حسین عبدی: با قرارداد می‌مانم

یکی از غایبان بازی ایران و بلاروس حسین عبدی بود. عبدی که عنوان مدیر تیم‌ ملی زنان را دارد، با تیم نوجوانان راهی سوچی شده اما قبل از رفتن او شایعه بود که عبدی به‌خاطر مرد بودن نمی‌تواند در بازی با بلاروس روی نیمکت بنشیند و به همین دلیل استعفا کرده. عبدی قبل از رفتن به سوچی و در گفت‌وگو با همشهری خیلی واضح درباره دلیل جدایی چند روزه‌اش صحبت نکرد اما تأکید کرد استعفایی نداده بود. او درباره فوتبال زنان صحبت کرده. 
  می‌گویند شما به‌خاطر اینکه اجازه نمی‌دهند در بازی با بلاروس روی نیمکت تیم ملی بنشینید، استعفا داده‌اید؟
نه استعفا نداده‌ام. بحث‌های اداری بود که حل شد.
  بحث اداری سر اینکه وزارت ورزش اجازه نمی‌دهد مربی مرد روی نیمکت دختران باشد؟
نه اصلا این بحث نبود. من چند روزی نبودم و مشکل سر اعزام‌ها بود که حل شد. در بازی با بلاروس هم من ایران نیستم. با تیم نوجوانان به خارج از ایران می‌رویم. (تیم نوجوانان روز چهارشنبه برای شرکت در تورنمنت بین‌المللی کوبان اسپرینگ 2019روسیه به سوچی رفت.) پس مشکلی برای نشستن روی نیمکت نیست. بحث فقط سر اعزام‌ها بود.
  چه مشکلی؟
به هر حال الان مشکل حل شده و من از دیروز(دوشنبه) دوباره برگشته‌ام و کمک می‌کنم. 
  چه شد که قبول کردید با تیم زنان کار کنید.
 هدف من هم فقط کمک کردن بود. نه قراردادی بود و نه چیز دیگری. می‌خواستم اتفاق خوبی در ورزش زنان بیفتد.
شاید بهترین اتفاق صعود به المپیک باشد. اما واقعیت این است که نمی‌شود چنین انتظاری از تیم زنان داشت. امیدی نبود که ما به دور دوم صعود کنیم ولی صعود کردیم. ما استعداد کم نداریم، اما این استعدادها نسبت به سرمایه‌گذاری که می‌‌کنیم نتیجه می‌گیرند. ما با رقیبان هم از نظر فرهنگی و هم از نظر سرمایه‌گذاری فاصله داریم و این فاصله باید جبران شود. الان هم ما نگاهمان این است که به دور سوم صعود کنیم.
  یعنی تمرکز فدراسیون و شما روی صعود به دور سوم است؟
هدف‌های بلندمدت با هدف‌های کوتاه‌مدت محقق می‌شود. همه فکر ما این است که به دور بعد برسیم. اصلی‌ترین هدف این است. خیلی سخت است، تیم‌ها خیلی خوب هستند. به هر حال شرایط ما با آنها فرق می‌کند، آنها مثلا از بین 5 هزار بازیکن حرفه‌ای تیم انتخاب می‌کنند و ما از بین 100بازیکن حرفه‌ای.
  کیفیت بازی زنان با مردان خیلی متفاوت است؟ 
بازی زنان ما با بازی مردان فاصله زیادی دارد. به هر حال مردان عضلات بیشتری دارند، سرعتی‌اند و قدرت جسمانی‌شان هم بالاتر است. ولی این را هم درنظر بگیریم که از عمر فوتبال مردان در ایران شصت هفتاد سال می‌گذرد ولی سن فوتبال زنان در ایران به 20 سال هم نمی‌‌رسد.
  ویژگی و برتری خاصی نسبت به مردان دارند؟
زنان تمرکز و نکته‌سنجی‌شان در بازی بالاتر از مردان است. علاقه‌مندی وافری هم دارند. پتانسیل استعدادی‌شان هم کمتر از مردان نیست. اگر کار مداوم بشود و آکادمی‌های بیشتری در سطح کشور برای زنان داشته باشیم آنها از نظر حرفه‌ای می‌توانند جلوتر هم بروند، داشتن این آکادمی‌ها هم سرمایه‌گذاری‌های دولت را می‌خواهد. اگر این اتفاق بیفتد، ما می‌توانیم تیمی داشته باشیم که آسیا به آن تعظیم کند.
  از نظر روحیات چطور، حساس‌تر هستند؟
روحیات‌شان که فرق می‌کند. آنهایی که جوانتر هستند می‌توانند ظرافت روحی‌شان را حفظ کنند و این ظرافت روی عملکردشان تأثیر می‌گذارد. اما آنها باید به سمت تاکتیک‌پذیر شدن بروند.
  وضعیت مربیان زن را چطور می‌بینید؟
مهم این است که ما کنار هم چیز یاد بگیریم. چه کسانی که در میدان بازی می‌کنند و چه آنهایی که کنار زمین مربی هستند. مربیان هم خوب هستند اما باید دایره‌شان گسترده‌تر شود. در کنار هم کار انجام بدهند و بیشتر یاد بگیرند، مربیان خوبی تربیت و به لیگ تزریق شود. هر چه مربیان بهتر شوند، تعداد بازیکنان بهتر هم بیشتر می‌شود.
  شما حرف اول را می‌زنید یا مربیان زن؟ به‌نظر می‌رسد که تصمیم‌گیرنده اصلی شما باشید.
حرف اول و آخر نداریم. ما کنار هم هستیم و با هم کار می‌کنیم.
  گفته می‌شود که اگر حضور مربیان مرد در تیم‌های زنان ممنوع نبود، حتما شما عنوان سرمربی را داشتید. الان هم مشکل اصلی این است که این قانون اجازه نمی‌دهد شما روی نیمکت بنشینید.
من از قوانین اطلاعی ندارم. از من خواسته شد کمک کنم من هم قبول کردم.
  الان قراردادی دارید و قرار است که کارتان را ادامه بدهید؟
نه هنوز قراردادی ندارم. فقط کمک کرده‌ام. هم وقت گذاشته‌ام و هم از جیبم گذاشته‌ام اما برای ادامه بهتر است که قراردادی تعریف شود.