شبیخون باران

ستاره حجتی- فرحناز چراغی- فاطمه حافظی / خبرنگار


انگار از زمین تا آسمان خانه حاجی‌بَردی را گِل گرفته است. همین 2 هفته پیش بود که زمین و آسمانش با آب به هم دوخته شد. حاجی‌بردی آسمان را به عمرش این همه نامهربان ندیده بود. نه آسمان را، نه زمین را و نه رسم زندگی را. او حالا فقط لب می‌گزد و دست روی دست می‌کشد. قلب مهربانی دارد. وقتی تا زانو در حیاط خانه توی گل و لای ایستاده‌ایم هم یاد دیگران است و می‌گوید: «چه خبر از جاهای دیگر؟ شما که خبرنگاری بگو. سیل خیلی جاهای دیگر را خراب کرده است؟» اسمش حاجی‌بردی است، اما سال گذشته به مکه رفته: «حالا دو بار حاجی هستم. در مکه خیلی دعا کردم. اگر می‌دانستم قرار است این‌طور ‌شود، فقط دعا می‌کردم خدا به ما رحم کند. هرچند همه می‌دانند این کارها، کار خدا نیست. نادانی خلق خداست.»
به حاجی‌بردی نمی‌گویم آمار خرابی‌ها چقدر فراگیر است. فقط می‌گویم: «حاجی هنوز هم دعا کن. درست می‌شود. خدا رحمش آمده که همه سلامت هستید.» اما حقیقت چیز دیگری است.

سیلاب در 400 شهر و روستا
اگرچه نخستین سیلاب از گلستان شروع شد، اما این مصیبت و بلا در کمین بود و بیش از 400 شهر و روستا در بیش از 20 استان کشور را در معرض خطر قرار داد. براساس آخرین آمار رسمی منتشر شده از سوی مرکز پزشکی قانونی کشور، آمار جان‌باختگان سیلاب اخیر کشور به 63 نفر رسید؛ در فارس 21 نفر، لرستان 15، گلستان 8، مازندران 5، همدان 5، خراسان ‌شمالی 3، کهگیلویه‌ و بویراحمد 2 و خوزستان، کرمانشاه، خراسان ‌رضوی و سمنان هر کدام یک نفر. اما تعداد کشته‌شدگان همه ابعاد خسارت‌بار یک بلا را نشان نمی‌دهد. خانه‌های ویران‌شده روستایی و شهری، خانه‌هایی که بعد از آب‌گرفتگی یا به گل نشستند یا دچار نشست شدند و حالا با تهدید ویرانی روبه‌رو هستند. زمین‌های کشاورزی و مراتع زیر آب رفت و بیشتر احشام را آب برد. جاده‌ها و ریل‌های از دست رفته فقط بخشی از مجموعه آن چیزی است که حالا خسارت‌های سخت جبران‌شونده این سیلاب را شامل می‌شود. درد بیش از مرگ، این روزها، ساختن دوباره زندگی‌هاست که گاه به تمامی از دست رفته است.

گلستان هنوز بر آب و گل 
بیش از 15 روز از نخستین بارش‌های سیل‌آسا در گلستان می‌گذرد. 14 فرودین و در بازدید معاون وزیر کشور از گنبدکاووس، شرایط عادی اعلام شد. اگر چه، به گفته شهروندان این شهر، آنچه مردم شرق استان را نگران کرده، چگونگی بازسازی خانه‌های روستایی ویران‌شده و آسیب‌دیده است. علیرضا شاطری، یکی از شهروندان گنبدکاووس، می‌گوید: «مدیریت سیل در گنبدکاووس قابل قبول بود. از همان روزهای نخست نوروز کار پاک‌سازی شهر شروع شد. حالا شهر شرایطی کاملا عادی دارد، اما نگرانی ما مربوط به روستاها و همچنین شهروندان آق‌قلایی و گمیشانی است.» کمپ‌های اسکان موقت تقریبا در حال تخلیه هستند و شهروندان آق‌قلا به خانه‌هایشان بازمی‌گردند. در آخرین بازدید همشهری از شهر آق‌قلا، آب در بیشتر بخش‌ها پایین آمده و به سمت مراتع، زمین‌های کشاورزی و دشت هدایت شده است. اما هرجا که آب نیست، گل موج می‌زند. در مکان‌هایی پوشیدن چکمه هم دیگر جوابگو نیست. موتورهای تخلیه و دست‌ها و پاروها تلاش می‌کنند تا این حجم گل باتلاقی را از شهر بزدایند، اما کار به این آسانی‌ها نیست.

