روزگار تلخ کندوها در نصف جهان

شیرین شفیعی/اصفهان-خبرنگار


شهد شکرشکن 3500 تن عسل که پس از ماه‌ها کوچ زنبورداران و نگهداری از 720 هزار کلونی به دست می‌آید استان اصفهان را به قطب اصلی تولید عسل کشور تبدیل کرده است. اما صنعتی که با کمک به گرده‌افشانی بیشتر گیاهان موجب افزایش تولید زراعی و باغی، رشد پوشش گیاهی مراتع و در یک کلام کمک به محیط ‌زیست می‌شود، این روزها با مشکلاتی مانند طغیان بیماری‌ها به دلیل خشکسالی و کمبود شکر دست و پنجه نرم می‌کند.
حرفه زنبورداری برخلاف محصولی که تولید می‌شود ریسک‌پذیر و دشوار است و زنبورداران اصفهانی باید در فصل‌های گرم و سرد سال بین 10 استان گرمسیری و سردسیری کشور شامل هرمزگان، بوشهر، فارس، کهگیلویه و بویراحمد، چهارمحال و بختیاری، مرکزی، قم و استان‌های شمالی در کوچ باشند.
رئیس هیات ‌مدیره اتحادیه زنبورداران اصفهان این استان را با داشتن بیش از 800 هزار کلونی زنبور عسل، سومین استان زنبورخیز کشور معرفی می‌کند و به همشهری می‌گوید: از نظر سرانه کلونی زنبور عسل نیز اصفهان با 180 کلونی، مقام اول را در کشور دارد.
گودرز میرزایی‌فر با اشاره به تلاش اعضای اتحادیه برای اختصاص سهمیه‌ای مانند گز برای زنبورداران می‌گوید: پیگیری‌ها موجب شد یک سهمیه 700 گرمی برای هر کلونی زنبور عسل درنظر گرفته شود، اما این سهمیه برای زنبورهایی که در این فصل از سال مهاجرت نکرده‌اند به هیچ وجه کافی نیست.
میرزایی‌فر دومین مشکل زنبورداران را گرانی و کمبود دارو می‌داند و ادامه می‌دهد: گرانی بی‌رویه دارو موجب شده است دلال‌ها داروهایی به زنبورداران تحویل دهند که یا تقلبی و بی‌اثر هستند و یا تاریخ مصرفشان گذشته است و در نتیجه، شاهد افزایش بیماری و مرگ و میر زنبور در کلونی‌ها هستیم.