روستا
دره‌کی؛ روستای سنگی
دهیار روستا: فقط ۱۰۰ متر از بافت چندین هکتاری روستا سنگ‌فرش شده است
روح‌الله زرین | سروآباد-خبرنگار:
«دره‌کی» روستایی در ۴۵ کیلومتری بخش مرکزی سروآباد و در نقطه صفر مرزی ایران و عراق قرار دارد. این روستا در میان رشته‌کوه‌های مرتفع و طبیعت کوهستانی شکل گرفته است.
به گونه‌ای که هر سال در فصل بهار و پاییز شاهد ورود گردشگران زیادی از تمام نقاط کشور و حتی عراق به آن هستیم. با وجود این، دره‌کی از حداقل امکانات رفاهی، عمرانی، آموزشی و بهداشتی محروم است. این در حالی است که با سرمایه‌گذاری مناسب از سوی دولت و بخش خصوصی می‌توان رونق تولید و کارآفرینی در این روستای مرزی ایجاد کرد.
مطالبات اهالی
عضو شورای اسلامی روستای دره‌کی میگوید: این روستا از نعمت خانه بهداشت و مرکز درمانی محروم است. مردم برای کوچک‌ترین خدمات درمانی به‌ناچار به شهرهای مریوان و سروآباد می‌روند.
«نبرد عبدی» ادامه می‌دهد: این روستا فضای ورزشی، پارک تفریحی و استراحتگاه ندارد. به دلیل مجاورت در مرز عراق تنها زمین عمومی این روستا به نوار قرمز هنگ مرزی تبدیل شده است.
وی می‌افزاید: تنها یک واحد مدرسه چند کلاسه در این روستا با عمر بیش از ۳۵ سال وجود دارد. چنین شرایطی موجب ترک تحصیل دانش‌آموزان یا مهاجرت خانواده‌های آنان برای ادامه تحصیل به شهرها شده است.
عبدی تصریح می‌کند: به دلیل سردسیر بودن و بارش‌های فراوان باران و برف شاهد ایجاد گل‌ولای در روستا هستیم. ضرورت دارد برای رفاه حال روستاییان و امکان تردد آسان بافت پیاده‌روها روکش آسفالت شود.
این عضو شورای اسلامی روستای دره‌کی میگوید: مدرسه احداث شده بنیاد برکت در قسمت کوهستانی روستا قرار دارد. به منظور عبور و مرور از عرض رودخانه و رسیدن به مدرسه باید یک پل استاندارد ایجاد شود. مردم دره‌کی آماده دریافت کمک‌های مردمی و خودیاری اهالی برای احداث پل روی رودخانه هستند.
عبدی تصریح می‌کند: به لطف بسیاری از دستگاه‌های دولتی این روستای مرزی و کوهستانی گازکشی شده است و تمام خانه‌ها به جای سوخت نفت و هیزم سال‌هاست از سوخت گاز استفاده می‌کنند. وی ادامه می‌دهد: دره‌کی دارای جاذبه‌های گردشگری و کوهستانی است. با ایجاد سایت پروازی پاراگلایدر، اقامتگاه بومگردی و بازارچه روستایی می‌توان در این روستا درآمدزایی پایدار برای تمام ساکنان آن ایجاد کرد که نتیجه آن کاهش مهاجرت و عدم روی آوردن اهالی به مشاغل کاذب است.
ظرفیت‌های روستا
یکی از ساکنان روستای دره‌کی میگوید: شغل مردم این منطقه کشاورزی، باغداری و دامپروری است. به نحوی که سالانه ده‌ها تن انواع لبنیات و میوه روانه بازار مصرف شهرهای مریوان و سروآباد می‌شود.
«مولود محمودی» ادامه می‌دهد: به دلیل نبود درآمد پایدار در روستا بیشتر جوانان به مشاغل کاذب مانند کارگری در تهران و کولبری میپردازند. در نتیجه در فصول سرد شاهد کاهش جمعیت جوان در دره‌کی هستیم.