خانه‌ها دیگر خانه نمی‌شود
شهرناز مشغول جمع کردن گل از روی یک فر است. تنها گاو باقی مانده را روی سکوی خانه بسته است. می‌گوید: «همه چیزمان از دست رفت. این گاو هم کم‌ مانده بود در آغل خفه شود. به آن گوشه نگاه کن، حتی برایمان یخچال نمانده، دام نمانده، زمین نمانده. آب آنقدر مار سمی با خودش آورده که آدم می‌ترسد حتی توی گل‌ها برود.» شهرناز 4 کودک دارد. دستش را در آب روان بیرون خانه می‌شوید که خودش قهوه‌ای و کدر است، اما هرچه باشد گل‌ها را کنار می‌زند. می‌گوید: «یکی دو روز اول خیلی سخت بود، اما حالا عادت کرده‌ایم. می‌گویند زندگی در خانه‌هایمان هم خطرناک است. ممکن است شبی، نیمه‌شبی سقف پایین بیاید. اما کجا برویم؟ 6 نفر آدم تا کی در یک چادر زندگی کنیم؟ نه نمی‌شود. اینجا خانه ماست. شهر ماست. ویران و آبادش، جای ما اینجاست.» کمی آن سوتر خانه نازمحمد است. نازمحمد هم برای خودش می‌دود، هم برای همسایه‌ها. از توزیع اقلام ناراضی است. می‌گوید: «آنقدر اقلام مختلف به شهر رسید که می‌شد شهر را با آن پر کرد، اما برای تخلیه شهر از آب خیلی دیر اقدام کردند. خرابی هنوز خودش را نشان نداده. خیلی از این خانه‌ها دیگر به درد زندگی نمی‌خورد. خانه یک طرف است، دام و کار و زندگی یک طرف. آب پایین می‌آید و بالا می‌رود. کی از آن خلاص می‌شویم؟ فقط خدا می‌داند.» نازمحمد دست زن و کودکش را می‌گیرد و سعی می‌کند به آرامی آن را به در کناری هدایت کند. می‌گوید: «نمی‌دانید وقتی همه چیز زندگی‌ یک شبه از بین می‌رود، آدم چه حالی دارد. مسئولان آمدند. از استان و کشور هم آمدند، اما هرکدام یک حرف زدند. مردم هم خیلی کمک کردند، اما کاش هر هموطنی که می‌خواهد کمک کند، حالا کمک‌هایش را نگه دارد برای بازسازی‌ها. این تازه شروع ماجراست. بگذارید آب برود. گل برود. آن وقت می‌بینید که خسارت واقعی چقدر بوده است.» در گمیشان اما ماجرا متفاوت است. کوچه‌هایی که آب‌گرفته است، محدودترند. اما شهر در کانالی از سیلاب محاصره است. سرعت عبور آب مردم را می‌ترساند. برای محله‌هایی که در آب هستند حالا فقط قایق جواب می‌دهد. اسحاق حمایتی از روز نخست سیلاب در استان، حتی روزی که آب به گمیشان نرسیده بود هم پابه‌پای هلال احمر می‌دوید. اسحاق می‌گوید: «هنوز وقت برآورد خسارت‌ها نرسیده است. بیش از نیاز به اقلام بهداشتی و غذایی به همت برای بازسازی و پاک‌سازی نیاز است. حتی آنها که آب به خانه‌هایشان وارد نشده است، خسارت دیده‌اند. گل و لای در گنبدکاووس و آق‌قلا ماند، اما آب به گمیشان آمد. مراتع، زمین‌ها و از همه مهم‌تر، جاده‌ها از بین رفته‌اند. باید حواسمان باشد که تعمیر نشدن جاده‌ها، می‌تواند منجر به سوانح شود و این مطلوب نیست.» گرم صحبت با اسحاق هستیم که یک بار دیگر خبر بالا آمدن آب در آق‌قلا و همچنین رسیدن آب تا برخی روستاهای کردکوی می‌رسد.

