هم در این نشست با اشاره به پیشینه شکلگیری شورایاریها از نقش شورایاران در تهیه و ارائه طرحها از سوی شورا گفت. او ادامه داد: یکی از موضوعاتی که در چند سال گذشته در شهر تهران پیگیری شده بحث شورای اسلامی شهر تهران و در مقیاس پایینتر، شورای محلات بوده که در جهت مشاوره در موضوعات راهبردی و نظارتی شهر کمک زیادی کرده است.
قناعتی اضافه کرد: در بسیاری از کلانشهرهای جهان تعداد اعضای شوراهای شهرها بسیار بیشتر از تعداد نفراتی است ما در شهرهای خود شاهد آن هستیم؛ برای مثال اعضای شورای شهری مانند آنکارا حدود 70نفر است. درحالیکه در کلانشهری همچون تهران با این حجم از مسائل و مشکلات، تعداد نفرات اعضای شوراهای شهر را از 31عضو به21عضو کاهش میدهیم و به این موضوع نگاه نمیکنیم که آیا میتوان مسائل و مشکلات شهری مانند تهران را با این تعداد اندک، احصا و سپس برای حل آن برنامهریزی کرد. به همینخاطر شورایاریها با هدف شناسایی و انتقال موضوعات و مسائل محلهها به شورای شهرتشکیل شد؛ بنابراین در ادامه راه باید این نهاد محلی تقویت شود.
عدمباور نهادهای بالادستی به شورایاریها
زهرا نژادبهرام، عضو هیأترئیسه شورای شهر تهران اما در این نشست، عدمباور نهادهای بالادستی به جایگاه قانونی و اثرگذاری شورایاریها را دلیل رشد نکردن این نهاد عنوان کرد.
او ادامه داد: ما با چارچوب و ساختاری به نام شهر مواجه هستیم که متشکل از مناطق و نواحی بوده و تغییرات بسیاری را از میزان جمعیت تا تنوع آن شاهد بود که در اثر مهاجرت و تفرغهای ناشی از آن به وقوع پیوسته است؛ بنابراین با انتخاب شورایاران با بازیگران جدیدی در قدرت روبهرو شدیم که آنها هم سهمشان را از مدیریت طلب میکنند.
نژادبهرام به نخستین دوره شورایاریها اشاره کرد که زمان مسئولیت شخص او در جایگاه معاون فرماندار، به وقوع پیوست. او گفت: مفهوم صحیح توسعه سیاسی از پایین به بالا از همان دوره به وقوع پیوست. به همین جهت باید راه را برای گروه جدیدی باز کنیم که در تصمیمگیری نقش دارند.
نژادبهرام به مثلث شورا و شورایاری و مردم اشاره کرد و گفت: این مثلث الان به شکل معیوب شکل گرفته و ساختارهای اضلاع آن ناقص است که البته عیب آن بهمعنای حذف نیست، بلکه بهمعنای بهبود است. به هر حال من معتقدم اگر قانون ناکافی است باید برطرف شود نه حذف. باید یاد بگیریم در کنار هم قدرت همدیگر را به رسمیت بشناسیم و پیشرفت و توسعه جز با اتکا به لایههای عظیم مردم امکانپذیر نخواهد بود.