تیرماه سال 92 ورزشکاران ایرانی افتخار دیگری برای کشورمان رقم زدند و 3 نفر از کوهنوردان در اقدامی شگفت‌انگیر مسیر جدیدی در قله 8051متری برودپیک گشودند و آن را به نام «راه ایران» نامگذاری کردند اما 2روز بعد حادثه تلخی اتفاق افتاد و این تیم 3 نفره در راه بازگشت مسیر را گم کردند و تلاش‌ها برای یافتن آنها به جایی نرسید. اما این 3کوهنورد چه کسانی بودند و چطور مفقود شدند؟
روز 25تیرماه سال 92، 3نفر از کوهنوردان باشگاه کوهنوردی آرش، وقتی بر فراز قله 8051متری برودپیک (دوازدهمین قله مرتفع دنیا) در رشته کوه‌های هیمالیا و در مرز پاکستان و چین قرار گرفتند و پرچم ایران را در آنجا نصب کردند، کسی از حادثه شومی که هنگام بازگشت از قله، در انتظار آنها بود خبر نداشت. 3کوهنورد جوان که آیدین بزرگی، پویا کیوان و مجتبی جراحی نام داشتند، بعد از صعودی موفق، در راه بازگشت به کمپ 3بودند که ناگهان گرفتار برف و توفان شدند؛ توفانی که تا 2روز بعد نیز ادامه داشت و باعث شد که آنها مسیرشان را گم کنند و در جایی صعب‌العبور در ارتفاع 7600متری گرفتار شوند. وقتی خبر ناپدید شدن 3کوهنورد ایرانی به گوش 2عضو دیگر تیم که در کمپ اصلی منتظر بازگشت دوستانشان بودند، رسید، تلاش‌ها برای پیدا کردن و نجات کوهنوردان گمشده شروع شد اما هیچ‌کس خبر نداشت که آنها در کدام بخش از کوهستان گرفتار شده‌اند. فقط یکی از کوهنوردان به نام آیدین بزرگی توانست در آخرین تماسش با سرپرست گروه اعلام کند که نزدیک گذرگاهی در 7800متری است و چادرشان پاره شده و وضع یکی از هم تیمی‌هایش خوب نیست و به آب و غذا احتیاج دارند.
به‌دنبال این حادثه، باشگاه آرش و خانواده‌های 3کوهنورد جوان با شرکتی خدماتی در پاکستان که در زمینه امداد و نجات فعالیت می‌کند، وارد مذاکره شدند و توانستند با اجاره2 بالگرد و تعدادی باربر که توانایی حمل آذوقه و بار تا ارتفاعات بسیار بالا را داشتند، به عملیات جست‌وجو ادامه دهند.
باشگاه آرش از 3سال پیش درصدد بود تا مسیری تازه برای رسیدن به قله برودپیک را کشف و آن را به نام ایران ثبت کند. بعد از 3سال تلاش و تحقیق، سرانجام این مسیر شناسایی شد و گروهی 5نفره راهی پاکستان شدند تا صعود از مسیر جدید را انجام دهند. در این صعود بی‌نظیر، کوهنوردان ایرانی نه کپسول اکسیژن داشتند و نه شناختی از مسیر اما با این حال توانستند با عبور از مسیر جدید، قله را فتح و مسیر جدید را به اسم ایران ثبت کنند. آنها پس از صعود، از مسیرهای معمول قصد بازگشت از قله را داشتند که متأسفانه گرفتار توفان شدند و این حادثه رخ داد.
درحالی‌که جست‌وجوها برای یافتن کوهنوردان ایرانی راه به جایی نبرده بود توماس لامل، کوهنورد جست‌وجوگر و امدادگر آلمانی برای آخرین بار سوار بالگرد جست‌وجو شد تا با پرواز و عکس‌برداری در محدوده‌ای که 3کوهنورد ایرانی در آنجا گرفتار شده بودند، شاید بتواند اثری از آنها پیدا کند. این پرواز اما به‌دلیل شرایط بدی جوی و بدی هوا، ناموفق بود؛ چرا که بالگرد حامل این کوهنورد آلمانی نتوانست تا ارتفاع بیش از 6هزار متری بالا برود. این در حالی بود که کوهنوردان ایرانی در ارتفاع 7500متری گرفتار بودند. پس از این جست‌وجوی ناموفق بود که کوهنورد آلمانی تصمیم گرفت با ارسال نامه‌ای به مسئولان باشگاه کوهنوردی آرش، نظر نهایی‌اش را درباره احتمال زنده ماندن کوهنوردان جوان اعلام کند. او در این نامه نوشت: من کاملا اطمینان دارم که به‌علت ارتفاع بالا و از دست دادن آب بدن، هیچ‌کدام از این 3 نفر دیگر زنده نیستند. نظر دیگر من این است که به‌دلیل اینکه آنها جایی بسیار دور از مسیر نرمال و در ارتفاعی حداقل 7500متری قرار دارند هیچ شانسی برای پایین آوردن اجساد کوهنوردان وجود ندارد. من به‌عنوان یک کوهنورد اعتقاد راسخ دارم که هیچ‌کدام از این سه نفر راضی نبوده‌اند که کسی برای پایین آوردن اجسادشان جان خود را به خطر بیندازد.آنها عاشق کوهستان بودند؛ پس چرا نگذاریم آنها در جایی که اینقدر دوست داشتند در آرامش بمانند. به این ترتیب پس از اینکه خانواده کوهنوردان ناپدید شده در هیمالیا، مرگ فرزندان خود را پذیرفتند، عملیات جست‌وجو برای پیدا کردن آنها، متوقف شد.
صعود بی‌بازگشت هیمالیانوردان ایرانی
در همینه زمینه :
