فدراسیون در خواب است

هیوا یوسفی

خروجی نخستین نشست هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال در سال جدید، آنطور که سایت فدراسیون نوشته، چند جمله کوتاه بیشتر نیست: «آخرین وضعیت انتخاب سرمربی تیم ملی و فرایند مربوطه توسط رئیس فدراسیون فوتبال گزارش شد. همچنین گزارش کمیته فنی و توسعه فدراسیون فوتبال درباره عملکرد تیم ملی امید در مرحله مقدماتی المپیک هم به هیأت رئیسه ارائه شد و اعضا بر ضروت آماده‌سازی‌ قدرتمند این تیم جهت حضور در مسابقات مرحله نهایی انتخابی المپیک2020 در تایلند تأکید کردند.» این چند جمله را مقایسه کنید با حجم بزرگی از مشکلات و مسائلی که گریبان فوتبال ایران را گرفته و نخستین جایی که باید درباره‌اش حرف زده شود و برایش راهکار پیدا کنند، همین هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال باید باشد.

  بحران مالی
مثل بقیه جاهای دیگر این مملکت، فوتبال هم گرفتار بی‌پولی است. از باشگاه‌های بزرگ تا کوچک همه دارند می‌نالند. حقوق بازیکن‌ها عقب افتاده، تمدید قرارداد خارجی‌ها معما شده، در لیگ‌های پایین بعضی بازی‌ها لغو می‌شود چون تیم‌ها پول بلیت هواپیما و هتل ندارند. به قول برانکو ایوانکوویچ، فوتبال ایران در آستانه بازگشت به دوران آماتوری قرار گرفته است.
فدراسیون فوتبال برای برون رفت از این بحران‌ها چه برنامه‌ای دارد؟ اعضای هیأت رئیسه و آقای رئیس که به تازگی از‌ماه ‌عسل پیروزی در انتخابات کنفدراسیون فوتبال آسیا برگشته اصلا به این مشکلات فکر می‌کنند؟ آخرین بار که رئیس فدراسیون در یک نشست مطبوعاتی حاضر شده و به سؤالات خبرنگاران جواب داده، کی بوده؟ چه‌کسی می‌داند برنامه فدراسیون برای گرفتن حق پخش تلویزیونی چیست؟ چه‌کسی از قرارداد فدراسیون با تامین‌کننده لباس تیم ملی خبر دارد؟ آیا با شرکت جدید قرارداد بسته شده یا مانند دوران کارلوس کی‌روش قرار است همچنان پول بدهیم و مثل تیم‌های محلی لباس بخریم؟
   بحران مشروعیت
مالک مشترک 2تیم تبریزی تراکتورسازی و ماشین‌سازی، اخیرا نامه‌ای نوشته و به فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ و چند باشگاه تهرانی اتهام تبانی زده. او گفته: «نتایج مهندسی می‌شوند»، «رتبه‌های اول تا سوم از قبل مشخص هستند»، «تمام اشتباهات داوری برای تراکتورسازی و ماشین‌سازی است» و «سایپا و پیکان به این دلیل در لیگ حضور دارند که سربزنگاه به داد تیم‌های پرطرفدار پایتخت برسند».
نزدیک به یک هفته گذشته، اما هیچ‌کس در فدراسیون فوتبال به این ادعاها واکنش نشان نداده. انگار نه خانی رفته نه خانی آمده. لابد تحلیل‌شان این است که خودشان خسته می‌شوند و ادامه نمی‌دهند. این وسط تکلیف اعتبار فوتبال چه می‌شود؟ تکلیف اعتمادی که باید به فدراسیون فوتبال بشود؟
اگر این اتهامات نادرست است، یکی باید جواب بدهد و شکایت کند تا بعد از این هر کسی به‌خودش اجازه ندهد اعتبار بالاترین مرجع مدیریتی فوتبال کشور را زیر سؤال ببرد. اگر پاسخی داده نمی‌شود، متأسفانه یک معنایش این است که پاسخ قانع‌کننده‌ای وجود ندارد.
  شکست‌های پی‌درپی در زمین بازی
در یک سال گذشته، نتایج فوتبال ایران در بیشتر میدان‌ها، ناامید‌کننده بوده؛ نوجوانان و جوانان در انتخابی جام جهانی و قهرمانی آسیا اوت شدند، فوتبال ساحلی پس از مدت‌ها حتی به نیمه‌نهایی آسیا نرسید، تیم امید پس از شکست در بازی‌های آسیایی جاکارتا، حالا به زور به دور نهایی انتخابی المپیک رسیده و نمایشش پر از انتقاد بوده و تیم ملی بزرگسالان هم با وجود سرمایه‌گذاری زیاد، با شکستی تلخ از جام ملت‌های آسیا کنار رفت.
با وجود این نتایج ضعیف، هیچ آلارم و هشداری از فدراسیون فوتبال به گوش نمی‌رسد. مسئولان کمیته فنی و توسعه فدراسیون همه سر جایشان هستند و هیچ‌کس به‌خاطر این شکست‌ها بازخواست نمی‌شود. آنها فقط در پیروزی‌ها سهیم هستند، مثل خود رئیس و مثل اعضای هیأت رئیسه فدراسیون که لابد صلاح دیده‌اند در سال جدید اوقاتشان را با حرف زدن درباره مشکلات تلخ نکنند.