اولویت در گلستان؛ تخلیه آب 
سرپرست استانداری گلستان با تقدیر از تلاش‌های شبانه‌روزی ستاد کل نیروهای مسلح، ارتش، سپاه و قرارگاه خاتم‌الانبیا (ص) که با تمام امکانات در مناطق سیل‌زده گلستان حاضر شدند، می‌گوید: «اصلی‌ترین هدف ما در حال حاضر تخلیه هر چه سریع‌تر آب از منازل و معابر به سمت رودخانه و دریاست. کانال رهبری ظرفیت انتقال ۳۵ تا ۵۰ متر مکعب آب در ثانیه به سمت کال‌شور و از آنجا به سمت رودخانه شور را دارد تا از این طریق آورد رودخانه را کاهش دهیم. در شهرستان بندر ترکمن و در روستای قره‌سو کاتر ساکشن شرکت آب منطقه‌ای فعال است و لایروبی رودخانه و دریا را انجام می‌دهد. دو بارج سپاه نیز در مسیر رودخانه فعال شده‌اند و مشغول لایروبی هستند.» میرمحمد غراوی برآورد نخست از خسارت‌های این سیلاب را بیش از 4800 میلیارد تومان عنوان می‌کند و می‌افزاید: «رواناب تازه‌ای از خروجی سدهای گلستان و بوستان نداشته‌ایم، اما به دلیل آب شدن برف ارتفاعات، این آب به رودخانه‌های قره‌سو و گرگان‌رود رسیده و دبی گرگان‌رود در مقطع پشت سد وشمگیر از ۷۴ متر مکعب در ثانیه به ۹۴ متر مکعب در ثانیه افزایش یافته است.»او ادامه می‌دهد: «در گمیشان دستگاه لایروب سازمان بنادر و دریانوردی در دهانه رودخانه گرگان‌رود فعال شده تا قدرت تخلیه آب را به سمت دریا افزایش دهد. کاترساکشن ارتش که از خرمشهر آورده شده هم در کانال رهبری از روز گذشته (جمعه) فعال شد و یک دستگاه بارج با 2 بیل مکانیکی هم در کانال صفا مشغول فعالیت هستند تا آب پشت شهر گمیشان را به سمت دریا تخلیه کنند. موضوع دیگر آورد آب اترک به سمت گمیشان است که تلاش داریم آن را با کانالی به طول ۱۰ کیلومتر که متعلق به محیط‌بانی است به سمت دریا هدایت کنیم.»او تاکید می‌کند طی یک هفته آینده آب موجود در منازل و معابر شهرهای استان تخلیه و پس از آن شرایط بازگشت مردم به خانه‌ها و بازسازی‌ها آغاز شود.

