هم‌اکنون به یاری سبز «خود » نیازمندیم

شاهین امین

«مرگ حق است اما برای همسایه»؛ ظاهرا تمام ما ایرانیان در هر رده این مَثَل قدیمی را یکی از مانیفست‌های زندگی خود کرده‌ و به‌دقت آن را نصب‌العین قرار داده‌ایم. جالب آنکه در هر رده، مرتبت و دانش، اهل عبرت هم نیستیم و بی‌عملی خود را سالیان سال است تغییر نمی‌دهیم، اهل ایجاد امنیت روانی، جانی و مالی هم نیستیم و «چو فردا ‌آید فکر فردا کنیم». پس بنابر این سیاق، فراوان حادثه طبیعی و غیرطبیعی را که اتفاقا خیلی خبر هم کرده‌اند! در نزدیکی خود می‌بینیم اما باور نداریم که این مصایب می‌توانند از بیخ گوش نزدیک‌تر بیایند و بر سرمان هوار شوند. متأسفانه هنوز ایمان نیاورده‌ایم اگر فردا روزی سیلی، زلزله‌ای و آتشی، خانه و فروشگاه وکارخانه ما را برد یا آفتی باغ و مزرعه‌مان را بر باد داد، دیگر کار از کار گذشته‌است. هنگام حادثه هم فراموش می‌کنیم یا اصلا نمی‌دانیم که بهترین فرصت‌های یاری به‌خودمان را مداوم و در ایام ماضی از دست داده‌ایم.

 اما بالاخره این فراموشکاری، بی‌خیالی یا بی‌مبالاتی تاریخی را باید روزی فراموش کنیم و مسیری را که در جهان آزموده و طی شده، البته به درستی، ما هم انتخاب کنیم.

حوادث طبیعی و غیرطبیعی همیشه وجود دارند. ایران هم به دلایل جغرافیایی و اقلیمی از 43مورد حوادث طبیعی شناخته شده استعداد بروز 33حادثه را در داخل مرزهایش دارد. پس راهی نداریم که در این جغرافیای حادثه‌خیز با «علاج واقعه را قبل از وقوع» به فکر زندگی، جان و مال خود و خانواده  و در گستره‌ای وسیع‌تر به فکر حفظ تمدن ایران‌زمین باشیم.

بیمه، یکی از مهم‌ترین راه‌های علاج واقعه‌هایی است که مدام و پی‌درپی می‌آیند و زندگی‌های بسیاری را ویران می‌کنند؛ علاجی که خوشبختانه چندان وابسته به حضور دولت یا نهاد بخصوصی هم نیست و می‌تواند یک اقدام فردی مفید با هزینه‌های نه چندان زیاد برای کاهش زیان‌های هر حادثه‌ای باشد.

اما متأسفانه صنعت بیمه در ایران از نفوذ بالایی برخوردار نیست و بسیاری از مردم کشور اگر تحت پوشش بیمه باشند تنها از مواردی حداقلی مانند بیمه تأمین‌اجتماعی یا شخص ثالث اتومبیل بهره می‌برند که بخش اعظمی از آن را هم به اختیار انتخاب نکرده‌اند، درحالی‌که انواع محصولات بیمه‌ای مانند عمر، حادثه، آتش‌سوزی، سرمایه، باربری و... می‌توانند خدمات گسترده‌ای به بیمه‌گذار بدهند که هم درصورت بروز حادثه مفید هستند و هم در مواردی می‌توانند به‌عنوان یک سرمایه‌گذاری برای آینده محسوب شوند.

البته علاوه بر فرهنگسازی‌ و آگاه‌سازی‌ مستمر عموم از منافع بیمه، به‌عنوان یکی شاخصه‌های توسعه اجتماعی که باید توسط دولت و مراکز اقتصادی و تصمیم‌گیری انجام گیرد و می‌تواند باعث شناخت بیشتر مردم از این صنعت شود، صاحبان صنعت بیمه-چه دولتی و چه خصوصی- هم باید با انجام به‌موقع تعهدات خود، گسترش و تنوع خدمات و تبلیغات مفید و اقناعی، به ترغیب و مهم‌تر از آن جلب اعتماد مردم، به بیمه‌گذاری مبادرت کنند. از طرف دیگر هم مراکز قانونگذاری می‌توانند با تصویب قوانین تشویقی افزایش نفوذ بیمه در جامعه را تسهیل کنند. همچنین با وضع قوانینی مشخص و همراهی قوه قضاییه می‎توانند از سرمایه بیمه‌گذاران محافظت کرده و اعتماد به صنعت بیمه را افزایش دهند تا بیمه‌گذاری به یک عادت بدل شود و از واجبات سبک زندگی به حساب آید.