این روستایی ادامه می‌افزاید: طبق سنگ‌نوشته‌ها و کتیبه‌های قدیمی که بخشی از آن در مسجد قدیمی روستا باقیمانده است، قدمت دره‌کی به ۵۰۰ سال پیش بازمی‌گردد.
محمودی تصریح می‌کند: با اعطای تسهیلات می‌توان کشاورزی و باغداری این منطقه را از دیم به آبی تغییر داد. نتیجه آن علاوه بر رونق کشاورزی و باغداری، افزایش محصول و به‌کارگیری نیروهای جوان بیشتری را به همراه دارد.
توسعه مناطق محروم مرزی
یکی دیگر از ساکنان روستای دره‌کی میگوید: به دلیل ساخت خانه‌های روستا با سنگ و مصالح طبیعی دره‌کی به روستای سنگی شهرت دارد. «صالح کریمی» ادامه می‌دهد: چند کارگاه قالی‌بافی، کلاش‌بافی، صنایع‌دستی و پخت کلانه در دره‌کی وجود دارد. علاوه بر جذب گردشگر، موجب درآمدزایی و اشتغال زنان و دختران دره‌کی شده است. وی می‌افزاید: مردم این روستا چندین شهید والامقام تقدیم انقلاب اسلامی کردند. از مسئولان درخواست داریم طرح توسعه مناطق محروم مرزی را در روستای دره‌کی نیز اجرا کنند. کریمی تصریح می‌کند: با احداث تعاونی‌های کوچک و زودبازده در روستا مانند ایجاد واحدهای دامپروری، گلخانه، بازارچه مرزی و... می‌توان صنعت پایدار روستایی با درآمد مناسب در این منطقه مرزی ایجاد کرد.
کمبود آب آشامیدنی
دهیار روستای دره‌کی میگوید: این روستا در ۴۵ کیلومتری بخش مرکزی سروآباد و در نقطه صفر مرزی ایران با عراق قرار دارد. «احسن رستمی» ادامه می‌دهد: در روستای دره‌کی ۵۵۰ خانوار با بیش ۲ هزار و ۲۰۰ نفر جمعیت زندگی می‌کنند. وی می‌افزاید: در زمینه هدایت فاضلاب خانگی تنها یک پروژه نیمه‌کاره هزار متری اجرا شده است. طبق برآوردها، بافت مسکونی روستا نیازمند ۵ هزار متر دیگر هدایت فاضلاب خانگی است.
رستمی تصریح می‌کند: با وجود این‌که ده‌ها سال از اجرایی شدن طرح هادی در تمام روستاهای کشور، تنها ۱۰۰ متر از بافت چندین هکتاری روستا سنگ‌فرش شده است. دهیار این روستای مرزی ادامه می‌دهد: فاضلاب دره‌کی در خروجی روستا و در طبیعت بکر این منطقه جمع می‌شود. نتیجه آن ایجاد آلودگی‌های زیست‌محیطی، بوی نامطبوع، چهره ناخوشایند روستا و ده‌ها مشکل دیگر را به وجود آورده است. ایجاد چاه سپتیک و حوضچه بازیافت زباله نیازمند اعتبار ۵۰۰ میلیون تومانی است. رستمی در ادامه میگوید: با وجود قنات، کاریز و چشمه‌سارهای پر‌آب، مردم روستای دره‌کی با کمبود آب آشامیدنی مواجهند. طبق برآوردها، انتقال شبکه آب آشامیدنی به این روستا و توزیع آن میان خانوارهای روستای دره‌کی نیازمند اعتبار ۵۰۰ میلیون تومانی است. ضرورت دارد این هزینه‌ها توسط سازمان دهیاری‌ها، آب و فاضلاب روستایی و سایر دستگاه‌های اجرایی تأمین شود. دهیار دره‌کی ادامه می‌دهد: بسیاری از طرح‌های عمرانی مانند ایجاد سنگ‌فرش و پیاده‌روسازی در این روستا هنوز اجرا نشده است.