 لرستان در آب
اندکی بعد از سیل گلستان بود که باران‌های فراگیر لرستان را هم در بر گرفت. 3 رودخانه خرم‌آباد، دلفان و کوهدشت طغیان کردند و آب شهرستان‌های دلفان، کوهدشت، سلسله، پلدختر، معمولان، بروجرد و چگنی را احاطه کرد. بسته شدن مسیرهای دسترسی و قطعی آب و برق و گاز ابعاد حادثه را وسیع‌تر و امدادرسانی را سخت‌تر می‌کرد. هشدارها مبنی بر لزوم تخلیه منازل در حالی منتشر می‌شد که بسیاری شهروندان به‌ویژه در مناطقی مانند معمولان بر پشت بام خانه‌ها گیر افتاده بودند. تا چشم کار می‌کرد آب بود و آب. فروریختن پل‌های دسترسی و ساز ناکوک آب و هوا که حتی اجازه پرواز نمی‌داد هم مشکلی بر مشکلات بود.
در میان همه شهرستان‌ها اما نمی‌شود برای پلدختر نگریست؛ شهری که دیگر هیچ نشانی از آبادی ندارد و حالا باتلاقی است از گل و لای. مردم هم سرگردان و حیرانند از این آوارگی.
یکی از شهروندان این شهرستان می‌گوید: «حاصل تلاش ۳۰ سال زحمت و ساخت خانه را ببین. کل زندگی و دار و ندارم را از دست داده‌ام. سیل تمام زندگی‌ام را ویران کرده است و دیگر چیزی برای از دست دادن ندارم.» «محمد جودکی» با انتقاد از این‌که امدادرسانی و توزیع اقلام غذایی به درستی صورت نمی‌گیرد، می‌افزاید: «هر کسی از نظر بدنی قوی باشد، می‌تواند برای خود بسته‌های امدادی را بگیرد و کسی مثل من هنوز نتوانسته است چیزی دریافت کند. زندگی، خانه و کاشانه ما را با سوءمدیریت این‌گونه خراب کرده‌اند. دریچه‌های سدها را باز کردند و باران هم مزید بر علت شد و ما را آواره و بیچاره کرد. همه چیز را از دست داده‌ایم. آدم بمیرد بهتر از این است که این‌گونه حاصل تلاش چند ساله خود را از دست بدهد و منتظر کمکی برای دریافت اقلام غذایی باشد.»
«اسما» که سقف خانه‌اش فروریخته هم با بغض و اشک می‌گوید: «روی زمین‌های کشاورزی و خانه‌های مردم کارگری کرده‌ام تا بتوانم برای فرزندانم اسباب و وسیله تهیه کنم، اما سیلاب همه زندگی‌ام را خراب کرد. مثلا دلمان خوش است که زنده مانده‌ایم. دیگر به چه امیدی زنده بمانیم؟ چند سال دیگر کار کنم که فقط بتوانم وسایل ضروری را تهیه کنم؟ زندگی را از دست داده‌ایم و امدادرسانی و توزیع اقلام هم عادلانه نیست. نمی‌دانیم از درد از دست دادن زار و زندگی بنالیم یا از شرمندگی نبود حتی لقمه‌ای نان برای بچه‌هایمان.» «حمید دارایی» شهروند دیگری است. او می‌گوید: «توی شهر در زمان توزیع کمک‌ها، مردم تجمع می‌کنند و با هل دادن و شلوغ‌بازی اجازه نمی‌دهند همه از این حمایت‌ها برخوردار شوند. هر چند برخی افراد هم که در پلدختر نیستند به ماشین‌‌های حاوی محموله‌ها حمله می‌‌کنند و مواد غذایی و سایر اقلام را به سرقت می‌برند. اینجا اوضاع مناسب و مساعد نیست.»

پاکسازی پلدختر ادامه دارد
معاون امور عمرانی استاندار لرستان و ‌نماینده تام‌الاختیار استاندار در شهرستان پلدختر اما درباره آخرین وضع این شهرستان توضیح بیشتری می‌دهد و به همشهری می‌گوید: «پلدختر در ۲ قسمت شرقی و غربی رودخانه کشکان قرار دارد و دارای ۱۵ هزار نفر جمعیت است. قسمت شرقی آن آسیبی ندیده است و تنها مشکل قطع آب، برق و ‌گاز داشت که رفع شد و تلاش بری رفع مشکل آب آشامیدنی هم ادامه دارد. این قسمت از شهر نیاز به امدادرسانی یا توزیع اقلام حمایتی و غذایی ندارد و بیش از ۵ هزار نفر جمعیت در این بخش وجود دارد.» «احمد مرادپور» با بیان این‌که در قسمت غربی شهر پلدختر هم ۲ موقعیت وجود دارد، می‌افزاید: «در موقعیت مرتفع مشکلی جز قطعی آب وجود ندارد، اما قسمت دیگر دچار خسارت و آسیب جدی شده است و باید فکر اساسی برای مردم این منطقه داشته باشیم. کل قسمت آسیب‌دیده به ۵ قسمت تقسیم شده و هر بخش در اختیار یک حوزه با تمامی امکانات و‌ ماشین‌ها قرار گرفته است تا بتوانیم شهر را پاکسازی کنیم.» او با بیان این‌که برای توزیع بسته‌های امدادی، معتمدان محله‌ها شناسایی شده و هلال احمر با کمک آنها و صدور شناسنامه دریافت اقلام در ۶ نقطه کار توزیع اقلام و بسته‌های حمایتی را انجام می‌دهد، ادامه می‌دهد: «تامین امنیت این فعالیت بر عهده نیروی انتظامی است. در مورد روستاها هم سپاه مسئولیت توزیع و ایجاد امنیت را برعهده گرفته است و با همکاری دهیاران و اعضای شوراها توزیع عادلانه‌ای را در روستاها خواهیم داشت تا حقی از کسی تضییع نشود.» او درباره به سرقت رفتن اقلام توزیع‌شده بین شهروندان پلدختر و روستاهای اطراف هم توضیح می‌دهد: «آن دسته از اراذل و اوباشی که امنیت را از بین برده‌اند و به محموله آذوقه هجوم می‌آوردند از سوی نیروی انتظامی، اطلاعات، سپاه و ارتش در حال شناسایی هستند.

