یادداشت
یارانه‌بگیران خوشبخت
رضا رفیع | طنزپرداز و مجری تلویزیون:
بعد از سال‌ها حرف‌وحدیث راجع به کم‌وکیف قطع یارانه و این نگرانی که مال کی قطع می‌شود و مال کی قطع نمی‌شود، سرانجام پس از تنظیم و تقدیم لایحه بودجه سال97 به مجلس که برخلاف تمام قرون و اعصار گذشته، به‌طور همزمان در فضای مجازی نیز انتشار یافت، معلوم شد که چه گروه‌های اجتماعی‌ای، کماکان شایسته دریافت یارانه برای تداوم خوشبختی خود هستند.
یک مقام آگاه که لازم نیست نامش فاش شود (مگر خودش تماس بگیرد و بگوید پس اسم ما چی شد؟) چون عضو کمیسیون تلفیق بودجه97 است و از چیزهایی بیشتر از ما خبر دارد، چند روز پیش در روز روشن گفت: مقرر شد تا کلیه مشمولان کمیته امداد، سازمان بهزیستی، همه جمعیت روستایی کشور و خانوارهای شهری کم‌درآمد با تشخیص پزشک... ببخشید، با تشخیص دولت، در سال آینده از یارانه نقدی بهره‌مند شوند؛ باشد که همچنان دعاگو باشند.
عرضم به حضورتان که دولت و مجلس خسته نباشند. واقعا این سال‌ها سخت بود کشف و شناسایی این گروه‌های نیازمند دریافت یارانه که پس از کش‌و‌قوس بسیار، بالاخره حل شد؛ پیش از آنکه منحل شود. از این سخت‌تر، شناسایی بی‌نیازان به یارانه بود که شدنی نبود؛ چراکه در مملکت ما هیچ‌کس خودش نمی‌گوید دارم و لازم ندارم؛ معتقدند که دولت داده، تبرک است. کاچی، به از هیچی! آنها عموما اموال منقول و غیرمنقول خود را در یک عملیات شفاف، از دید دولت و ملت قایم می‌کنند یا به نام اطرافیان می‌زنند که رد گم کنند. کاش کورش کبیر زنده بود و می‌دید!
من گدایی دیدم
3ـ2تا برج فقط اموالش
و هفشده آژانس
ـ هسته‌ای نه، عادی ـ
بی‌ریا و خاکی
همچنان می‌نالید
سر هر برج، همه‌اش می‌پرسید:
ـ خبرت هست که واریز شده یارانه؟
نکات مطروحه: این وسط فقط چند تا نکته ناقابل هست که گفتنش، بهتر از نگفتنش است. سعدی فرمود: کنونت که امکان گفتار هست/ بگو ای برادر، به لطف و خوشی. پس می‌گوییم به لطف و خوشی:
یکم/ چرا اوایل کار که داشتند هدفمند می‌کردند یارانه‌ها را، گفتند که سوبسید قبوض آب و برق و تلفن و گاز کل ملت حذف می‌شود؛ در عوض همه یارانه می‌گیرند؟ حالا بعد چند سال، آن حذف‌شدن به قوت خود باقی‌است اما بخش دوم ماجرا دارد حذف می‌شود؛ یک عده می‌گیرند، یک عده نمی‌گیرند؛ بگیر و نگیر دارد. پس قبض‌های ما چه شد؟ قبض روح شد؟!
دوم/ وقتی که قید شده همه جمعیت روستایی کشور یارانه می‌گیرند، آیا دولت محترم مستحضر است که بعضی از عزیزان روستایی، از چنان مال و منالی برخوردارند در همان روستای خودشان که اگر فرضا گاو و گوسفندان خود را در معرض فروش بگذارند، می‌توانند بنز سوار شوند؟ (البته این بدان معنا نیست که هر که بنز سوار می‌شود، قبلا گوسفند داشته است. خیر، حاشا و کلا. کسی افکار عمومی را مشوش نکند!)
سوم/ ظاهرا خانوارهای کم‌درآمد شهری هم یارانه می‌گیرند اما باید دولت تشخیص بدهد که گرفتنی هستند یا نه! یعنی اقرار خودش که بگوید ندارد و باید بگیرد، ملاک نیست؟ دولت بهتر تشخیص می‌دهد یا خود ملت؟ پس چطور می‌گویند هر مریضی خودش بهتر حال خودش را می‌داند؟ راست است که غریبه‌ای وارد ولایتی شد. دید بنده خدایی را در تابوت نهاده‌اند و به سمت گورستانش می‌برند؛ در حالی که طرف سر از تابوت برداشته و داد می‌زند که «ایهاالناس، به خدا من زنده‌ام»!
برای غریبه سؤال پیش آمد که این دیگر چه صیغه‌ای‌است؟ یکی از شهروندان همیشه در صحنه را کنار کشید و شرح ماوقع باز گفت. آن مرد گفت: راستش، حاکم و قاضی و طبیب چنین تشخیص دادند که او مرده است؛ حالا خودش هرچه می‌خواهد بگوید؛ نظرش محترم است اما ملاک نیست؛ مردم از این حرف‌ها زیاد می‌زنند.
در همینه زمینه :
