مسئولیت اجتماعی و کودکان نیازمند

حسین گلی اسکاردی
کنشگر اجتماعی

از گذشته تعهد و مسئولیت برای ما طوری تعریف شده و جا افتاده است که تنها محدود به فرزندان و اعضای خانواده خودمان می‌شود و در این راستا به‌خصوص در عصر جدید زندگی، پدر و مادرها حداکثر تلاش خود را صرف تأمین نیازها و به‌اصطلاح خوشبخت کردن فرزندان خود کرده‌اند. اگر تا همین چندده‌سال گذشته دغدغه والدین تأمین خوراک، پوشاک، نظارت بر تحصیل و ازدواج فرزندان بوده هم‌اکنون به‌جز موارد ذکرشده، توجه به فعالیت‌های هنری، ورزشی، مسافرت‌های به‌موقع و حتی تلاش مضاعف جهت تأمین شغل و مسکن برای رفاه بیش از پیش آنها نیز کم‌کم به لیست مسئولیت‌ها و نگرانی‌های والدین اضافه شده است اما آیا تا به حال کسی به ما آموزش داده که باید به‌جز خوشبختی فرزندانمان به سایر فرزندان این جامعه هم یک نیم‌نگاهی داشته باشیم؟ واقعیت این است که رسانه‌هایی همچون رادیو و تلویزیون که دارای مخاطبان بی‌شماری بوده و اثر‌گذاری آنها نیز زیاد است، صرفا در زمان‌های خاصی مانند بازگشایی مدارس یا عید نوروز به‌صورت برنامه‌های تکراری از هموطنان برای کمک به خانواده‌ها و دانش‌آموزان نیازمند درخواست همکاری و مساعدت می‌کنند. هرچند همین مقدار فعالیت‌ نیز در جای خود باارزش و مورد نیاز است اما همه ما باید تلاش کنیم توجه دائمی جامعه به‌خصوص خانواده‌ها را به همنوعان خود در کل ایام سال جلب کنیم. پیشنهاد بنده طرحی تحت عنوان «هر خانواده ایرانی یک دانش‌آموز» یا «هر خانواده ایرانی یک کودک» است که شامل قبول مسئولیت تأمین نیازها و حتی نظارت بر سلامتی و تحصیل یک دانش‌آموز و کودک ساکن مناطق محروم توسط یک خانواده شهری به‌خصوص شهرهای بزرگ (که از توانایی مالی برخوردار بوده) است؛ به‌طوری که به‌جز تأمین مالی با حضور هرچندوقت یک‌بار در محل زندگی آن دانش‌آموز ضمن نظارت بر روند رشد و پیشرفت او، این فرهنگ و منش را به فرزندان خود نیز آموزش دهند. بدیهی است احساس خوشایند تعهد و مسئولیت بیرونی به این روش به‌جز گسترش و ارتقای فرهنگ مسئولیت‌پذیری جامعه، موجب پیشرفت و آبادانی آینده کشور با رشد و تربیت فرزندان این مرز و بوم در تمام نقاط کشور خواهد شد. برای اجرای این طرح وزارت آموزش و پرورش یا نهادهای مسئول دیگر می‌توانند با شناسایی دانش‌آموزان واجد شرایط در هر استان و تهیه لیست مربوطه ضمن دعوت خانواده‌ها به مشارکت در این طرح ملی از طریق ایجاد سازوکار مناسب اداری راه‌های برقراری ارتباط و آغاز این فعالیت خداپسندانه را فراهم کنند که البته نقش اصحاب رسانه برای اطلاع‌رسانی، نظارت و تشویق مردم در این میان بسیار ضروری است.