درد خوزستان هنوز تازه است 
خوزستان اما شاید شرایط متفاوت‌تری را تجربه می‌کند. پیش از عید بود که رُفیه یا شهر رفیع و روستاهای اطرافش با سیلی که احتمال شکستن آب‌بندها را هم به همراه داشت بر زبان‌ها و خبرها نقش بست. حالا اما تعداد زیادی از شهرها و روستاهای این استان با ورود آب به مخاطره افتاده‌اند. آبی که منجر به تخلیه 100 روستا در این استان همیشه زخمی شد. درست زمانی که این گزارش نوشته می‌شود، آب به شهرستان گوریه وارد شده. منازل در حال تخلیه هستند. «محمد صالح» یکی از شهروندان گوریه، در تماسی تلفنی به همشهری می‌گوید: «تخلیه گوریه بیشتر با کمک شهروندان دیگر انجام می‌شود. خیلی غافلگیر نشدیم و همین موضوع به ما کمک کرد. اما حقیقت این است که هرکس جان خودش را در می‌برد. وقتی تا پشت بامت را آب گرفته است دیگر نمی‌شود، به نجات خانه و زندگی فکر کنی. باید جان خود و خانواده‌ات را نجات بدهی. همه ما فقط یک سوال داریم؟ چرا خوزستان؟ چرا همیشه باید اینقدر بلا سر ما بیاید؟» براساس اعلام مدیریت بحران خوزستان، تا روز 16 فروردین 100 روستا در سراسر استان تخلیه شده‌اند که البته همه آنها دچار آب‌گرفتگی نبودند، بلکه بخشی از آنها به دلیل مقابله با سیلاب و پیشگیری تخلیه شده‌اند. اما بر اساس آنچه از سوی استانداری خوزستان اعلام شده است شهرستان‌های هویزه، رفیع، دشت‌آزادگان، اهواز، دزفول و شوشتر بیش از سایر بخش‌های استان درگیر سیلاب شده‌اند به‌ویژه روستاهای بخش شعیبیه شوشتر که مورد بازدید معاون اول رئیس‌جمهوری هم قرار گرفت. اما سیل‌زدگان شعیبیه اصلی‌ترین مشکل را بیماری دام‌هایشان عنوان می‌کنند.  «ابوغریب» یکی از اهالی روستای رمانه، می‌گوید: «دام‌ها همه چیز زندگی ما هستند. باور کنید مرگ دام‌ها بدتر از آب و گل گرفتن خانه‌هاست. دامپزشکی به دام‌ها دارو می‌دهد، اما تلفات حیوان‌ها خیلی زیاد است. به‌ویژه دام‌هایی که در روستاها و در آب می‌میرند، لاشه‌شان هزار آلودگی دیگر هم می‌آورد. دامپزشکی استان تلاش می‌کند، اما تلاش‌ها کافی نیست.» با این همه، بنا به اعلام سازمان دامپزشکی خوزستان، تا پایان عید نوروز، این دستگاه 20 هزار قطعه طیور و حدود هزار راس دام در مناطق سیل‌زده را درمان کرد.

مسدود شدن مسیر ریلی اندیمشک - اهواز
معاون هماهنگی امور عمرانی استاندار خوزستان پیش از شروع گفت‌وگو، مسدود شدن مسیر ریلی اندیمشک به اهواز بر اثر بالا آمدن رودخانه را تایید می‌کند و به همشهری می‌گوید: «بسیاری از مسیرهای خروجی آب از سوی مردم مسدود شده یا لایروبی نشده و خروجی آب هم در منطقه رفیع و هم در منطقه بستان بسیار ضعیف است. ما باید در همین مناطق مرزی تمرکز کنیم و راه‌های خروجی سیلاب را به سمت هورالعظیم افزایش دهیم تا سیلاب در عقبه‌ها نماند و سریع تخلیه شود.» فرامند هاشمی‌زاده می‌افزاید: «با توجه به این‌که زمین‌ها به صورت غیرقانونی در بستر رودخانه‌ها اشغال شده همه باید همکاری کنند که مسیرهای مورد نظر گشوده و آب تخلیه شود. اگر آب بیشتری از رودخانه‌ کرخه وارد منطقه شود، مشکل جدی ایجاد می‌کند. همت خود برای پیشگیری و به حداقل رساندن آسیب‌های ناشی از سیلاب‌های احتمالی روزهای آینده در خوزستان  را به کار گرفته‌ایم. واحدهای مهندسی سپاه و قرارگاه خاتم‌الانبیا (ص) هم بسیج شده‌اند.»

گاماسیاب سیل‌زده کرمانشاه
سوم و چهارم فروردین بود که بارش باران شهرستان‌های غربی کرمانشاه یعنی سرپل ذهاب و گیلان‌غرب را گرفتار خود کرد. در سرپل‌ذهاب طغیان الوند موجب جابه‌جایی چند کانکس مجاور رودخانه شد. به گفته مدیر کل بحران استانداری کرمانشاه، این سیل 376 میلیارد تومان خسارت به زیرساخت‌های استان و بیشترین خسارت‌ها را به زیرساخت‌های کشاورزی وارد کرد. یک چوپان هم در این سیل در یکی از روستاهای سرپل ‌ذهاب جان خود را از دست داد.
بعد از این اتفاق‌ها سری به مناطق سیل‌زده در شهرستان‌های شرقی کرمانشاه می‌زنیم. نرسیده به بیستون تا چشم کار می‌کند آب‌های دلهره‌آور است که زمین‌های کشاورزی سمت راست جاده را در بر گرفته. رودخانه گاماسیاب طغیان کرده است. دبی رودخانه در آن روزهای سیل‌آسا به 1500 متر مکعب بر ثانیه رسیده و 50 روستای مجاور خود را محاصره کرده بود. بیشترین خسارت‌ها در این بارندگی سیل‌آسا را مناطق مجاور رودخانه گاماسیاب متحمل شدند. کشاورزان و روستاییان مجاور گاماسیاب بیشترین زیان‌ها و خسارت‌ها را در این سیل دیدند. در آن روزهای بحرانی آب و برق و گاز این مناطق قطع شده بود.
    
خسارت‌های کشاورزی قابل جبران نیست
یکی از کشاورزان مجاور رودخانه گاماسیاب که در یکی از انبارهای شرکت پتروشیمی بیستون در هرسین اسکان داده شده است، به همشهری می‌گوید: «سیل خسارت‌های زیادی به مزارع کشاورزی و دامداری ما زده است که قابل جبران نیست.» محمدعلی که پیرمردی 60 ساله است، می‌افزاید: «اگر دولت کمک نکند و خسارت‌های ناشی از سیل جبران نشود به زمین خواهیم خورد.» همت هم که ساکن روستای چم‌شاهی هرسین است، می‌گوید: «در حال حاضر روستای ما چم‌شاهی، چمبطان، قره‌ولی، قوزی‌وند و چم‌حید در محاصره آب هستند و جرات نزدیک شدن به خانه‌ها را نداریم. راه‌ها مسدود شده‌اند و پل‌ها خراب. آب، برق و تلفن این مناطق قطع است. ساکنان این روستاها اغلب در سالن‌های ورزشی و مساجد اسکان داده شده‌اند. از لحاظ خورد و خوراک فعلا مشکلی نداریم. ارتش و سپاه هم کارهای ساخت‌و‌ساز پل را شروع کرده‌اند، اما ما همه زندگی‌مان را در این سیل باخته‌ایم. مزارع گندم و جو از بین رفته‌اند. چاه‌های آب و ترانس‌های برق به شدت آسیب دیده‌اند.» فرزاد نسیمی‌پور، یکی از شهروندان ساکن سرپل ذهاب هم به همشهری می‌گوید: «در نخستین سیل تعدادی از کانکس‌های مجاور رودخانه الوند جابه‌جا شد و وسایل زندگی مردم را آب برد.»
 
تخریب 70 هزار هکتار زمین کشاورزی 
فرماندار کرمانشاه در توضیح بیشتر خسارت‌های سیل به همشهری می‌گوید: «راه ارتباطی ۵۲ روستا در منطقه جلالوند و عثمانوند مسدود شد که طی چند روز اخیر با تلاش راهداری باز شدند.» «فضل‌الله رنجبر» با بیان این‌که هنوز برآورد دقیقی از میزان خسارت گزارش نشده است، می‌افزاید: «کرناچی به تازگی به محدوده شهری اضافه شده است. حدود 4 هزار خانوار در این شهرک ساکن هستند. در سیل اخیر 150 واحد از این شهرک در محاصره آب قرار گرفتند و علت این حادثه هم ساخت و سازهای غیرمجاز در حریم رودخانه بود. براساس آخرین اخبار از استانداری کرمانشاه، سیل اخیر 400 دهنه پل و آبراه را تخریب کرده و بیش از 243 میلیارد تومان به راه‌های ارتباطی استان خسارت زده است. همچنین بیش از 70 هزار هکتار از مزارع کشاورزی استان در این سیل خسارت دیده است.

راه طولانی تا جبران 
معلوم نیست گناه از کثرت خبرها بود یا کوتاهی رسانه‌ها، اما نوروز فقط برای چند استان با قصه تلخ شروع نشد. سیلاب در ایلام، فارس، مازندران، کهگیلویه و بویراحمد و مانند آن نیز رنجی بزرگ آفرید و چالش‌هایی بزرگ‌تر؛ چالش‌هایی که تا جبران و رفع آنان راه درازی در پیش است.







   استان‌های سیل‌زده در اولویت تخصیص اعتبار 

در حالی که وزیر کشور با شروع سیلاب‌‌هایی زنجیره‌ای استان‌ها نظارت میدانی بر روند امور را شخصا به عهده گرفته است، روابط عمومی این وزارتخانه مواضع وزیر درباره تخصیص اعتبار به سیل‌زدگان را به همشهری اعلام می‌کند. بنا به اعلام روابط عمومی وزارت کشور، عبدالرضا رحمانی فضلی می‌گوید: اول سال 98 است و بودجه هم بسته شده، اما کاری که باید انجام شود و سازمان برنامه و بودجه بر آن نظارت کند، اولویت دادن به استان‌های سیل‌زده در اختصاص منابع و اعتبار است. دولت هم به صورت جدی پیگیر این موضوع است. او ادامه می‌دهد: نمایندگان استان‌ها خسارت واردشده را به صورت دقیق برآورد کنند و نهایتا تا روز دوشنبه به صورت مکتوب در اختیار وزارت کشور قرار دهند تا در جلسه چهارشنبه هیات دولت بررسی شود. همچنین هر یک از دستگاه‌ها برای انجام ماموریت‌های خود در هر استان یک متولی در سطح ملی تعیین کنند که هم نقش بازرسی و هم نقش نظارت و پیگیری داشته باشد.  رحمانی فضلی توضیح می‌‌دهد: برای کمک به هر یک از استان‌ها از طرف دولت وزیر معین تعیین شده است و از دولت هم می‌خواهیم که حتما تاکید کند وزیران در استان‌هایی که معین هستند هر کدام به صورت جدی و با اولویت کارها را پیگیری کنند. وزارت کشور هم هر کدام از معاونان خود را مامور در یک استان می‌کند تا در کنار آنها کارها را پیگیری کنند.  عبدالرضا رحمانی فضلی ادامه می‌دهد: البته متولی اصلی وزارت مسکن است. باید حتما تیمی تشکیل دهند تا منازل و مغازه‌هایی که مردم می‌خواهند در آن اقامت کنند پیشاپیش مورد تایید این تیم باشد که بعد دچار مشکل نشوند. در جاهایی که می‌خواهیم خدمات‌رسانی کنیم، با مشکلاتی روبه‌رو هستیم زیرا خیلی از جاده‌ها را سیل برده است . بنابراین باید به صورت دائم و سریع شریان‌های حیاتی درست شوند. از وزیر راه و شهرسازی می‌خواهم که این موضوع به صورت اولویت در دستور کار همکاران ایشان قرار بگیرد. وزیر کشور با بیان این‌که 2 اولویت اصلی، استان‌های لرستان و خوزستان هستند و بعد ایلام، گلستان، کرمانشاه، چهارمحال و بختیاری، توضیح می‌دهد: بیمه‌ها باید با گشاده‌دستی در پرداخت جبران خسارات فعالیت کنند و دولت هم در این مورد به طور قطع کمک خواهد کرد. وی در پایان تاکید می‌کند: حداقل یک سال زمان نیاز داریم که از نظر فیزیکی مناطق سیل‌زده را به ثبات برسانیم.